Του Βασίλη Γ. Σαρημπαλίδη
Δεν ξέρω αν σας έχουν σταματήσει ποτέ για έλεγχο με το αυτοκίνητο ή τη μοτοσικλέτα, αλλά κάθε φορά που συμβαίνει τα νεύρα μας… τσιτώνουν. Αιτία ο έλεγχος των αστυνομικών, που, αντί να γίνεται στο… άψε σβήσε, καθυστερεί τόσο, που σε βάζει να σκέφτεσαι πως θέλουν να σου βεβαιώσουν κλήση πάση θυσία.
Όπως όμως φαίνεται, τα πράγματα καμιά φορά αλλάζουν. Δεν ξέρω αν η υπόθεση του Μιχάλη Λιάπη έχει παίξει τον ρόλο της, αλλά αυτό που έζησα την περασμένη Παρασκευή θα ήθελα να σας το μεταφέρω με την ελπίδα να δούμε κάποτε αυτή την αλλαγή προς το καλύτερο, που περιμένουμε. Ή, καλύτερα, να δούμε μια άλλη Τροχαία, που δεν έχει το μυαλό της πώς θα σου βεβαιώσει την κλήση, αλλά να σε ελέγξει απλά και γρήγορα, χωρίς να σε βάζει σε… σκέψεις!
Περνώντας από τη λεωφόρο Κηφισίας (στην Κηφισιά, στο ύψος του «Τροχονόμου»), μια γυναίκα τροχονόμος μου έκανε νόημα να σταματήσω. Δεν σας το κρύβω ότι αυτομάτως σκέφτηκα πως θα καθυστερήσω και θα αρχίσουν λόγω εορτών να ψάχνουν κάτι για να με «γράψουν». Μου ζητήθηκε δίπλωμα, άδεια και ασφάλεια, τα οποία και έδειξα χωρίς να χρειαστεί να κατέβω από το αυτοκίνητο. Σε λιγότερο από ένα λεπτό (όσο χρόνο δηλαδή θα έχανα αν περίμενα σε ένα φανάρι) ο έλεγχος είχε ολοκληρωθεί και η τροχονόμος μου είπε να συνεχίσω τη διαδρομή μου.
Δεν σας το κρύβω πως εξεπλάγην, καθώς δεν μου έχει τύχει ποτέ ξανά στο παρελθόν πιο γρήγορος έλεγχος από την Τροχαία. Απλός, γρήγορος, ουσιαστικός. Τόσο απλά. Τόσο κατανοητά και χωρίς πολλά πολλά. Πραγματικά το… χάρηκα, αφού όλα έγιναν όπως έπρεπε να γίνουν.
Δεν ξέρω αν αυτή η κίνηση ήταν πρωτοβουλία του διοικητή της Τροχαίας Κηφισιάς, της αστυνομικού που με σταμάτησε για έλεγχο ή από πιο ψηλά, αλλά σκέφτηκα πως, αν αυτό γινόταν πιο συχνά, πιο μεθοδικά και σε όλη την Ελλάδα, η εικόνα για την Τροχαία θα άλλαζε σε μεγάλο βαθμό.
Γιατί είναι διαφορετικό να βλέπεις έναν αστυνομικό σαν… μπαμπούλα και διαφορετικό να τον βλέπεις ως έναν επαγγελματία που κάνει τη δουλειά του χωρίς να σε πονηρεύει ή να σε κουράζει…
