Του Βασίλη Γ. Σαρημπαλίδη
Εκεί ψηλά στον ουρανό, βρίσκεται από την περασμένη Τετάρτη (14 Αυγούστου) ο μηχανικός Βαγγέλης Παλαπανίδης. Όσοι ασχολούνται με τους αγώνες αυτοκινήτου τον γνώριζαν ως τον άνθρωπο με το μοναδικό χιούμορ και τον ιδιαίτερό του χαρακτήρα. Ντόμπρος που λένε και οι Βορειοελλαδίτες, είχε να στα ‘πει χύμα αν κάτι δεν του άρεσε.
Συχνά πυκνά τα λέγαμε και στο τηλέφωνο, σχολιάζαμε τα δρώμενα των αγώνων, πάντα με άλλο… μάτι. Ιδίως δε, όταν συναντιόμασταν και σε κάνα αγώνα τότε η ώρα δεν έλεγε να τελειώσει. Δεν ήταν από αυτούς τους δήθεν που απλά σε προσεγγίζουν γιατί κάτι θέλουν από σένα. Ήταν από αυτούς τους ωραίους τύπους που θα κάτσεις μαζί τους ώρα και θα περάσεις ευχάριστα… Είχα την τύχη να γνωρίσω τον Βαγγέλη από τον Στράτο Φωτεινέλη πριν από δέκα και βάλε χρόνια. Αρκετά για να γνωρίσεις έναν άνθρωπο πολύ και να σχηματίσεις άποψη γι’ αυτόν.
Σπάνιος άνθρωπος…
Τελευταία φορά τον είδα πριν από 6-7 μήνες, όταν και τον συνάντησα στο… ΚΑΤ που είχα πάει για να δω έναν άλλο φίλο που είχε χτυπήσει με μοτοσικλέτα. Βρισκόταν εκεί για εξετάσεις (αντιμετώπιζε πρόβλημα υγείας) αλλά επειδή δεν άντεχε και πολύ μέσα στο νοσοκομείο είχε βγει έξω στο δρόμο (!) για τσιγάρο… Τα είπαμε, γελάσαμε και κάναμε το κουτσομπολιό μας. Τον θυμάμαι σαν τώρα! Χαρακτηριστική άλλωστε η μορφή του…
Εκείνη η μέρα ήταν και η τελευταία που τα είπαμε… Το ότι έφυγε από κοντά μας, το έμαθα, δυστυχώς πριν από λίγες ώρες… Το σοκ ήταν μεγάλο γιατί και ο Βαγγέλης ήταν ΜΕΓΑΛΟΣ. Άνθρωπος πάνω από όλα που αξίζει τον σεβασμό όλων μας. Κρίμα που η οικογένειά του (σύζυγος και τρία παιδιά) αλλά και όλοι όσοι ασχολούνται με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό έχασαν έναν τόσο σημαντικό άνθρωπο…
Ελπίζω να μην τον ξεχάσουμε και να τον θυμόμαστε πάντα με τον χαρακτηριστικό και καλοδιάθετο τρόπο που είχε…
