Επιμέλεια: Θάνος Κυλάφης
Η αγορά αναβατών MotoGP κινείται χωρίς ιδιαίτερη βιασύνη, τουλάχιστον προς το παρόν. Ένας λόγος είναι ότι οι θέσεις σε εργοστασιακές ομάδες είναι σχεδόν όλες ήδη κλεισμένες, με συμβόλαια που έχουν υπογραφεί μέχρι το τέλος του 2024. Με μια εξαίρεση: τη Yamaha. Ενώ ο Fabio Quartararo παραμένει και για του χρόνου, ο Franco Morbidelli έχει συμβόλαιο που λήγει στο τέλος της χρονιάς.
Σε άλλες περιπτώσεις, θα υπήρχε μια ουρά για αυτή τη θέση, αλλά τώρα δεν υπάρχει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για να μια M1 που ζορίζεται να είναι ανταγωνιστική. Ο Morbidelli δεν τα πάει ιδιαίτερα καλά, αλλά το ίδιο συμβαίνει και με τον ομόσταυλό του και όσον αφορά τους άλλους αναβάτες, το να ανέβουν στη μπλε μοτοσυκλέτα της Iwata δεν φαίνεται να είναι μια από τις καλύτερες προοπτικές.
Ο Paolo Ciabatti, αθλητικός διευθυντής της Ducati, συνόψισε καλύτερα το concept, σχολιάζοντας τις φήμες ότι η Yamaha θα ενδιαφερόταν για τον Martin ανέφερε: “Στον Jorge αρέσει να κερδίζει”
Η Desmosedici έχει αποδεδειγμένα αυτή τη δυνατότητα, με τη M1 κανείς δεν ξέρει. Ένα άλλο όνομα που μερικές φορές συνδέεται με την ιαπωνική εταιρεία είναι αυτό του Bezzecchi. Προφανώς για τον Marco, η μετακίνηση σε μια εργοστασιακή ομάδα θα ήταν ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός για την καριέρα του, αλλά για άλλη μια φορά είναι η ανταγωνιστικότητα της μοτοσυκλέτας που αφήνει αμφιβολίες. Για να μην αναφέρουμε ότι στην VR46 είναι από κάθε άποψη σαν να βρίσκεται στο σπίτι του και θα μπορούσε άνετα να αποφασίσει να μείνει εκεί για έναν ακόμη χρόνο.
Μια επιλογή για τη Yamaha θα ήταν να στοιχηματίσει σε έναν νέο, rookie αναβάτη. Εδώ όλα τα βλέμματα στρέφονται στη Moto2, όπου υπάρχουν τουλάχιστον τρία ενδιαφέροντα ονόματα, ακόμη κι αν δύο φαίνεται να έχουν αποκλειστεί από την εικόνα. Ο πρώτος είναι ο Ai Ogura, ο οποίος αρνήθηκε να ανέβει στα MotoGP πέρυσι. Αν αποφασίσει να κάνει το άλμα το 2024, η θέση που θα έπαιρνε θα ήταν αυτή του Takaaki Nakagami στην LCR, ο οποίος μάλιστα έχει ανανεώσει για μόλις ένα χρόνο.
Μετά είναι ο Acosta. Το γεγονός ότι θα ανέβαινε στο MotoGP την επόμενη χρονιά φαινόταν προδιαγεγραμμένο, αλλά νέα δεδομένα έχουν προστεθεί στην εικόνα. Η KTM έχει μάθει από τα λάθη του παρελθόντος, όταν προώθησε τους αναβάτες της πολύ γρήγορα και στη συνέχεια τους έκαψε (ο Raul Fernandez και ο Remy Gardner είναι τα τελευταία παραδείγματα). Ο Pedro, που θα κλείσει τα 19 σε λίγες μέρες είναι πολύ νέος και δεν βιάζεται να προχωρήσει. Ο Augusto Fernandez θα ήταν ένα «αναλώσιμο» πιόνι, αλλά συνολικά δεν έχει κακή απόδοση στην κορυφαία κατηγορία και η δήλωση της ΚΤΜ είναι ότι θέλει να τον κρατήσει για άλλη μια χρονιά. Όλα αυτά θα μπορούσαν να αποδειχθούν πρόβλημα για την ΚΤΜ αν ο Acosta γινόταν “ανυπόμονος” και κυνηγούσε την άνοδο με οποιαδήποτε ομάδα. Όμως η ανταγωνιστικότητα των Αυστριακών και η δήλωση του ίδιο του Acosta ότι θα περιμένει συγκλίνουν στο σενάριο του να δούμε τον Acosta στη μεγάλη κατηγορία από το 2025.
Αυτό σημαίνει ότι ο Tony Arbolino είναι το μόνο πιθανό όνομα. Ο Ιταλός είναι καλός φίλος του Quartararo, ο Fabio θα τον ήθελε για ομόσταυλο, αλλά υπάρχουν καλύτερες εναλλακτικές στον ορίζοντα και για αυτόν. Ο μάνατζέρ του, Carlo Pernat, έχει ήδη ξεκάθαρες ιδέες σε περίπτωση μετακίνησης στην μεγάλη κατηγορία και στοχεύει στη Gresini. Εκεί η θέση του Di Giannantonio είναι λίγο αβέβαιη και το μέλλον του βρίσκεται σε κίνδυνο. Με τον Arbolino να έχει μια καταιγιστική απόδωση στη Moto2 αυτή τη στιγμή και την φήμη αλλαγής του ενός Ιταλού με τον άλλον, μένει να δούμε μέχρι το καλοκαιρινό διάλειμμα αν θα υπάρξουν περαιτέρω πληροφορίες σε αυτό το μέτωπο.
Άλλες φήμες μιλάνε για εσωτερική κίνηση του Bezzecchi από την VR46 στην Pramac. Σε μια τέτοια περίπτωση (αν ο Martin παραμείνει και δεν πάει στη Yamaha), η θέση του Zarco απειλείται και υπάρχει η υπόννοια ότι ο Γάλλος θα μεταφερθεί στα Superbikes, με την Ducati.
Αυτά είναι τα βασικά σημεία που μένουν να καθοριστούν, τότε τα υπόλοιπα θα μπουν στη θέση τους ανάλογα. Όπως βλέπουμε, το τι θα γίνει με τη Yamaha μπορεί να πυροδοτήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση που θα μας φέρει μια νέα εικόνα το 2024.
