Του Βασίλη Γ. Σαρημπαλίδη
Ένας από τους πιο σύγχρονους αυτοκινητόδρομους στη χώρα μας είναι η Εγνατία οδός που ενώνει την Ανατολική με τη Δυτική Ελλάδα. Εκατοντάδες χιλιόμετρα με προστατευτικό στηθαίο δίνουν την αίσθηση ενός πολύ καλού δρόμου. Επιπλέον, τα σύρματα στη δεξιά και αριστερή πλευρά προσφέρουν ακόμα μεγαλύτερη προστασία, αφού εμποδίζουν τα ζώα να μπουν στον δρόμο και να συμβεί το οτιδήποτε. Αυτή είναι η εικόνα που έχει ο κάθε οδηγός στο μυαλό του… Στην πραγματικότητα όμως, συχνά πυκνά έχουμε ατυχήματα με ζώα και κυρίως με αρκούδες που εισέρχονται στην άσφαλτο, διότι προφανώς τα σύρματα που έχουν τοποθετηθεί δεν είναι τα κατάλληλα.
Την περασμένη Κυριακή διέσχισα το κομμάτι από Καβάλα προς Θεσσαλονίκη. Λίγο πριν από τα διόδια στη λίμνη Βόλβη ένα σκυλάκι έκανε την εμφάνισή του και απεγνωσμένα έδειχνε ότι έψαχνε να βρει διέξοδο, βλέποντας τα αυτοκίνητα, τις μοτοσικλέτες αλλά και τα φορτηγά να παίρνουν από δίπλα του με υψηλές ταχύτητες. Φτάνοντας στα διόδια έκανα το αυτονόητο, ενημερώνοντας την υπάλληλο (ήταν γυναίκα) για το συγκεκριμένο περιστατικό, προκειμένου ειδικό συνεργείο να κινητοποιηθεί και να το μαζέψει. Στην ενημέρωση που έκανα για το σκυλάκι πήρα την απάντηση – ερώτηση: «Είναι ζωντανό ή πεθαμένο»; Απάντησα πως ήταν ζωντανό και άμεσα θα έπρεπε να γίνει κάτι. Ωστόσο, η απάντηση που πήρα με εξέπληξε. «Αν είναι ζωντανό, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Τα συνεργεία μαζεύουν μόνο ζώα που έχουν σκοτωθεί!». Δεν πίστευα στα αυτιά μου και ζήτησα το τηλέφωνο της εταιρείας (1077). Επικοινώνησα αμέσως και μιλώντας με μία κυρία ενημέρωσα για το περιστατικό. Μου είπε πως θα ενημερώσει με τη σειρά της, αλλά, όταν ρώτησα αν θα μαζέψουν το σκυλάκι από τον δρόμο, δεν πήρα ξεκάθαρη απάντηση.
Δεν ξέρω ποια είναι η πολιτική της εταιρείας στο θέμα με τα ζώα που άθελά τους εισέρχονται στον κατά τα άλλα σύγχρονο αυτοκινητόδρομο, αλλά, αν ισχύει αυτό που άκουσα με τα αυτιά μου, σίγουρα κάποιοι θα πρέπει να ντρέπονται. Δεν θέλω να σχολιάσω περαιτέρω, διότι θα γίνω κακός. Απλώς εύχομαι αυτά που άκουσα να μην έχουν σχέση με την πραγματικότητα…
