Τα τσακάλια της Τετάρτης || Ηλίας Κουλούζης "Ο Πιλότος"

Γράφει ο Γιάννης Πετρόχειλος

Είναι αρκετός καιρός τώρα που σκέφτομαι τον τρόπο με τον οποίο θα εντάξω τους απλούς καθημερινούς Το Τσακάλι αυτής της εβδομάδας είναι ο Ηλίας Κουλούζηςαναβάτες στον κόσμο της ενημέρωσης. Άλλωστε όλα για εκείνους γίνονται, άρα γιατί να μην έχουν λόγο και εκείνοι.

Σε αυτήν τη στήλη λοιπόν θα βρίσκουμε έναν από εσάς που οδηγείτε τη μοτοσικλέτα σας καθημερινά ή εκείνους που βγαίνετε γρήγορες βόλτες στα Σαββατοκύριακα ή εσάς που γυρίζετε τον κόσμο με δίκυκλο και θα μας μιλάτε για όλα αυτά που σας έχει προσφέρει η μοτοσικλέτα, αλλά και για τις δύσκολες στιγμές στη συμβίωση με τους δύο τροχούς.

Η περίεργη περίπτωση του Ηλία Κουλούζη

Έχω ακούσει πολλές φορές μοτοσικλετιστές να μου λένε ότι εγκατέλειψαν τις μοτοσικλέτες ή τέλος Ήταν σοκ η φράση του Ηλίας “Δεν ήθελα άλλο να οδηγώ μοτοσικλέτα”πάντως μείωσαν τις βόλτες και την εμπλοκή τους λόγω οικογένειας, ηλικίας, κάποιας αρρώστιας, μετά από κάποια πτώση ή τραυματισμό. Ποτέ όμως δε μου είχε τύχη να ακούσω κάποιον να μου λέει ότι εγκατέλειψε τις μοτοσικλέτες από πεποίθηση!

Σας παρουσιάζω λοιπόν το ξεχωριστό τσακάλι αυτής της εβδομάδας που είναι ο Ηλίας Κουλούζης. Η ιστορία του Ηλία έχει τρομερό ενδιαφέρον καθώς ενώ ήταν μοτοσικλετιστής, έκανε ταξίδια, έκανε χώμα και είχε πάντα στο γκαράζ του ένα δίκυκλο, αποφάσισε μια ωραία πρωία ότι δε θέλει να οδηγήσει ξανά μοτοσικλέτα! Η συγκεκριμένη απόφαση όταν είναι συνειδητή σου προκαλεί σοκ, αλλά όταν ο Ηλίας μου εξήγησε με τι ασχολείται τα τελευταία χρόνια κατάλαβα ότι ίσως να υπάρχει εξήγηση για όλα αυτά.

Ο Ηλίας είναι κάτοικος Βριλησσίων όπου ζει με την οικογένειά του, είναι πιλότος αεροσκαφών και Πολύ απλά βρήκε άλλους τρόπους να γεμίζει το δοχείο της αδρεναλίνης τουεκπαιδευτής μελλοντικών πιλότων. Ασχολείται πολύ με το ποδήλατο, κυρίως το downhill και το off-road, ενώ η τελευταία του τρέλα είναι το windsurf! Από τα παραπάνω μπορεί να συμπεράνει κανείς ότι ο Ηλίας εγκατέλειψε τις μοτοσικλέτες γιατί πολύ απλά βρήκε ακόμα πιο συναρπαστικά πράγματα να τον εξιτάρουν. Σταμάτησε να νιώθει την ένταση της αδρεναλίνης με τη μοτοσικλέτα και τη βρήκε στα αεροσκάφη, τα ελικόπτερα, το downhill και το surf. Ένιωσε ότι έφτασε σε τέλμα με τις μοτοσικλέτες, ένιωθε ότι πλαδαρεύει οδηγώντας και φυσικά σταμάτησε να τις απολαμβάνει.

Όπως και να έχει ο Ηλίας για μένα θα είναι πάντα μοτοσικλετιστής, άλλωστε το ποδήλατο του καλύπτει ένα μικρό μέρος της δίκυκλης ψυχής του. Ευγενικός, δραστήριος και ήρεμος, ο Κος Κουλούζης είναι ίσως η πιο περίεργη περίπτωση τσακαλιού που έχω συναντήσει μέχρι τώρα.

Ας δούμε τι έχει να μας πει ο Ηλίας.

Η καλύτερη μοτοσικλέτα που είχα ποτέ ήταν… Ποτέ δεν είχα κάποια πραγματικά καλή μοτοσικλέτα. Το κριτήριο για το τι αγόραζα κάθε φορά ήταν οικονομικό. Πέρασα από διάφορα… μοντέλα τα οποία δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Ίσως, για συναισθηματικούς λόγους το παπάκι Honda C50, το εξάβολτο, του 1977.

Η πιο απολαυστική διαδρομή που έχω κάνει ποτέ είναι… Πολλές εκδρομές στην κεντρική και βόρεια Εύβοια μέσα στα δέντρα. Χώμα και άσφαλτο!

Το καλύτερο συνεργείο που έχω πάει είναι… Ειδικά παλιότερα πολύ δύσκολο να βρεις καλό και συνεργάσιμο μάστορα. Ποτέ δε βρήκα τον τέλειο αλλά έχω να πάω τόσο καιρό σε συνεργείο που όποιο και να ήξερα έχει πλέον κλείσει. Το ποδήλατο πάντως το πάω στον Λουκά στα Μελίσσια. Στο Χαλάνδρι παλιότερα ήταν ο Τζίμης.

Το καλύτερο κατάστημα εξοπλισμού/αξεσουάρ που επισκέφτηκα είναι… Πλέον γίνονται όλα ηλεκτρονικά μέσω e-shop.

Η μάρκα ελαστικών που προτιμώ είναι… Δεν είχα ασχοληθεί με τις μάρκες. Ουσιαστικά έβαζα εκείνο που Βόρεια Εύβοια – Γιάννενα με GSX-R400 χωρίς να δουλεύει ένας κύλινδρος!μου πρότεινε ο μάστορας. Συνήθως Bridgestone.

Η μοτοσικλέτα για μένα είναι… Όταν ήμουν μικρός ήταν ο πιο γρήγορος τρόπος να πάω όσο πιο μακριά γίνεται. Πλέον είναι σαν μία παλιά αγάπη που όμως την ξεπέρασα γιατί την έχω αντικαταστήσει με κάποιες που με καλύπτουν και με το παραπάνω.

Η μεγαλύτερη τρέλα που έχω κάνει είναι… Σχεδιάσαμε σε 10 λεπτά και ξεκινήσαμε ένα ταξίδι με το φίλο το Θοδωρή από τις παραλίες της Εύβοιας να πάμε Ιωάννινα με ένα κακοδιατηρημένο Suzuki GSX-R 400 της δεκαετίας ’80. Δούλευε ο ένας κύλινδρος πού και πού. Ξεκινήσαμε 14:00 το μεσημέρι και φτάσαμε μία μετά τα μεσάνυχτα. Και αυτό γιατί είχαμε πολλές φαεινές ιδέες για την καλύτερη διαδρομή. Μέχρι και χωματόδρομους περάσαμε, μπέρδεψα τον δρόμο με το πάρκινγκ μιας ταβέρνας και μπήκα μέσα, στο γυρισμό τον Θοδωρή τον έπαιρνε ο ύπνος στη σέλα και έπρεπε να τον σκουντάω όταν ένιωθα να γλιστράει. Χάλια κατάσταση…

Ο μεγαλύτερος μου φόβος με τη μοτοσικλέτα είναι… Οι άλλοι οδηγοί. Και κυρίως οι μεθυσμένοι “γρήγοροι” τα βραδιά Παρασκευής και Σαββάτου. Αλλά ακούγεται λίγο παγίδα γιατί μπορεί να μπεις σε κατάσταση οδήγησης που ποτέ δε φταις εσύ… πάντα οι άλλοι.

Το αγαπημένο μου αυτοκίνητο είναι… Όποιο χωράει με ασφάλεια την οικογένεια, σερφ και ποδήλατο. Βαν Προτρέπει τους μοτοσικλετιστές να κάνουν μαθήματα για να βελτιώσουν τον εαυτό τουςή station wagon. Ψάχνω κάτι σαν το Audi A4 AllRoad, άλλα είναι πανάκριβο και με τεράστιους κινητήρες για τα δεδομένα μου. Πάντως, μετά τη μοτοσικλέτα, τα ψόφια μοτέρ στις χαμηλές στροφές και η αδράνεια της μάζας του οχήματος να επιταχύνει και να επιβραδύνει δε συνηθίζονται εύκολα. Δεν είμαι γρήγορος αλλά όλα τα αυτοκίνητα κάτω από 150 ίππους μου φαίνονται ψόφια. Υπόψιν δεν τρέχω ούτε ψάχνομαι στο δρόμο!

Η συμβουλή μου για νέους μοτοσικλετιστές είναι… Εκτός από τα τετριμμένα – φοράμε κράνος κτλ, δεν έχω κάτι ιδιαίτερο… Ίσως, να μάθουν πραγματικά καλά τον χειρισμό του οχήματος κάτι που δεν έκανα ποτέ εγώ.