του Δημήτρη Διατσίδη
Το να είσαι ο αδελφός ενός Θρύλου των Αγώνων και μιας τόσο ισχυρής προσωπικότητας όπως ο Valentino Rossi, μπορεί να είναι αρνητικό, όταν προσπαθείς να κάνεις μια ανάλογη καριέρα. Αυτό είχε να αντιμετωπίσει από τα πρώτα βήματα της καριέρας του ο ετεροθαλής αδελφός του σούπερσταρ του MotoGP. O Luca γεννήθηκε ένα χρόνο μετά την πρώτη νίκη του αδελφού του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και στο τέλος εκείνης της χρονιάς, του 1997 ο Ιταλός 9 φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής κατάκτησε τον πρώτο του Τίτλο. Η Stefania Palma είχε χωρίσει με τον Grazziano Rossi και είχε παντρευτεί με τον Massimo Marini με τον οποίο απέκτησαν τον Luca. Από μικρός γοητεύτηκε από τη λάμψη του αδελφού του και ζώντας στην Ταβούλια ακολούθησε τα βήματά του, αφού εντάχθηκε στον τρόπο προπόνησης της Ακαδημίας VR|46.
Γνωρίζοντας τον Luca στις 17 Σεπτεμβρίου του 2015 στην πίστα του Misano, όπου βρεθήκαμε με τους Γιάννη Μπούστα και Γιώργο Παπασταύρου, καλεσμένοι της VR|46 για να οδηγήσουμε μαζί με τους οδηγούς της Ακαδημίας και τον Valentino Rossi, βρεθήκαμε μπροστά σε ένα παιδί που είχε ένα απόμακρο χαρακτήρα (ήταν 18 χρόνων τότε) και οι συμμαθητές του τον αποκαλούσαν “Μαρίνοφ”, λόγω του ότι ήταν μακράν ο πιο ψυχρός από όλους εκεί μέσα. Λογομίλητος, χωρίς πολλά χαμόγελα και αστεία, όπως έκαναν εκεί οι Romano Fenati, Nicco Antonelli, Niccolo Bulega, Marco Bezzechi, με τους οποίους μοιραστήκαμε το γκαράζ και μάλιστα όλοι, εκτός από τον “Μαρίνοφ”, ήρθαν να δουν και να περιεργαστούν τη δική μας Yamaha R1 που ετοίμαζε ο Γιάννης Μπούστας, με τον Fenati να ζητάει και βόλτα.
O Marini σίγουρα πιεζόταν να αποδείξει ότι βρίσκεται εκεί όχι επειδή είναι ο αδελφός του Rossi, αλλά επειδή το αξίζει. Είναι κάτι που είναι λογικό να αντιμετωπίζει ένας μικρότερος αδελφός όταν βρίσκεται στη σκιά ενός διάσημου και πετυχημένου μεγαλύτερου αδελφού.
Τώρα εννέα χρόνια μετά από εκείνη την πρώτη μας συνάντηση μιλήσαμε ανοικτά στην Γερμανική πίστα του Sachsenring για το αν αυτό τον επηρέασε ψυχολογικά και το πως το ξεπέρασε.
“Ειλικρινά εδώ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ποτέ δεν αισθάνθηκα έτσι, όλοι οι δημοσιογράφοι, οι άνθρωποι, οι οπαδοί, μου έδωσαν πολλή υποστήριξη και πολλοί εμπιστεύτηκαν το ταλέντο μου και με υποστήριξαν επίσης επειδή είμαι δυνατός και γρήγορος οδηγός και στην Moto 2 όταν ήμουν δεύτερος στην τελευταία μου χρονιά, στο τελευταίο Πρωτάθλημα, αισθάνθηκα άσχημα γιατί ήταν μια ευκαιρία να κερδίσω το Πρωτάθλημα. Έτσι τώρα είμαι στο MotoGP και δίνω τη μάχη για να επανέλθω στο να πιάσω αυτήν την ευκαιρία. Να μάχομαι για το Πρωτάθλημα και αυτός είναι ο στόχος μου, για το μέλλον μου στο MotoGP και θα προσπαθήσω να κάνω το καλύτερό μου για το πετύχω”, είπε ο σαφώς πιο χαλαρός τώρα σε σχέση με εκείνα τα πρώτα του χρόνια στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.
“Το να είσαι ο Luca και όχι ο αδελφός του Valentino τελείωσε όταν άρχισες να κερδίζεις στην Μοtο 2;”, ήταν η επόμενη ερώτησή μου.
“Όχι, για μένα πάντα ήταν έτσι, γιατί ακόμη και την πρώτη μου χρονιά στην Moto 2 ήμουν αρκετά δυνατός και γρήγορος στο ξεκίνημα. Πραγματικά μου άρεσε στην Moto 2, η κατηγορία είναι ωραία και πάντα δούλευε με σωστούς ανθρώπους και επειδή ήμουν αρκετά γρήγορος και δυνατός από το ξεκίνημα, κανένας δεν μου έλεγε ότι ήμουν εκεί λόγω του αδελφού μου”, λέει ο 25χρονος οδηγός πια του MotoGP, που έχει κάνει εξαιρετικές εμφανίσεις φέτος. Όμως είναι έτσι; Αυτός και η ψυχή του ξέρει πως το σκληρό Paddock των αγώνων θεωρούσε ότι δεν έχει το αντίστοιχο ταλέντο του αδελφού του και ότι χωρίς τη στήριξη του δεν θα είχε την ευκαιρία να αγωνίζεται εκεί.
Άσχετα όμως από το γεγονός ότι σίγουρα η βοήθεια και οι ευκαιρίες που του προσφέρθηκαν όντας αδελφός του Rossi δεν θα μπορούσαν να τον κρατήσουν εκεί, αν δεν ήταν πραγματικά ένας γρήγορος οδηγός. Ήδη φέτος έχει πάρει βάθρο στους Αγώνες Sprint και σε κάθε Grand Prix είναι στο κυνήγι του βάθρου και των καλών θέσεων.
“Στο ράντσο σε λέγανε Μαρίνοφ λόγω του ότι ήσουν λίγο πιο ψυχρός από όλους. Τώρα φαίνεται να είσαι λίγο πιο δεκτικός με τους δημοσιογράφους και τους οπαδούς. Έχεις αλλάξει μεγαλώνοντας;”, ήταν η ερώτησή μου, για να πάρω την άμεση χωρίς δεύτερη σκέψη απάντηση: “Όχι, πάντα είμαι ένας νορμάλ τύπος, επίσης στο παρελθόν. Απλά προσπαθώ να δείχνω τον εαυτό μου όπως ακριβώς είμαι και αυτό είναι!”
Και αμέσως μετά στη συζήτησή μας μπήκε και το Ιταλικό στυλ ζωής που έχει, πάντα κομψός και προσεγμένος στο ντύσιμο, με διακοπές σε καλά εστιατόρια και ξενοδοχεία.
“Απλά αισθάνομαι ωραία με όμορφα ρούχα και επίσης μπορώ να είμαι με πυτζάμα στο σπίτι. Απλά προσπαθώ να είμαι χαρούμενος και ικανοποιημένος με τον εαυτό μου και να προσέχω τον εαυτό μου, το σώμα μου. Πιστεύω ότι αυτό είναι πολύ σημαντικό και η ψυχική μου κατάσταση, όλα και δεν είναι τίποτε περίεργο. Είμαι πολύ κανονικός άνθρωπος, αυτό είναι αλήθεια. Πέρα από το ότι στην πίστα τρέχω με 360 χλμ/ώρα, είμαι πολύ νορμάλ”, θα πει στο τέλος της ωραίας μας συζήτησης.
