Γράφει ο Γιάννης Πετρόχειλος
Είναι αρκετός καιρός τώρα που σκέφτομαι τον τρόπο με τον οποίο θα εντάξω τους απλούς καθημερινούς Το Τσακάλι αυτής της εβδομάδας είναι ο Χρήστος Ραυτόπουλοςαναβάτες στον κόσμο της ενημέρωσης. Άλλωστε όλα για εκείνους γίνονται, άρα γιατί να μην έχουν λόγο και εκείνοι.
Σε αυτήν τη στήλη λοιπόν θα βρίσκουμε έναν από εσάς που οδηγείτε τη μοτοσικλέτα σας καθημερινά ή εκείνους που βγαίνετε γρήγορες βόλτες στα Σαββατοκύριακα ή εσάς που γυρίζετε τον κόσμο με δίκυκλο και θα μας μιλάτε για όλα αυτά που σας έχει προσφέρει η μοτοσικλέτα, αλλά και για τις δύσκολες στιγμές στη συμβίωση με τους δύο τροχούς.
Ο “χωμάτινος” Χρήστος Ραυτόπουλος
Συνάντησα τον Χρήστο Ραυτόπουλο στη Λευκίμμη της Κέρκυρας μέσα στην αποθήκη της επιχείρησης Λατρεύει τον αθλητισμό και τον μαγνητίζει μια καλή μάχη στην πίσταποτών που διατηρεί καθώς εκεί κρύβει τις μεγάλες τους αγάπες, τις αγωνιστικές του μοτοσικλέτες. Ο Χρήστος είναι μια περίεργη περίπτωση μοτοσικλετιστή καθώς άργησε αρκετά να βρει τον πραγματικό έρωτα για τους δύο τροχούς. Μόλις στα 16 του χρόνια παρακολούθησε από κοντά έναν αγώνα motocross και αμέσως ένιωσε μια έλξη που έμελλε να τον ακολουθήσει μέχρι σήμερα.
Ο Χρήστος όσο περίεργο και αν σας φαίνεται δεν έχει μοτοσικλέτα μετακίνησης. Του αρέσει να φορτώνει την χωμάτινη Yamaha του στο van μαζί με τον απαραίτητο εξοπλισμό και να οργώνει τις πίστες όχι μόνο τις Κέρκυρας, αλλά όλης της Ελλάδας. Λατρεύει τον ανταγωνισμό και την αδρεναλίνη μιας γρήγορης διαδρομής, αλλά κυρίως τον εξιτάρει ο συναγωνισμός ο οποίος πιστεύει (σωστά) ότι τον κάνει καλύτερο και τον εξελίσσει ως αναβάτης.
Κρυφή του επιθυμία είναι η δική του σχολή οδήγησης motocross και enduroΤο παράπονο του Χρήστου είναι ότι το enduro και το motocross στη χώρα μας και στον τόπο του είναι πολύ υποβαθμισμένο. Το ήθος του όμως και κυρίως η όρεξη, του έχει δημιουργήσει ένα ξεχωριστό κίνητρο να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις και το πάθος του στα νέα παιδιά. Παλεύει με χαμόγελο να μεταδώσει ότι γνωρίζει για τις μοτοσικλέτες και τις πίστες στους νέους αναβάτες χωρίς να τον ενδιαφέρει το κόστος, τόσο το κοινωνικό όσο και το υλικό. Θέλει αυτόν τον “έρωτα” να τον νιώσουν και άλλοι. Κάπως έτσι θα αγαπηθεί η μοτοσικλέτα, με ανθρώπους σαν τον Χρήστο που δεν το βάζουν κάτω και με όρεξη θέλουν να περάσουν τη φλόγα στους επόμενους. Το μόνο που έχω να πω σε αυτόν τον ευγενικό και πράο άνθρωπο είναι να μην τα παρατήσει γιατί έστω και έναν να κερδίσει, θα έχει πετύχει τον στόχο του. Keep walking Χρήστο!
.jpg)
Ας δούμε τι έχει να μας πει ο Χρήστος
Η καλύτερη μοτοσικλέτα που είχα ποτέ ήταν… Θα έλεγα το Yamaha WR250F που έχω τώρα. Με καλύπτει απόλυτα. Αλλά είναι δύσκολη ερώτηση γιατί έχω πολλά αγαπημένα.
Η πιο απολαυστική διαδρομή που έχω κάνει ποτέ είναι… Νομίζω ότι το νούμερο ένα – ο Θεός των διαδρομών – είναι τα Γρεβενά. Όπου και αν πας σε εκείνη την περιοχή αξίζει.
Το καλύτερο συνεργείο που έχω πάει είναι… Χελιώτης Yamaha εύκολα.
Το καλύτερο κατάστημα εξοπλισμού/αξεσουάρ που επισκέφτηκα είναι… Στην Κέρκυρα είναι το Bikers Bikes και Σγούρος RTR. Στην Αθήνα ένας άνθρωπος που έχει βοηθήσει πολύ είναι ο Δράκος (Drakos Engineering Moto Division). Είναι εξαιρετικά εξυπηρετικός και βοηθάει πολύ τους αγωνιζόμενους.
Η μάρκα ελαστικών που προτιμώ είναι… Ανάλογα με την περίσταση. Θα έλεγα τα Pirelli.
Η μοτοσικλέτα για μένα είναι… Έρωτας, ζωή, δεν υπάρχει κάτι άλλο παρόμοιο.
Η μεγαλύτερη τρέλα που έχω κάνει είναι… Ξεκίνησα με ένα van χωρίς δίπλωμα (!) φορτωμένο με την αγωνιστική μου μοτοσικλέτα και έναν φίλο για τον Λαγκαδά. Εκεί πήρα μέρος στον πρώτο μου αγώνα.
Ο μεγαλύτερος μου φόβος με τη μοτοσικλέτα είναι… Μην έχω κάποια μόνιμη βλάβη από τραυματισμό.
Το αγαπημένο μου αυτοκίνητο είναι… Οποιοδήποτε van αρκεί να χωράει τις μοτοσικλέτες μου.
Η συμβουλή μου για νέους μοτοσικλετιστές είναι… Όλα καταλήγουν σε ένα και μόνο πράγμα – να απολαμβάνεις την οδήγηση. Αν δεν το απολαύσεις δεν αξίζει τον κόπο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Τα τσακάλια της Τετάρτης || Χρόνης Πανδής “Ο Πυροσβέστης”
Τα τσακάλια της Τετάρτης || Νίκος Ψώνης “Ο Ducatisti”
Τα τσακάλια της Τετάρτης || Δημήτρης Χατζόπουλος “Ο Αμερικανός”
