Τα τσακάλια της Τετάρτης || Μιχάλης Γεωργιάδης «Ο ποδηλάτης»

Γράφει ο Γιάννης Πετρόχειλος

Είναι αρκετός καιρός τώρα που σκέφτομαι τον τρόπο με τον οποίο θα εντάξω τους απλούς καθημερινούς Το Τσακάλι αυτής της εβδομάδας είναι ο Μιχάλης Γεωργιάδηςαναβάτες στον κόσμο της ενημέρωσης. Άλλωστε όλα για εκείνους γίνονται, άρα γιατί να μην έχουν λόγο και εκείνοι.

Σε αυτήν τη στήλη λοιπόν θα βρίσκουμε έναν από εσάς που οδηγείτε τη μοτοσικλέτα σας καθημερινά ή εκείνους που βγαίνετε γρήγορες βόλτες στα Σαββατοκύριακα ή εσάς που γυρίζετε τον κόσμο με δίκυκλο και θα μας μιλάτε για όλα αυτά που σας έχει προσφέρει η μοτοσικλέτα, αλλά και για τις δύσκολες στιγμές στη συμβίωση με τους δύο τροχούς.

Ο Μιχάλης Γεωργιάδης είναι το πρώτο “Τσακάλι” ποδηλάτης

Το ποδήλατο στην Ελλάδα τα τελευταία πέντε χρόνια έχει εκτοξευθεί σε υπερθετικό βαθμό. Υπάρχουν όμως κάποιοι που το γνωρίζουν καλά από την εποχή που έβλεπες ποδήλατο στους δρόμους με το κιάλι. Ο Μιχάλης Γεωργιάδης είναι παλιός ποδηλάτης, τόσο αφοσιωμένος στο δίκυκλο του που νομίζω ότι αξίζει να συμπεριληφθεί στα Τσακάλια της Τετάρτης.

Τον Μιχάλη τον γνώρισα στα μέσα της δεκαετίας του 2000 σε ένα μπαρ στα Μελίσσια. Κάπου ανάμεσα στα σφηνάκια, τις μπύρες και τις κραιπάλες (βλέπετε ήμουν 20κάτι χρονών τότε) διέκρινα έναν άνθρωπο συγκροτημένο, έξυπνο και με ξεχωριστή ματιά για τη ζωή. Το ποδήλατο είναι το μοναδικό μέσο μετακίνησής του καθώς με αυτό θα πάει στη δουλειά του (είναι στο Κορωπί!), με αυτό θα πάει βόλτα, με αυτό θα πάει διακοπές. Είναι από εκείνους που δεν κάνουν ποδήλατο από χόμπι ή μόνο για άθληση, αλλά είναι κομμάτι της ζωής τους.

Ο Μιχάλης ζει στο Γέρακα με την καλή του, είναι 45 χρονών και ακόμα ψάχνει να βρει τον πιο διασκεδαστικό Από τον αδερφό του κόλλησε το μικρόβιο του μοντελισμούκαι εύκολο τρόπο να πηγαίνει για μπάνιο στην παραλία του Σχοινιά με το ποδήλατό του. Μάλιστα, το τελευταίο του project είναι να πείσει τους φίλους του να αφήσουν τις μοτοσικλέτες τους, να πάρουν όλοι ηλεκτρικά ποδήλατα εκτός δρόμου προκειμένου να κάνουν τις βόλτες τους και φυσικά να καταλήξουν στην παραλία για beach volley!

Τον Μιχάλη τον έχω συνδυάσει με δύο πράγματα – με το ποδήλατο και με τις απίθανες κραιπάλες της νεότητάς μας. Εκείνο όμως που θαυμάζω σε εκείνον είναι ο τρόπος που καταφέρνει να σε κάνει να αισθάνεσαι ο βασιλιάς του κόσμου ακόμα και αν βρίσκεσαι στο χειρότερο σημείο της ζωής σου. Ψάχνει το απλό, το λιτό και με αυτό είναι ευχαριστημένος, το ίδιο κάνει και με το ποδήλατό του το οποίο πάντα φτιάχνει ο ίδιος – απλό, αξιόπιστο και με μεράκι.

Ας δούμε τι έχει να μας πει ο Μιχάλης

Το καλύτερο ποδήλατο που είχα ποτέ ήταν… Από πολλές απόψεις, είναι ένα Raleigh Avanti Carbon racing 2008, αλλά το προσωπικά αγαπημένο για συναισθηματικούς λόγους, είναι ο “γέρος”, ένα Raleigh (ξανά) Mountain CromoMAX του 1994, το οποίο επίσης έχω ακόμα.

Η πιο απολαυστική διαδρομή που έχω κάνει ποτέ είναι… Γέρακας-Πειραιάς-Νάξος-Κουφονήσι, την οποία Κάθε καλοκαίρι παίρνει ποδήλατο και αλωνίζει τα νησιάκαι κάνω τα τελευταία 12 χρόνια κάθε Αύγουστο ανελλιπώς.

Το καλύτερο ποδήλαταδικo που έχω πάει είναι… Πιράνχας (Μήτσος) στο Μαρούσι, καλός μάστορας με αγάπη στο αντικείμενο και όπως λένε και οι παλαιοί “καλό παιδί”.

Το καλύτερο κατάστημα εξοπλισμού/αξεσουάρ που επισκέφτηκα είναι… Μόνο e-shop σε αυτά. Και δυστυχώς ακόμα τα μαγαζιά του εξωτερικού είναι πολύ μπροστά σε προϊόντα και μεταφορικά. Ξεχωρίζω το bike24.com μιας και μετά το brexit η Αγγλική κυριαρχία πέθανε.

Η μάρκα ελαστικών που προτιμώ είναι… Νταξ, ποδήλατο είναι μωρέ. Σε race: Duro Fixie Pops. Ότι Έχει πολλές γνώσεις πάνω στο ηλεκτρικό ποδήλατο και κάνει δικές του κατασκευέςκαλύτερο για αγωνιστικό commuting. Για τα υπόλοιπα, Continental/ Michelin/ Schwalbe, οτιδήποτε είναι πιο ανθεκτικό για τα λεφτά του.

Το ποδήλατο για μένα είναι… Ο καθημερινός ψυχαναγκασμός μου να κάνω αθλητική δραστηριότητα, όταν δεν υπάρχει άλλη πρόταση. Αν δεν κάνεις πρωταθλητισμό σε κάτι, αντιπαθείς τα γυμναστήρια και θέλεις να απολαμβάνεις το φαγητό και μερικές μπύρες. Είναι μία δοκιμασμένη λύση.

Η μεγαλύτερη τρέλα που έχω κάνει είναι… Να ξεκινήσω από Μαρούσι για μπάνιο στην παραλία Σχοινιά το έτος 1991, με ένα old school “κουρσάκι” Mercier, 12 ταχυτήτων (δούλευαν μόνο οι 3). Έφτασα παραλία, έκανα μπάνιο, αλλά δεν κατάφερα να επιστρέψω με το ποδήλατο, γιατί μετά το φράγμα του Μαραθώνα με μάζεψε ο αδερφός μου με το αυτοκίνητο, λίγο πριν πέσω λιπόθυμος από εξάντληση. Ήμουν 15 χρονών, δεν ήξερα…

Το αγαπημένο μου αυτοκίνητο είναι… Αυτό!

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου με το ποδήλατο… Στο ποδήλατο είσαι πολύ αθόρυβος και μπορείς να ακούς οτιδήποτε πλησιάζει σε μία ήσυχη διασταύρωση (ακόμα και ηλεκτρικό αυτοκίνητο από τον ήχο που κάνουν οι ρόδες), οπότε κάποιες φορές απλά περνάω χωρίς να μειώνω ταχύτητα γιατί δεν ακούω τίποτα να έρχεται. Φοβάμαι τη μέρα που θα συναντήσω στη διασταύρωση ποδηλάτης που κάνει το ίδιο με μένα..

Η συμβουλή μου για νέους ποδηλάτες είναι… Η επιλογή της διαδρομής είναι το παν. Κάνε περισσότερα χλμ, περισσότερο χρόνο, αλλά απόλαυσε τη βόλτα σου χωρίς άγχος και φόβο. Μείνε μακριά από πολυσύχναστους αυτοκινητόδρομους και λεωφόρους που αμάξια και μηχανές που αναπτύσσουν μεγάλες ταχύτητες.

Για το κατάστημα μοντελισμού πατήστε ΕΔΩ