Τα τσακάλια της Τετάρτης || Μάνος Σφακιανάκης «Ο Σοφός»

Γράφει ο Γιάννης Πετρόχειλος

Είναι αρκετός καιρός τώρα που σκέφτομαι τον τρόπο με τον οποίο θα εντάξω τους απλούς καθημερινούς Ήρθε Ήρθε η ώρα να μιλήσετε εσείς…η ώρα να μιλήσετε εσείς…αναβάτες στον κόσμο της ενημέρωσης. Άλλωστε όλα για εκείνους γίνονται, άρα γιατί να μην έχουν λόγο και εκείνοι.

Σε αυτήν τη στήλη λοιπόν θα βρίσκουμε έναν από εσάς που οδηγείται τη μοτοσικλέτα σας καθημερινά ή εκείνους που βγαίνετε γρήγορες βόλτες στα Σαββατοκύριακα ή εσάς που γυρίζεται τον κόσμο με δίκυκλο και θα μας μιλάτε για όλα αυτά που σας έχει προσφέρει η μοτοσικλέτα, αλλά και για τις δύσκολες στιγμές στη συμβίωση με τους δύο τροχούς.

Ο Μάνος της καρδιάς μας

Το τσακάλι αυτής της εβδομάδας είναι ο Μάνος Σφακιανάκης. Πρόκειται για έναν υγιή οπαδό και όχι φίλαθλο της Σοφός και πάντα to the point οι συζητήσεις με τον… endopandou!μοτοσικλέτας ο οποίος έχει ζήσει απίστευτες εμπειρίες με τα δίκυκλά του. Είναι 50άρης, ζει στο Κορωπί, δουλεύει στο Κορωπί, αλλά δηλώνει ξεκάθαρα ότι είναι “Αθηναίος”, άλλωστε ο ίδιος μεγάλωσε στις γειτονιές του Χαλανδρίου.

Πάντα ευγενικός, ένας πραγματικός κύριος, μας υποδέχτηκε στο γκαράζ του το οποίο έχει κατασκευάσει μόνος του. Από εκεί έχουν περάσει πολλές μοτοσικλέτες, από Kawasaki KLR 250, KTM Super Duke 990 μέχρι Aprilia Tuono 1000 τις οποίες πάντα “ενοχλούσε” πειραματιζόμενος με την καλή έννοια πάντα!

Λάτρης και της θάλασσας…

Τώρα είναι κάτοχος ενός Honda CBR1000RR το οποίο όπως λέει ο ίδιος “είναι το καλύτερο superbike που είχα ποτέ”. Μαζί με τον γιό του Κωνσταντίνο (τον πουλάει λέει γιατί θέλει να πάρει Yamaha R1) πλέον “ενοχλούν” μοτοσικλέτες και ποδήλατα, ενώ δεν έχει ξεχάσει και την αγάπη του για την θάλασσα όντας κάτοχος ενός φουσκωτού σκάφους για εξορμήσεις.

Ας δούμε τι είχε να μας πει ο ίδιος ο Μάνος…

Η καλύτερη μοτοσικλέτα που είχα ποτέ ήταν… εκείνη που έρχεται στο σωστό timing ιδίως αν έχει σημαντικό κόστος χρήσης και απαιτεί σχετική οδηγική ωριμότητα. Για εμένα μια SUZUKI K6-1000 ήρθε και έδεσε όμορφα.

Η πιο απολαυστική διαδρομή που έχω κάνει ποτέ είναι… η επαρχιακή Τοσκάνη-Σιένα (Ιταλία) με στεγνό οδόστρωμα και ελάχιστη αστυνόμευση, υπέροχη εμπειρία. Η πίστα των Σερρών επίσης, τρύπα (Αρτεμίσιο) και παλιά Πατρών για “τάπες”. Αξίες…Το χώμα με καλή παρέα είναι σίγουρη απόλαυση.

Το καλύτερο συνεργείο που έχω πάει είναι… για ευρωπαϊκά Δημήτρης Χελιώτης (Worksbike), Παντελής Καρίμαλης (Hellin Service) και Bill. Τα ιαπωνικά όπως ξέρουμε όλοι δεν χρειάζονται ιδιαίτερη συντήρηση οπότε οι επιλογές είναι αρκετές.

Η μάρκα ελαστικών που προτιμώ είναι… αυτή που ταιριάζει καλύτερα στη μοτοσικλέτα. Για παράδειγμα, ένα Duke 990 ισορροπούσε καλύτερα σε Pirelli Super Corsa ενώ το Aprilia Tuono με “κορωνάτα” Dunlop D211 ήταν αποκάλυψη.

Η μοτοσικλέτα για μένα είναι… αδρεναλίνη!

Η μεγαλύτερη τρέλα που έχω κάνει είναι… νομίζω εκείνη η δίχως αύριο επιστροφή από Σέρρες υπό βροχή με Michelin Power Race. Τελικά ίσως να μην χρειαζόταν.

Το αγαπημένο μου αυτοκίνητο είναι το… μακράν Opel Manta 2λιτρο με διπλά Weber στην κανονική έκδοση μήκους (στο τέλος το είχα και σε μικρότερο μήκος δίχως μούρη, αλλά δεν έλεγε..). Επίσης, Ford Sierra Cosworth ο ανεκπλήρωτος έρωτας. Είμαι κάτοχος ενός Nissan X-Trail παρόλα αυτά…