Τα τσακάλια της Τετάρτης || ΓιώργοςΛουκας Θοδωρής "Ο Καναδός"

Γράφει ο Γιάννης Πετρόχειλος

Είναι αρκετός καιρός τώρα που σκέφτομαι τον τρόπο με τον οποίο θα εντάξω τους απλούς καθημερινούς Καλό Το τσακάλι αυτής της Τετάρτης είναι ο Γιώργος από τον Καναδά!καλοκαίρι σε όλους. Τα Τσακάλια ανανεώνουν το ραντεβού τους τον Σεπτέμβριο!αναβάτες στον κόσμο της ενημέρωσης. Άλλωστε όλα για εκείνους γίνονται, άρα γιατί να μην έχουν λόγο και εκείνοι.

Σε αυτήν τη στήλη λοιπόν θα βρίσκουμε έναν από εσάς που οδηγείτε τη μοτοσικλέτα σας καθημερινά ή εκείνους που βγαίνετε γρήγορες βόλτες στα Σαββατοκύριακα ή εσάς που γυρίζετε τον κόσμο με δίκυκλο και θα μας μιλάτε για όλα αυτά που σας έχει προσφέρει η μοτοσικλέτα, αλλά και για τις δύσκολες στιγμές στη συμβίωση με τους δύο τροχούς.

Ο ξενιτεμένος Γιώργος-Λουκάς Θεοδωρής

Το τσακάλι αυτής της εβδομάδας δε μένει στην Ελλάδα. Μας έρχεται από μακριά, από τον Καναδά όπου Η ιστορία του Bol’Dor ξεκινάει με μια σπασμένη ντίζα γκαζιού στη Θεσσαλονίκη! Τα υπόλοιπα είναι απαγορευτικά…γεννήθηκε και πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Σε ηλικία περίπου 11 ετών ήρθε στην Ελλάδα όπου και έμελλε να γνωρίσει τη μοτοσικλέτα μέσα από φίλους και παρέες. Αρχικά, φανατικός του ποδηλάτου και έπειτα λάτρης της μοτοσικλέτας, ο ΓιώργοςΛουκάς ταυτίστηκε με τους δύο τροχούς και πέρασε τα νεανικά του χρόνια πάντα με το γκάζι στο τέρμα.

Οι οικονομικές δυσκολίες της Ελλάδας τον ανάγκασαν να επιστρέψει στον Καναδά όπου πλέον ζει και εργάζεται. Δεν έχει μοτοσικλέτα στο Τορόντο και πάντα μπαίνει στον πειρασμό να αποκτήσει μία, αλλά το αποφεύγει. Εκείνο που μου έκανε μεγάλη εντύπωση στον Γιώργο ήταν το βλέμμα του όταν έβγαλε από το γκαράζ του σπιτιού του το παλιό του Honda Bol’Dor. Παρότι είχε να οδηγήσει σχεδόν δύο χρόνια η σπίθα δεν είχε σβήσει και αυτό φάνηκε με τον τρόπο που προσεκτικά καθάρισε το πανέμορφο μοντέλο της δεκαετίας του 1980.

Ο Γιώργος είναι από εκείνους που οδήγησαν μοτοσικλέτα τα χρόνια της ανεμελιάς της δεκαετίας του 1980 και 1990. Αμέτρητες ιστορίες με οδηγικές παρανομίες, κυνηγητά και κόντρες που έχουν πλέον μείνει απλά αναμνήσεις σε μια ρομαντική αλλά και πολύ επικίνδυνη εποχή. Για τον Γιώργο όλα αυτά ανήκουν εδώ και πολλά χρόνια στο παρελθόν, ωστόσο η ψυχή του τσακαλιού δεν ξεχνιέται και με την πρώτη ευκαιρία η φλόγα αναζωπυρώνεται. Once a Tsakali, always a Tsakali! Thanx Giorgos!

Ας δούμε τι έχει να μας πει ο Γιώργος

Η καλύτερη μοτοσικλέτα που είχα ποτέ ήταν… Δύσκολη ερώτηση. Το Honda Bol’Dor ήταν τρομερό στα Τα περισσότερα μοντέλα που είχε στην κατοχή του ήταν δίχρονα!παντιλίκια, το CRM 250 που είχα ήταν πολύ εύκολο στην οδήγηση, το KLX πολύ γρήγορο και καλό στο χώμα. Ένα όμως ήταν το καλύτερο, το Yamaha TDR 250. Δίχρονο, η απόλυτη παιχνιδομηχανή, τα έκανε όλα και σούπερ διασκεδαστικό.

Η πιο απολαυστική διαδρομή που έχω κάνει ποτέ είναι… Όλα τα περάσματα στην Πεντέλη εκτός δρόμου, enduro στην Ασπρόπιστα.

Το καλύτερο συνεργείο που έχω πάει είναι… Τις περισσότερες φορές οι φίλοι μου με βοηθούσαν να φτιάξουμε τις μοτοσικλέτες. Πάνε πολλά χρόνια όμως και δε θυμάμαι κάποιο όνομα. Ίσως, ο Σταύρος στο Χαλάνδρι.

Το καλύτερο κατάστημα εξοπλισμού/αξεσουάρ που επισκέφτηκα είναι… Μάλλον, το KRD στα Η μοτοσικλέτα είναι το πιο κοντινό πράγμα στο να πετάς!Μελίσσια, αλλά δε θυμάμαι κάτι άλλο.

Η μάρκα ελαστικών που προτιμώ είναι… Ανάλογα με τη μοτοσικλέτα. Maxxis για τα χωμάτινα και Michelin για τα ασφάλτινα.

Η μοτοσικλέτα για μένα είναι… Τρόπος έκφρασης, πλήρης ελευθερία. Είναι το πιο κοντινό πράγμα στο να πετάς!

Η μεγαλύτερη τρέλα που έχω κάνει είναι… Να με κυνηγάει η αστυνομία από κέντρο Αθήνας μέχρι Βριλήσσια και δε με σταματήσαν ποτέ. Ήμουν δικάβαλο… τρελές εποχές!

Ο μεγαλύτερος μου φόβος με τη μοτοσικλέτα είναι… Να περάσει κάποιος STOP χωρίς να ελέγξει.

Το αγαπημένο μου αυτοκίνητο είναι… Η Alfa Romeo Junior! Μεγάλος έρωτας!

Η συμβουλή μου για νέους μοτοσικλετιστές είναι… Πάντα κράνος. Επίσης, από μικρή μοτοσικλέτα μην πας κατευθείαν σε μεγάλη μοτοσικλέτα. Πρέπει να το κάνεις σταδιακά για να δεις και εσύ τι είναι αυτό που σου αρέσει τελικά να οδηγείς.