Του Νίκου Τσαμάνδουρα
Φωτογραφίες: Θανάσης Κουτσογιάννης, Νίκος Τσαμάνδουρας
Την επιστροφή στα… θρανία και μάλιστα σαν «πρωτάκι» θα σας μεταφέρουμε σήμερα. Όχι όμως σε ένα οποιοδήποτε σχολείο, αλλά στο California Superbike School. Στο ρόλο του… θρανίου, ένα Honda CB650F.
Το ξημέρωμα του Σαββάτου ήταν συννεφιασμένο, μετά από μια Παρασκευή βροχερή. Κακός οιωνός, αρχικά. Το μάθημα θα γινόταν στην πίστα των Μεγάρων, κάτι που θα ήταν και η πρώτη επαφή του γράφοντος με την εν λόγω πίστα. Αφού έβαλα τη δερμάτινη φόρμα, ξεκίνησα με το Honda CB650F για τα Μέγαρα. Δυστυχώς ένα σιγανό ψιχάλισμα θα με συνόδευε ως την πίστα. Ένα ψιχάλισμα που αργότερα θα γινόταν βροχή. Θεωρητικά το κουδούνι του «σχολείου» χτυπούσε στις 7:15 όμως εξαιτίας της βροχής δόθηκε μια παράταση ώστε να έρθουν και όσοι αναβάτες δεν περίμεναν το βροχερό σκηνικό.
Πρώτη ‘Ωρα- Safety First!
Το «καλημέρα» μας είχε τη γνωριμία με την ομάδα του CSS. Ατόμων έμπειρων, καταρτισμένων και κυρίως υπομονετικών. Η εισαγωγή στα βασικά ήταν απαραίτητη για όλους, ώστε να μυηθούμε στη λογική της οδήγησης στην πίστα. Προσοχή όμως εδώ. Όταν λέμε πίστα δεν εννοούμε το κυνήγι του γυρολογίου -όχι ακόμα τουλάχιστον- αλλά το περιβάλλον το απόλυτα ελεγχόμενο, το ασφαλές, το ιδανικό για μάθηση. Πριν μπεις στην πίστα, είτε για να μάθεις, είτε απλώς για να περάσεις καλά υπάρχουν αρκετοί κανόνες που πρέπει αφενός να μάθεις, αφετέρου να σεβαστείς. Ειδικά δε στην περίπτωση ενός σχολείου ο σεβασμός στους κανόνες και στους συμμαθητές συνοδεύεται από το σήμα του μονόδρομου.
Δεύτερη Ώρα- Εκείνη της αναθεώρησης
Εντάξει, αστειεύομαι ως προς τις ώρες. Η δομή του σχολείου είναι άλλη, με θεωρία και πράξη. Η θεωρία αποτελείται από 5 μαθήματα διάρκειας περίπου 20 λεπτών, εκ των οποίων έκαστο ακολουθείται από ένα αντίστοιχο 20λεπτο session μέσα στην πίστα. Η θεωρία του 1ου πρώτου επιπέδου έχει κομμάτια που θεωρούμε αυτονόητα σαν αναβάτες. Και όμως όσο εμβαθύνουμε στη θεωρία, τόσο μαθαίνουμε πόσο απέχουμε από την σωστή πράξη. Εκεί έρχεται και η ουσία του CSS. Τα τρία πρώτα sessions ήταν υπό βροχή, γεγονός που μας προβλημάτισε άπαντες. Ωστόσο ήταν μια ευκαιρία αν θέλετε για ένα τόνο προσοχής παραπάνω. Ορισμένα σημεία της πίστας των Μεγάρων γλιστράνε, αλλού υπάρχει νέα ασφαλτόστρωση που έχει κάνει αυλάκια με την προηγούμενη, ενώ δεν λείπουν και οι λακκούβες που με τη βροχή είχαν γίνει λιμνούλες. Οι πρώτοι γύροι ήταν δειλοί, αναγνωριστικοί. Τα θεωρητικά σκέλη του 1ου Επιπέδου θα ερχόντουσαν να μας δείξουν και στην πρακτική τους μορφή εντός της πίστας πόσα λάθη κάνουμε στην καθημερινή μας οδήγηση.
Βασικότερα εξ αυτών είναι ο βασικός έλεγχος της ίδιας μας της μοτοσυκλέτας σε σημεία όπως η ταχύτητα εισόδου σε μια στροφή, η λάθος γραμμή, η λάθος κλίση ως και το λάθος άνοιγμα του γκαζιού. Οι ασκήσεις επί ασφάλτου θα μας έδειχναν προοδευτικά πως να ανακτήσουμε τον έλεγχο που νομίζαμε πως έχουμε. Το καλύτερο από όλα; Οι ασκήσεις αυτές έχουν άμεση εφαρμογή ακόμα και σε βρεγμένες συνθήκες, ενώ ότι διδάσκεται στο 1ο Επίπεδο έχει άμεση εφαρμογή και στο δρόμο! Φυσικά δε λείπουν και τα λάθη, με τους εκπαιδευτές να είναι εκεί για τις παρατηρήσεις εντός αλλά και εκτός πίστας. Σημειωτέο δε πως αντιστοιχεί ένας εκπαιδευτής ανά τρεις –το πολύ- αναβάτες/μαθητές.
Τρίτη Ώρα-Από το στεγνό στο βρεγμένο
Στα 2 τελευταία sessions είχε βγει ο ήλιος και η πίστα στέγνωνε. Το πέρασμα από το βρεγμένο στο στεγνό τερέν θα ερχόταν να μας δώσει ένα ακόμα πολύ σημαντικό μάθημα. Η παραπάνω πρόσφυση μας ξεθάρρεψε, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να φανούν αδυναμίες και ακόμα περισσότερα λάθη. Ο μεγαλύτερος εχθρός ενός αναβάτη είναι πάντα ο ίδιος του ο εαυτός. «Έξις δευτέρας φύσις», έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, τονίζοντας τη δύναμη της συνήθειας και δυστυχώς όταν έχεις μάθει κάτι λάθος –και πιστέψτε με, οι περισσότεροι κάνουμε ασυναίσθητα τις κινήσεις μας πάνω στη μοτοσυκλέτα- τότε είναι πολύ δύσκολο να αλλάξεις προς το σωστό. Όταν όμως βρεις και αναγνωρίσεις τα λάθη σου, τότε σου δίνεται και η ευκαιρία να τα διορθώσεις. Χρονοβόρα διαδικασία, αλλά δεν γίνεται αλλιώς.
Στο τέλος ενός τέτοιου σχολείου και συγκεκριμένα του 1ου Επιπέδου, έρχεται πιο πολύ η ώρα της αυτοκριτικής και της αναθεώρησης. Αυτά που μαθαίνεις έρχονται να κάνουν την καθημερινή οδήγηση πιο ασφαλή και κατ’ επέκταση πιο ευχάριστη. Η συζήτηση με τους εκπαιδευτές δεν αφήνει περιθώρια για πολλές απορίες, με την εμπειρία να ολοκληρώνεται και από τους φίλους συμμαθητές με τους οποίους μοιράζεσαι το ίδιο πάθος. Σημασία δεν έχει άλλωστε τι οδηγείς, αρκεί να το οδηγείς σωστά.
Τέλος, αξίζει να αναφερθούν και οι συντελεστές και αυτής της εμπειρίας, δηλαδή του Σπύρου Κούτρα και της ομάδας του, της Honda, του MotoMarket.gr, της Blue Star Ferries και του TwoWheelsOlnyMotoClub. Περισσότερες πληροφορίες για το California Superbike School μπορείτε να δείτε πατώντας εδώ.
Μερικά λόγια για το CB650F
Σφαιρική άποψη για το CB650F του 2018 που είχα στη διάθεση μου δε μπορώ να εκφέρω, μιας και ουσιαστικά οι ώρες στη σέλα του ήταν ελάχιστες, κυρίως στην πίστα, λίγο στην εθνική και ακόμα λιγότερο στην πόλη. Η οδηγική αίσθηση μέσα στην πίστα φανέρωσε ένα δυνατό κινητήρα που από το μεσαίο φάσμα των στροφών θα αρχίσει να δίνει σοβαρά σημάδια ροπής. Κύριο χαρακτηριστικό του απερχόμενου street fighter της Honda είναι η φιλικότητα στο χρήστη με προορισμό την καθημερινότητα. Σε αυτό συνυπογράφουν η όρθια και άνετη θέση οδήγησης, ελαστικότητα του κινητήρα και η γραμμικότητα του γκαζιού. Φρένα και αναρτήσεις κυμαίνονται σε άκρως ικανοποιητικά επίπεδα με τη συνεισφορά των ηλεκτρονικών βοηθημάτων να περιορίζεται στο ABS.
Εξ όψεως, έχουμε να κάνουμε με μια μοτοσυκλέτα αρκετά επιθετικής σχεδίασης, με όμορφες λεπτομέρειες, με led φωτισμούς σε κεντρικό προβολέα και πίσω φωτιστικό σώμα. Μόνο μελανό σημείο ίσως το χωρισμένο στα δύο όργανο ενδείξεων, που αφενός αισθητικά είναι πλέον παρωχημένο, χρηστικά δε θα δυσκολέψει την πληροφόρηση του αναβάτη. Πλέον βέβαια το εν λόγω μοντέλο έχει διαδεχθεί το σαφώς ανώτερο CB650R με τη γνωστή Neo Retro αισθητική.
