του Νίκου Βιτσιλάκη
Τα τελευταία δύο χρόνια είδαμε αρκετά μοντέλα Ducati Scrambler, αλλά κανένα δεν δικαιολόγησε 100% τον τίτλο του. Το νέο Desert Sled όμως το κάνει και με το παραπάνω! Είναι αλήθεια πως μερικές Έρωτας με την πρώτη ματιά; μοτοσυκλέτες ξυπνάνε μέσα μας «κάτι» και στην περίπτωση του «Έλκηθρου της Ερήμου» (μετάφραση του ονόματος στα ελληνικά) αυτό συνέβη -και όχι μόνο σε μένα- όταν την πρωτοείδα στο περίπτερο της Ducati στο Μιλάνο πέρυσι τον Νοέμβριο.
Έρωτας με την πρώτη ματιά; Κεραμίδα εν αιθρία; Πείτε το όπως θέλετε, εγώ ξέρω ότι από εκείνη τη στιγμή αυτό το λευκό/ασημί Scrambler καρφώθηκε στη σκέψη μου. Και ο Θεός δεν με ξέχασε και φρόντισε να είμαι ένας εκ των δύο Ελλήνων δημοσιογράφων που παραβρέθηκε στην παγκόσμια δημοσιογραφική παρουσίασή του σε μια… έρημο στα νότια της Ισπανίας. Ομολογώ πως η όλη του εικόνα με εντυπωσίασε, ειδικά στην οδήγηση εκτός δρόμου, οπότε μια δεύτερη επαφή επί ελληνικού εδάφους ήταν αναπόφευκτη.
Αμερικανικό απωθημένο
Είναι ευρέως γνωστό πως η ιταλική φίρμα ενδιαφέρεται, μάλλον καίγεται, για την προώθηση των μοντέλων της στην απέραντη αγορά της Β. Αμερικής. Το όνομα του νέου Scrambler προέρχεται από εκεί, από τις ερήμους και τα βουνά της Καλιφόρνιας συγκεκριμένα, εκεί όπου τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 οι τοπικοί αναβάτες μετέτρεπαν ασφάλτινες μοτοσυκλέτες σε χωμάτινες, οργώνοντας τα σκληρά και αφιλόξενα εδάφη και διοργανώνοντας αγώνες που έμειναν στην ιστορία.
Αυτές τις μοτοσυκλέτες τις ονόμαζαν χαϊδευτικά desert sleds, προφανώς γιατί στη δύσβατη παχιά άμμο μετατρέπονταν -μεταφορικά εννοείται- σε έλκηθρα! Πριν οδηγήσω το κάτασπρο Sled, αυτό που πίστευα ήταν πως επρόκειτο απλώς για μια υπάρχουσα «απλή» έκδοση Scrambler με λίγο μεγαλύτερες σε διαδρομή αναρτήσεις. Παρόμοια «ανησυχητικά» σκεφτόμουν και προ τριετίας, όταν στο Μονακό μάς έβαλαν οι αθεόφοβοι Ιταλοί να οδηγήσουμε την κτηνώδη Diavel σε διαδρομές του ράλι Μόντε Κάρλο. Και στις δύο περιπτώσεις, τότε και τώρα, οι ανησυχίες μου αποδείχθηκαν αβάσιμες…
Δεν μασάει στο χώμα, όσο σκληρό κι αν είναι!
Τι διαφορετικό έχει από την υπόλοιπη γκάμα;
Τα μπλα μπλα που περιέχουν τα press kit των εταιρειών με έχουν κάνει επιφυλακτικό για το τελικό αποτέλεσμα και έτσι ομολογώ πως δεν είχα δώσει ιδιαίτερη βάση στις δηλώσεις για τις αλλαγές που έκαναν οι Ιταλοί στο «έλκηθρό» τους. Πιο πολύ μου είχε καρφωθεί σαν μέγα αρνητικό η προσθήκη σημαντικού βάρους, που φτάνει αισίως τα 207 κιλά με υγρά και βενζίνη, δηλαδή 20 περίπου περισσότερα σε σχέση με τις απλές εκδόσεις. Βλέποντας το νέο ενισχυμένο ψαλίδι (που πλέον στηρίζεται στο πλαίσιο), τις ενισχύσεις του ατσάλινου πλαισίου trellis (χωροδικτύωμα), τον 19άρη μπροστινό τροχό και το θηριώδες -για την κατηγορία- ανάποδο πιρούνι των 46mm, κατάλαβα το τίμημα του περίσσιου βάρους. Και όταν οδήγησα το Desert Sled σε άμμο και σκληρό τερέν με φυτευτή πέτρα και βαθιά εγκάρσια νεροφαγώματα, εκτίμησα ιδιαίτερα τα νέα του χαρακτηριστικά.
Διαφορετική…
Από τα σχεδόν 500 χιλιόμετρα που έχω ήδη κάνει στη σέλα του, τα σχεδόν μισά ήταν εκτός δρόμου, σε μια προσπάθεια να με κάνω να καταλάβω το «διαφορετικό του πράγματος». Παρά το αυξημένο ύψος της νέας -και απρόσμενα εργονομικής- σέλας, που σκαρφάλωσε στα 860mm (από 790), ο έλεγχος της μοτοσυκλέτας σε δύσκολα «εντουράδικα» περάσματα είναι κάτι παραπάνω από εύκολος. Η λεπτή σιλουέτα επιτρέπει να κατεβάζουμε τα πόδια στο έδαφος αβίαστα, ένα από τα καλά της χρήσης διαμήκη Ο έλεγχος της μοτοσυκλέτας σε δύσκολα «εντουράδικα» περάσματα είναι κάτι παραπάνω από εύκολοςκινητήρα L-2 είναι αυτό. Το επίσης νέο (και ρυθμιζόμενο) αμορτισέρ δουλεύει έτσι όπως πρέπει να δουλεύει και η συνεργασία του με το 46ρι πιρούνι -αμφότερα από την Kayaba και με διαδρομή 200mm(!)- αποδείχθηκε κάτι παραπάνω από ιδανική. Σαν να οδηγείς ένα μονοκύλινδρο 500 η όλη αίσθηση και τα καταπληκτικά Pirelli Scorpion STR πάνω στις πανέμορφες χρυσές ακτινωτές ζάντες σε γεμίζουν σιγουριά να τολμήσεις να ανοίξεις το γκάζι εκεί που με το Urban Enduro (το μοντέλο που θεωρητικά αντικαθίσταται από το Sled) θα το είχες κλείσει μαζί με τα μάτια σου. Στην πολλή άμμο, μεταφέρεις το σώμα λίγα εκατοστά πιο πίσω και το αυξημένο κατά 60mm μεταξόνιο απαιτεί σταθερό γκάζι για να ισοπεδώσει το διάβα σου. Εύκολα, χαλαρά, έτσι όπως καμία Ducati εμπορίου μέχρι σήμερα δεν τα έχει καταφέρει στο χώμα.
Άσφαλτο – χώμα
Στην άσφαλτο μία από τα ίδια, τα ελαστικά και οι αναρτήσεις μετατρέπουν το Desert Sled σε εργαλείο για το απόλυτο παιχνίδι, ούτε λόγος για την απόδοση των φρένων, οι προδιαγραφές των οποίων ξεπερνούν τις επιδόσεις της όλης κατασκευής (ακτινική τετραπίστονη Brembo μπροστά!). Στο χώμα, βέβαια, θέλει προσεκτική χρήση και όχι «τσαρουχώματα», ενώ δεν πρέπει να μην εκθειάσω τη δυνατότητα της πλήρους απενεργοποίησης του ABS, κάτι απαραίτητο στην εκτός δρόμου οδήγηση. Κατά τα λοιπά, ο εξαιρετικά μαλακός συμπλέκτης και ο ροπάτος γραμμικός και άνευ κραδασμών κινητήρας δημιουργούν ιδανικές συνθήκες οδήγησης στο 90% των περιπτώσεων και αν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να γκρινιάξω, αυτό δεν είναι άλλο από το παράταιρο -για scrambler- διπλό τελικό της εξάτμισης και από την επιθυμία μου για λίγη παραπάνω ισχύ. Καλοί, χρυσοί και άγιοι οι 75 του 800ρη L-2, αλλά αν ήταν 5-10 (άντε και 15) παραπάνω δεν θα με χάλαγαν. Μάλλον, όμως, θα χάλαγαν την αρμονία του συνόλου. Και την κατανάλωση. Αφήστε που η προδιαγραφή Euro4 θα πήγαινε περίπατο, μην ξεχνάμε πως έχουμε να κάνουμε με αερόψυκτο κινητήρα και η δουλειά των μηχανικών να τον κρατήσουν στα νόμιμα πλαίσια έγινε με θυσίες. Στην προκειμένη περίπτωση, τον ρύθμισαν έτσι ώστε να βγάζει τη δύναμή του χαμηλά με πιο ήπιο τόνο, ενώ ψηλότερα τον άφησαν ως είχε.
Κάτι… έκαναν!
Τα νούμερα δεν αλλάζουν σε σχέση με τα λοιπά μοντέλα της γκάμας (με εξαίρεση το sixty2 των λιγότερων κυβικών εννοείται). Το όλο αποτέλεσμα αποδεικνύεται ευεργετικό στην εκτός δρόμου χρήση,
Η λειτουργία του κιβώτιου ταχυτήτων είναι σημαντικά βελτιωμένη…όπου το δεξί χέρι μπορεί να είναι όσο νευρικό θέλει, χωρίς να επιφυλάσσονται απρόοπτα. Δεν υπάρχουν ξεσπάσματα ισχύος, η γραμμικότητα στο αποκορύφωμά της, ενώ η κλιμάκωση των έξη σχέσεων δείχνει καλά μελετημένη. Οι αλλαγές γίνονται χωρίς κόπο και έχω τη βεβαιότητα πως η όλη λειτουργία του κιβώτιου ταχυτήτων είναι σημαντικά βελτιωμένη. Στο Iron που είχα οδηγήσει πέρυσι, το φαινόμενο των «κενών» ανάμεσα στις ταχύτητες έκανε συχνή την παρουσία του όταν το πόδι δεν ήταν… αποφασιστικό. Στο Desert Sled, αυτό έχει εξαλειφθεί τελείως, επίτηδες έσπρωχνα προς τα πάνω ή/και προς τα κάτω το λεβιέ χωρίς να βάλω δύναμη και δεν παρατήρησα κάποια δυσλειτουργία. Είχα ρωτήσει σχετικά τους Ιταλούς μηχανικούς και αυτό που είχα εισπράξει ήταν ένα χαμόγελο. Άρα, κάτι έκαναν…
Στάνταρ το ABS και με δυνατότητα απενεργοποίησης!
Εξοπλισμός που ξεχωρίζει
Η σημασία στη λεπτομέρεια είναι εμφανής, έστω και όχι από την πρώτη στιγμή. Δεν παύει όμως να εντυπωσιάζει τον αναβάτη, που ανακαλύπτει τον ακόλουθο στάνταρ εξοπλισμό: ρεζερβουάρ με πλαϊνά προσθαφαιρούμενα αλουμινένια πάνελ, ομολογκαρισμένη σήτα στον προβολέα, φώτα πορείας LED, πίσω φως LED, LCD όργανο με προσθαφαιρούμενο αλουμινένιο κάλυμμα, αποθηκευτικός χώρος και θύρα USB κάτω από τη σέλα, αλουμινένιο τιμόνι με ενισχυτική γέφυρα, πλαστικά προστατευτικά πιρουνιού, λαστιχένια ενισχυτικά πρόσθετα στο μπροστινό φτερό, σέλα ειδικής σχεδίασης και κατασκευής, «μοτοκροσάδικα» μαρσπιέ αναβάτη, αλουμινένια ποδιά προστασίας κινητήρα, «κρυφές» χειρολαβές και προσθαφαιρούμενα μαρσπιέ συνεπιβάτη! Αν σε αυτά προσθέσουμε κάποια βασικά συστατικά της μοτοσυκλέτας, όπως οι αλουμινένιες ακτινωτές ζάντες, η τετραπίστονη δαγκάνα, το νέο αλουμινένιο ψαλίδι, το θηριώδες USD πιρούνι και το απενεργοποιούμενο δικάναλο ABS, τότε κάλλιστα μπορούμε να δικαιολογήσουμε την αισθητή -προς τα πάνω- διαφορά τιμής σε σχέση με την υπόλοιπη γκάμα Scrambler.
Πόσο κάνει, να την πάρω;
Η τιμή του νέου Scrambler είναι 11.950€ για την κόκκινη έκδοση και 12.100€ για τη λευκή που βλέπετε στις φωτογραφίες. Πρόκειται για μια μοτοσυκλέτα κομμένη και ραμμένη για την ελληνική πραγματικότητα, ευχάριστη, εύκολη στην οδήγηση, απολαυστική σε στροφιλίκι και με διάθεση για παιχνίδια στο χώμα. Θα τη χρησιμοποιούσα σε καθημερινή βάση, σίγουρα στις διακοπές μου στα νησιά, ενώ δεν θα απέφευγα και κοντινά ταξιδάκια σε δρόμους χωρίς μεγάλες ευθείες. Είναι καλά φτιαγμένη, στιβαρή και ταυτόχρονα πολύ φιλική, πάει στο σκληρό χώμα, πάει και στην άμμο. Τι άλλο να ζητήσω;
