του Νίκου Βιτσιλάκη
Από τα 800 στα 400 και τώρα στα 1.100 κυβικά, η οικογένεια Scrambler μεγαλώνει και δυναμώνει. Παράλληλα, αποκτά και πλήρες πακέτο ηλεκτρονικών.
Το πρώτο Scrambler με cornering ABS είναι γεγονός!
Το Scrambler 1100 είναι το νέο μέλος και αυτό που δικαιούται να υπερηφανεύεται περισσότερο από κάθε άλλο για τον κινητήρα του. Πρόκειται για τον παλιό καλό 1100 EVO, προερχόμενο από την οικογένεια Monster και έναν από τους πιο επιτυχημένους αερο-ελαιόψυκτους στην ιστορία της Ducati.
Είναι βελτιωμένος στα σημεία και εξοπλίζει, σε πρώτη φάση, τρεις διαφορετικές εκδόσεις Scrambler 1100 (απλή, Special και Sport). Σε δεύτερη φάση θα τον δούμε και σε άλλες εκδόσεις, σίγουρα σε Desert Sled και Café Racer, όπως ακριβώς συνέβη και στο Scrambler 800. Αποδίδει 86 ίππους και περί τα 9 χιλιογραμμόμετρα ροπής, με κύριο χαρακτηριστικό του τη γεμάτη απόκριση στις χαμηλομεσαίες στροφές.
Τα 1100 διαθέτουν έντονη παρουσία από ατσάλινα και αλουμινένια εξαρτήματα, είναι εμφανής η προσπάθεια των Ιταλών να περιορίσουν τις πλαστικές επιφάνειες και αυτό μας αρέσει πολύ. Η αίσθηση ποιότητας και φινέτσας είναι δεδομένη από τις φωτογραφίες και όχι μόνο. Ειδικά στο 1100 Special, το βουρτσισμένο ψαλίδι και οι ακτινωτές ζάντες παρέα με τα αλουμινένια και προσθαφαιρούμενα πάνελ στο ρεζερβουάρ είναι χάρμα οφθαλμών.
Πίσω από τη ρετρό σχεδίαση κρύβεται σύγχρονη τεχνολογία, με το 1100 να διαθέτει στον στάνταρ εξοπλισμό -και σε όλες τις εκδόσεις του- ηλεκτρονικό γκάζι (Ride by Wire), πλατφόρμα αδρανειακής μέτρησης (IMU), cornering ABS 9.1 ΜΡ της Bosch, ρυθμιζόμενο σε 4 στάδια traction control, τρία οδηγικά προγράμματα (Active, Journey, City), φώτα DRL/LED, θύρα USB και μια διπλή οθόνη LCD στα όργανα. Σημειωτέον ότι το traction control μπορεί να απενεργοποιηθεί πλήρως, όχι όμως και το ABS, κάτι που επίσης ισχύει για όλες τις εκδόσεις.
Πολύ το αλουμίνιο, ελάχιστα τα πλαστικά
Αυτό που κάνει εμφανή την οπτική διαφοροποίηση του 1100 από το 800 είναι η εξάτμιση, που πλέον περιλαμβάνει δύο τελικά τοποθετημένα ψηλά και εκατέρωθεν της μοτοσυκλέτας, αντί για ένα μονό στο πλάι και χαμηλά. Δεύτερο σημείο εύκολου εντοπισμού είναι η στήριξη του πίσω λασπωτήρα και της πινακίδας κυκλοφορίας, που έχει αποκτήσει την παραδοσιακή μορφή και όχι αυτή που τα θέλει να έχουν τη βάση τους στο ψαλίδι.
Τρίτη, λιγότερο εμφανής διαφορά, είναι η οθόνη LCD, που είναι δύο σε μία και σε μια πρωτόγνωρη σχεδιαστική φόρμα αμφιλεγόμενης αισθητικής. Οι πληροφορίες που δίνει είναι υπεραρκετές, ενώ στον προαιρετικό εξοπλισμό υπάρχει και δυνατότητα χρήσης ιντερνετικών δεδομένων μέσω της πλατφόρμας πολυμέσων της Ducati. Σε σχέση με την απλή έκδοση, η αντίστοιχη Special διαθέτει μαύρες ακτινωτές ζάντες, αλουμινένια φτερά μπροστά και πίσω, καφέ σέλα, βουρτσισμένο ψαλίδι και χρωμιωμένες εξατμίσεις!
Όσον αφορά στην έκδοση Sport, τα πράγματα αγριεύουν ουσιαστικά, βλέποντας την Ohlins να βάζει την υπογραφή της στην πλήρως ρυθμιζόμενη ανάρτηση, μπροστά και πίσω. Στα υπόλοιπα δύο μοντέλα, η ανάρτηση είναι ομοίως πλήρως ρυθμιζόμενη και απαρτίζεται από πιρούνι της Marzocchi και αμορτισέρ της Kayaba. Tα εντυπωσιακών προδιαγραφών φρένα είναι κοινά και στις τρεις εκδόσεις, έχουν την υπογραφή της Brembo και αποτελούνται από τρία δισκόφρενα, με δίσκους 320mm και τετραπίστονες ακτινικές monoblock δαγκάνες Μ4.32 μπροστά! Οι ζάντες σε κάθε περίπτωση είναι 18” μπροστά και 17” πίσω, πάντα με ελαστικά διττού χαρακτήρα της Pirelli.
Δείτε παρακάτω το ευρηματικό προωθητικό video της Scrambler by Ducati και θα καταλάβετε γιατί χρόνια τώρα οι μηχανόβιοι επιμένουν πως οι μοτοσυκλέτες δεν πρέπει να δανείζονται…
