του Νίκου Τσαμάνδουρα
Την είδαμε επίσημα στο Μιλάνο, με όλη τη λάμψη που μπορεί να δώσει ο χώρος και ο χρόνος στη φετινή EICMA, μια έκθεση που σταδιακά έχει καθιερωθεί ως μια από τις πλέον αναμενόμενες και εντυπωσιακές γιορτές του κόσμου των δυο τροχών.
To όλο εγχείρημα είναι ένας άθλος δουλεμένος στην προπόνηση, καθώς η DNA, εταιρία ελληνική και παγκόσμιας ακτινοβολίας, έχει στο ενεργητικό της ήδη κάποιες χρυσές σελίδες, όπως σχεδιαστικά βραβεία (Red Dot) και αγωνιστικές συμμετοχές, όντας επιλογή φίλτρων αέρα επιδόσεων. Πως όμως φτάνεις από το φίλτρο στην υπόλοιπη, ολόκληρη μοτοσυκλέτα, αξιώνοντας μάλιστα και επιδόσεις που ζηλεύουν μέχρι και κολοσσοί του χώρου; Η απάντηση έρχεται από τα λόγια του μηχανολόγου Ντίνου Νικολαΐδη, δημιουργού της μοτοσυκλέτας: «Δεν δειλιάζουμε καθόλου, καθώς είμαστε ανταγωνιστικοί στο υψηλότερο επίπεδο, η τεχνολογία που κατέχουμε αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι μοναδική και το έχουν παραδεχθεί όλοι. Δεν φοβόμαστε και προχωράμε μπροστά με το κεφάλι ψηλά. Το 2016, βλέποντας την καταιγίδα των μοτοσυκλετών τύπου Custom, Trackers και Café Racers, είπαμε ότι πρέπει και εμείς να κάνουμε κάτι. Παρότι είμαστε μια εταιρεία που κατασκευάζει φίλτρα αέρα, “κλέψαμε” λίγο χρόνο από το τμήμα έρευνας και είπαμε να φτιάξουμε μια δική μας μοτοσικλέτα και αυτό ακριβώς κάναμε»..
Τι είναι όμως η DCR 017 για να τη χαρακτηρίσουν .. «Brain Eraser»;
Η αλήθεια είναι πικρή για εμάς που δε θα την οδηγήσουμε. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα «δαιμονισμένο» KTM RC8R με αρκετές τροποποιήσεις και το αγωνιστικό κιτ της KTM, που υπό τις φροντίδες της DNA, απαρνήθηκε το ..dna του και μεταλλάχθηκε από ένα ντυμένο όπλο πίστας σε μια γυμνή απειλή του δρόμου. Και πως αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί άλλωστε μια μοτοσυκλέτα με 186 ίππους και βάρος τόσο χαμηλό που η αναλογία ίππων ανα κιλό δείχνει πως ένα «ελληνοποιημένο» αυστριακό «άλογο» αντιστοιχεί σε λιγότερο από ένα κιλό! Ποιος δε θα ξέχναγε και το όνομά του μετά από μια τέτοια βόλτα; Σχεδιαστικά μιλώντας, στο φίλτρο αέρα που ευτυχώς μόνο διακριτικό δεν είναι, οι παρατηρητικοί θα δουν πως υπάρχει και ένα café racer γύρω του. Ώρες αμέτρητες έκαναν τα σχέδια στο χαρτί να βρούν ψηφιακούς δρόμους και από εκεί με τη σειρά τους να γίνουν απτές αποδείξεις της ελληνικής προσπάθειας. Αλουμίνιο το επικρατέστερο υλικό, με το ρεζερβουάρ να γεννιέται από ένα συμπαγές κομμάτι 140+ κιλών για να καταλήξει στα 3,6 μετά από 400 ώρες «σκαλίσματος» ή καλύτερα ρομποτικής γλυπτικής α λα CNC. Βέβαια η DCR 017 δεν είναι μόνο ένας συνδυασμός ακριβής «αγριάδας» και ομορφιάς. Πάνω από όλα είναι απόδειξη της ύπαρξης της αντίστοιχης μηχανολογικής γνώσης στη χώρα μας αλλά και του μαγικού συστατικού που λέγεται «μεράκι». Συστατικό που αναγνώρισε και η Akrapovic, δένοντας το γλυκό με ένα τελικό που ανταριάζει τα αυτιά σε ρυθμούς MotoGp.
Για το φινάλε, ας κλείσουμε με τα λόγια και πάλι του δημιουργού κ. Νικολαϊδη, ελπίζοντας να κρύβουν ένα μέλλον με την ίδια εξαιρετική συνέχεια: «Είναι κάτι που μπορούμε να το παραλληλίσουμε με Ferrari ή Lamborghini στον τομέα του αυτοκινήτου, προφανώς είναι πάρα πολύ ακριβή κατηγορία, υπάρχει όμως σχέδιο για να πάμε στο Plan B» σημειώνει. «Αν οι όροι το επιτρέψουν, αν έχουμε δηλαδή τις ανάλογες παραγγελίες, ναι, σχεδιάζουμε να στήσουμε μια ξεχωριστή μονάδα και να παράγουμε αυτή τη μοτοσικλέτα»
Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ
