του Δημήτρη Διατσίδη
Η Luna Hirano από την Ιαπωνία είναι 24 χρόνων, αγωνίζεται στο Γυναικείο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της FIM WorldWCR, με την Team Luna και ταξιδεύει εκτός Ασίας για πρώτη φορά φέτος, εκπροσωπώντας περήφανα την Ιαπωνία στην ιστορική, εναρκτήρια σεζόν του WorldWCR.
Μαζί με την Chun Mei Liu από την Ταϊβάν – ο μόνη Ασιάτισσα αναβάτρια στο grid του 2024 του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος αγώνων σιρκουί Γυναικών FIM – η Hirano έκανε το άλμα από τους αγώνες στην Ασία για να παλέψει με τις καλύτερες γυναίκες αναβάτριες στον πλανήτη φέτος και είναι μια εμπειρία που απολαμβάνει.
Από μια χώρα με περήφανη αγωνιστική κληρονομιά
Ο αντίκτυπος της Ιαπωνίας στους ελίτ αγώνες μοτοσυκλετών τα τελευταία 50 χρόνια ήταν τεράστιος, με τους Ιαπωνικούς γίγαντες κατασκευαστές Honda, Suzuki, Kawasaki και Yamaha να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας και της Διεθνούς ανάπτυξης του αθλήματος. Είναι με την Yamaha YZF-R7 που η Hirano προσπαθεί τώρα να συναγωνιστεί τις Ana Carrasco, Maria Herrera, Sara Sanchez και Roberta Ponziani σε παγκοσμίου φήμης πίστες όπως το Misano, το Donington Park και το Portimao.
Όλα ξεκίνησαν στο Motegi
Ο έρωτας της Hirano με τις μοτοσυκλέτες ξεκίνησε σε έναν άλλο εμβληματικό αγωνιστικό χώρο όταν οδήγησε για πρώτη φορά ένα ηλεκτρικό παιδικό ποδήλατο στη ζώνη του λούνα παρκ στο “Twin Ring” Motegi, την πίστα που φιλοξενεί κάθε χρόνο το MotoGP™ για το Ιαπωνικό Grand Prix. Θυμάται εκείνη την πρώτη επαφή με μια μοτοσυκλέτα λέγοντας: «Είδα για πρώτη φορά μοτοσυκλέτα το 2006 όταν ήμουν έξι χρονών. Οδηγούσα ένα ηλεκτρικό μίνι ποδήλατο στο λούνα παρκ στο Mobility Resort Motegi. Μου άρεσε η οδήγηση και η μητέρα μου συνέστησε μια μίνι μοτοσυκλέτα. Καθώς είχα πολλούς φίλους στην ηλικία μου που οσηγούσαν, δεν ήταν τόσο το να θέλω να γίνω αναβάτης, απλώς συνέχισα γιατί ήθελα να παίξω με τους φίλους μου».
Κάνοντας συνεχή πρόοδο σε δύο τροχούς
Η Hirano δίνει τις λεπτομέρειες του ταξιδιού της σε αγώνες ελίτ επιπέδου από εκείνα τα πρώτα παιδικά ξεκινήματα στο Motegi, λέγοντας: «Στην πραγματικότητα ξεκίνησα τον μηχανοκίνητο αθλητισμό σε ηλικία έξι ετών, καθώς άρχισα να οδηγώ μίνι μοτοσυκλέτες το 2006 αφού δοκίμασα το ηλεκτρικό ποδήλατο. Στη συνέχεια, για έξι χρόνια, από 6 έως 12 ετών, συνέχισα να οδηγώ μίνι μοτοσυκλέτες. Όταν ήμουν 13 χρονών, άλλαξα σε μία μίνι μοτοσυκλέτα NSF100 και στα 14 αγωνίστηκα σε μια Διεθνή πίστα με μία CBR250R. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, είχα φτάσει σχεδόν τα 170 εκατοστά ύψος και στη συνέχεια έκανα τη μετάβαση σε μεγαλύτερες μοτοσυκλέτες όταν ήμουν 16 ετών και συμμετείχα σε περιφερειακά πρωταθλήματα με μία CBR600RR στο Mobility Resort Motegi και στο Tsukuba Circuit. Ξεκίνησα να αγωνίζομαι στο Ιαπωνικό Πρωτάθλημα Αγώνων Ταχύτητας το 2018, συμμετέχοντας πλήρως στην κατηγορία ST600 σε ηλικία 18 ετών».
Δοκιμάζοντας τον εαυτό της σε αγώνες αντοχής
Καθώς αγωνιζόταν ήδη σε αγώνες ταχύτητας σε υψηλό επίπεδο, ως μια από τις ελάχιστες γυναίκες που οδηγούσαν στο Εθνικό πρωτάθλημα της Ιαπωνίας, η Hirano αποφάσισε στη συνέχεια να δοκιμάσει τον εαυτό της σε ένα από τα πιο διάσημα γεγονότα μηχανοκίνητου αθλητισμού της χώρας της σε διαφορετική μορφή, μπαίνοντας στον κόσμο του διάσημου Αγώνα αντοχής 8 ωρών της Suzuka. «Όταν ήμουν 19 ετών συμμετείχα στο Πρωτάθλημα Αγώνων Ταχύτητας Αντοχής 8 ωρών EWC στη Suzuka και στο Πρωτάθλημα Αγώνων Ταχύτητας Αντοχής 8 ωρών EWC στην Μαλαισία στην Sepang με μία GSX-R1000. Το 2022 και το 2023, συμμετείχα επίσης στον Αγώνα 8 ωρών της Suzuka με την GSX-R1000. Αφού βίωσα πολλές φορές το πρωτάθλημα αγώνων ταχύτητας αντοχής EWC, αισθάνομαι μια σημαντική φυσική διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών. Είναι πρόκληση για τις γυναίκες να πετύχουν στις κορυφαίες κατηγορίες MotoGP™, WSBK και EWC. Το να ξεπεραστούν αυτές οι διαφορές δεν είναι εύκολο».
Διασκεδάζει και εκπλήσσει τους ανθρώπους
Η Hirano αντιμετωπίζει σοβαρά την πρόκληση να φτάσει στο πολύ κορυφαίο επίπεδο στους αγώνες, κατανοώντας τη δέσμευση και την αποφασιστικότητα που εμπλέκονται σε αυτή την προσπάθεια. Ωστόσο, είναι επίσης γρήγορη στο να αναγνωρίσει τις απλές χαρές της οδήγησης μοτοσυκλετών υψηλής ταχύτητας και να εκπλήξει τους θεατές με το ταλέντο της. «Ενώ μπορεί να είναι δυνατό να στοχεύουμε στην ανώτερη βαθμίδα με πολλή προετοιμασία, υπάρχουν διαφορές σωματικής δύναμης που δεν μπορούν να ξεπεραστούν, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά προσπαθεί κανείς», ισχυρίζεται. Σχετικά με το τι την παρακινεί να συμμετάσχει σε μια τόσο απαιτητική πειθαρχία, η αναβάτρια από το Τόκιο προσθέτει, «Απλώς η εμπειρία της οδήγησης μιας μεγαλύτερης μοτοσυκλέτας 600 κυβικών ήταν ο καταλύτης για μένα. Μπορώ να οδηγώ με ταχύτητες που δεν μπορούμε να δοκιμάσουμε σε κανονικούς δρόμους και είναι πολύ διασκεδαστικό. Οι άνθρωποι λένε ότι δεν μοιάζω με κάποια που οδηγεί τακτικά μοτοσυκλέτα. Μένουν 100% έκπληκτοι».
Τα χόμπι και οι ήρωες της Hirano
Η Hirano εργάζεται ως εκπαιδεύτρια στην Bridgestone και στον ελεύθερο χρόνο της της αρέσει να παίζει παιχνίδια στον υπολογιστή της (VALORANT, OW2), να βλέπει κινούμενα σχέδια anime και να διαβάζει μυθιστορήματα. Αναφέρει τους πρώην Παγκόσμιους Πρωταθλητές Ben Spies και Dani Pedrosa μαζί με τον συμπατριώτη της Kazuki Watanabe ως τους αγαπημένους της αναβάτες. Σχετικά με την αθλήτρια που την εμπνέει περισσότερο, αποκαλύπτει: «Αυτή είναι η Saori Yoshida που είναι μια πολύ γνωστή παλαίστρια στην Ιαπωνία. Είναι πολλές φορές Παγκόσμια Πρωταθλήτρια και Χρυσή Ολυμπιονίκης, αναγνωρισμένη για τα εξαιρετικά της επιτεύγματα στη γυναικεία πάλη».
Η τεράστια πρόκληση και το κύρος του WorldWCR
Ως η μοναδική αναβάτρια από την Ιαπωνία στο πρώτο WorldWCR, η Hirano περιγράφει τη συναρπαστική περιπέτειά της το 2024 ως τη μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής της. «Κάνω σχεδόν τα πάντα μόνη μου – κράτηση πτήσεων, κράτηση ξενοδοχείων, ενοικίαση αυτοκινήτων και πρόσληψη μηχανικών», αναγνωρίζει. «Η εμπειρία του να κάνω όλα αυτά τα πράγματα μόνη μου θα γίνει σίγουρα η δύναμή μου στο μέλλον. Ελπίζω ότι με τη συμμετοχή μου στο Πρωτάθλημα, μπορώ να θέσω ένα σημείο αναφοράς για τις μελλοντικές γυναίκες αναβάτριες στην Ασία. Είναι πολύ δύσκολο να φύγουμε στο εξωτερικό από την Ιαπωνία, οπότε θέλω να γίνω καθοδηγήτρια σε αυτό. Είναι μεγάλη μου τιμή που μπορώ να συμμετέχω στην εναρκτήρια χρονιά του WorldWCR».
