του Νεκτάριου Διατσίδη
Το drift είναι δύσκολο και απαιτεί δεξιοτεχνία υψηλού επιπέδου είτε στους 2 είτε στους 4 τροχούς. Στη μοτοσυκλέτα υπάρχει η επιπλέον δυσκολία της ισορροπίας που είναι δεδομένη για το αυτοκίνητο το οποίο ότι και να συμβεί ισορροπεί στους 4 τροχούς.
Πόσο δύσκολο είναι το drift; Αρκετές φορές είτε με τη μοτοσυκλέτα είτε με το αυτοκίνητο σε άσφαλτο που γλιστράει, μπορεί κάποιοι ανήσυχοι οδηγοί να έχουν μια μικρή εμπειρία και φαίνεται εύκολο και διασκεδαστικό, αλλά καθώς εντός πίστας είναι ο μόνος χώρος για γρήγορη οδήγηση και εκεί μπορεί να φτάσουμε σε ταχύτητες που γλιστράει το κάθε όχημα, εκεί είναι το μέρος όπου θα καταλάβουμε τη δυσκολία και τις διαφορές από όχημα σε όχημα είτε 2 τροχών είτε 4 τροχών, αλλά και τις διαφορές ανάλογα με το είδος του οχήματος και τις ρυθμίσεις που μπορούμε να κάνουμε.
Έχοντας την ευκαιρία να βρεθούμε στην πίστα των Σερρών αρκετές φορές με 2 και 4 τροχούς και να συζητήσουμε με τον Elias Hountondji ενός εκ των δύο “driftbrothers”, το συμπέρασμα από την οδήγηση σε δύσκολες συνθήκες όπως στην καλή άσφαλτο και με βροχή όπου η πρόσφυση των ελαστικών δυσκολεύει πολύ όλες τις αναπτυσσόμενες δυνάμεις, είναι ότι απαιτούνται χειρισμοί και μηχανική αντίληψη στο μέγιστο.
Στους 2 τροχούς με μοτοσυκλέτες που έχουν σχεδιαστεί για σπορ οδήγηση και επιδόσεις στους χρόνους γύρων, το drift στις εξόδους των στροφών κυρίως είναι εφικτό αλλά με τα ελαστικά που δεν είναι τόσο αποδοτικά στο κράτημα όσο στο να έχουν ομαλή συμπεριφορά. Για να είναι πιο εύκολη μία μοτοσυκλέτα στην πλαγιολίσθηση, μία πρώτη τροποποίηση είναι να αλλαχθεί το πίσω ψαλίδι με ένα μεγαλύτερο σε μήκος για να μπορεί ο τροχός ακόμη και στην καλή άσφαλτο να σπινάρει εύκολα, κάτι που ευνοεί το drift με πολύ επιτάχυνση και λίγο πλάγιασμα. Στο πολύ πλάγιασμα η ισορροπία της μοτοσυκλέτας είναι ευάλωτη και είναι πολύ δύσκολο να πλαγιολισθαίνει με λίγο γκάζι αντίστοιχα. Το ύψος της μοτοσυκλέτας πρέπει επίσης να μειωθεί και με όλες τις ρυθμίσεις να ευνοούν το drift, χάνεται η δυνατότητα να επιτυγχάνονται και γρήγοροι γύροι με τις συγκεκριμένες ρυθμίσεις.
Στους 4 τροχούς συμβαίνουν παρόμοιες συνθήκες με τη μεγάλη διαφορά να είναι ο λιγότερος φόβος του οδηγού που οφείλεται στη δεδομένη ισορροπία των 4 τροχών, αλλά και στην προστασία του κλωβού ασφαλείας με τις ενισχύσεις που διαθέτει. Ο αναβάτης μπορεί να έχει την προστασία της στολής του, αλλά πάντα ο φόβος της πτώσης υπάρχει μέσα στο μυαλό του περισσότερο από ότι ο οδηγός του αυτοκινήτου φοβάται την έξοδο από μία στροφή όπου θα μειώσει τα χιλιόμετρα αν κάνει λάθος και ίσως μείνει και εντός πίστας κάνοντας μία ή μισή περιστροφή του αυτοκινήτου. Όπως και στην μοτοσυκλέτα το αυτοκίνητο έχει πολύ διαφορετική ρύθμιση στις αναρτήσεις, το σύστημα μετάδοσης της κίνησης και τα ελαστικά του για να έχει καλό χειρισμό στην πλαγιολίσθηση μειώνοντας όμως τη δυνατότητα να κάνει καλούς χρόνους γύρων στην πίστα.
Σε ερώτηση στον ταλαντούχο Elias Hountondji σε μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για τις διαφορές που πρέπει να έχει ένα αυτοκίνητο ώστε να κάνει ελεγχόμενη πλαγιολίσθηση, βασικές αλλαγές είναι το να στρίβουν πολύ οι τροχοί, να έχει δυνατό υδραυλικό χειρόφρενο, μπλοκέ διαφορικό με μεγάλη αντοχή, γωνίες των τροχών ρυθμισμένες με πολύ αρνητική κάμπερ και σφιχτές αναρτήσεις για μικρές αλλαγές των μετατοπίσεων του αυτοκινήτου. Η BMW M4 Competition έχει ηλεκτρονικά ελεγχόμενο μπλοκέ διαφορικό το οποίο βοηθάει στην καλή επίτευξη χρόνων γύρου και ταυτόχρονα στην πολύ καλή λειτουργία στην πλαγιολίσθηση κατά την επιτάχυνση αλλά και στο άφημα του γκαζιού και τη χρήση του χειρόφρενου, όμως μετά από αρκετή ώρα λειτουργίας σε αυτές τις συνθήκες υπερθερμαίνεται και δεν αποδίδει το ίδιο καλά. Σε αυτό το πρόβλημα δουλεύουν πολύ για να το λύσουν και ορισμένες φορές χρησιμοποιούν απλό μηχανικό διαφορικό μεγάλου ποσοστού εμπλοκής, το οποίο όμως δυσκολεύει στον τομέα της συμπεριφοράς ιδιαίτερα στο άφημα του γκαζιού.
Σε ένα υπεραυτοκίνητο οι αναρτήσεις και τα ελαστικά είναι ειδικά σχεδιασμένα για την επίτευξη χρόνων γύρου στην πίστα, πολλοί οδηγοί όμως θέλουν να κάνουν πλαγιολισθήσεις με αυτά και σε αυτήν την ερώτηση η απάντηση ήταν ότι έχουν μεγάλη διαφορά αυτά τα αυτοκίνητα και δεν έχουν το χειρόφρενο για να συνεχίσουν την πλαγιολίσθηση, ούτε στρίβουν πολύ οι τροχοί, αλλά πολλές φορές καλείται να οδηγήσει υπεραυτοκίνητα σε εκδηλώσεις και είναι ευχάριστο να κάνει drift με αυτά τα δύσκολα αυτοκίνητα που έχουν μικρό περιθώριο λάθους. Όσο για την ταχύτητα που ο Elias έχει φτάσει να πλαγιολισθαίνει με πολύ ανάποδο τιμόνι αυτή έφτασε πάνω από τα 200 χλμ/ώρα και αυτό δείχνει ότι δεν είναι κάτι εύκολο.
Η πολύ μεγάλη εξοικείωση στην οδήγηση που μόνο μέσα στην πίστα μπορεί να γίνει, απαιτεί χρόνια εμπειρίας και από πολύ μικρή ηλικία. Η οδήγηση για την επίτευξη χρόνων και οι χειρισμοί σε καταστάσεις όπου συμβαίνει πλαγιολίσθηση, πρέπει να ελέγχονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ώστε να διατηρηθεί η ηθελημένη πορεία και να μη χαθεί χρόνος. Σε αγώνες δεξιοτεχνίας η διατήρηση ενός ελέγχου στην ηθελημένη πορεία χωρίς να χρειάζεται να κινηθεί γρήγορα το αυτοκίνητο ή και η μοτοσυκλέτα, οι χρόνοι γύρων δεν είναι το ζητούμενο αλλά ο πλήρης έλεγχος της δυναμικής συμπεριφοράς του οχήματος. Ο Elias από μικρός είχε ασχολία τον μοντελισμό με μετατροπές στα τηλεκατευθυνόμενα αυτοκίνητα για να κάνουν καλύτερο drift, κάτι που τον βοήθησε να έχει καλύτερη αίσθηση αργότερα με το κανονικό αυτοκίνητο.
Είναι λοιπόν δύσκολη η διαδικασία του drift είτε στους 2 τροχούς με πολύ λίγους αναβάτες να είναι ειδικοί σε αυτό, είτε στους 4 τροχούς με αρκετούς ταλαντούχους οδηγούς αλλά με λίγους να πλαγιολισθαίνουν με πολλά χιλιόμετρα. Αυτό που χρειάζεται είναι η οδήγηση στην πίστα για να βρει ο κάθε οδηγός τις δυνατότητές του.
