Γράφει ο Γιάννης Πετρόχειλος
Το Rally Dakar κάθε χρόνο προσφέρει ιστορίες που μένουν χαραγμένες στο μυαλό σου, δυστυχώς όμως οι περισσότερες είναι άσχημες και με λυπηρό τέλος. Στο φετινό Dakar μία από αυτές τις ιστορίες είναι εκείνη των Paul Spierings και CS Santosh οι οποίοι βρέθηκαν να αντιμετωπίζουν τον θάνατο ο καθένας από τη δική του οπτική γωνία.
Στη διάρκεια της 4ης ειδικής διαδρομής του περίφημου Dakar, το οποίο φέτος διεξάγεται στην Σαουδική Οι αθλητές που ρισκάρουν έχουν αναπτυγμένο και το αίσθημα της αλληλεγγύηςΑραβία, ο αναβάτης από την Ινδία, CS Santosh χτύπησε πολύ άσχημα με την μοτοσικλέτα του έναν τεράστιο βράχο με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά. Για καλή του τύχη, πίσω του ερχόταν ο Paul Spierings, αναβάτης της Husqvarna, ο οποίος αμέσως σταμάτησε να δει τι συμβαίνει. Πίσω από τον βράχο βρήκε δύο αναβάτες πεσμένους στο έδαφος, ο ένας με τις αισθήσεις του και ο άλλος αναίσθητος. Αμέσως έσπευσε να πατήσει το κουμπί έκτακτης ανάγκης στη μοτοσικλέτα του για να καλέσει σε βοήθεια και έπεσε πάνω στον βαριά τραυματισμένο – σχεδόν νεκρό – Ινδό να τον σώσει.
Ο Spierings αμέσως έδωσε τις πρώτες βοήθειες στον τραυματία και με την μέθοδο της καρδιοπνευμονικής αναζωογόνησης (ΚΑΡΠΑ) κατάφερε να κρατήσει στη ζωή τον συναθλητή του ακριβώς τη στιγμή που έφτασαν τα ελικόπτερα της διοργάνωσης για να τον παραλάβουν. Ο Santosh μεταφέρθηκε αμέσως στο νοσοκομείο και μπήκε σε καταστολή έχοντας ευτυχώς όχι πολύ σημαντικά τραύματα στο κεφάλι, ωστόσο η καρδιά του δουλεύει κανονικά και αυτό οφείλεται εν μέρη στον ηρωικό συναθλητή του.
Ένας ακόμα θάνατος φέτος
Είναι ξεκάθαρο πως το Dakar είναι από τους πλέον επικίνδυνους αγώνες στον κόσμο και οι θάνατοι είναι αρκετοί. Ακόμα και φέτος είχαμε μία απώλεια, εκείνη του Pierre Cherpin ο οποίος έχασε τη ζωή του έπειτα από πτώση στην 7η ειδική διαδρομή του αγώνα. Από το 1979, τον πρώτο αγώνα, έχουν καταγραφεί 75 θάνατοι όχι μόνο αγωνιζόμενων αλλά και εμπλεκόμενων στη διοργάνωση. Από τους 30 αγωνιζόμενους που έχασαν τη ζωή τους οι 22 ήταν με μοτοσικλέτα, οι 6 με αυτοκίνητο και ένας με φορτηγό με τις αιτίες να είναι κατά συντριπτικό ποσοστό η σύγκρουση ή η πτώση. Φυσικά το Dakar δεν είναι ο μοναδικός αγώνας με μεγάλες απώλειες ανθρώπινων ζωών. Υπάρχει για παράδειγμα ο αγώνας του Isle of Man στην Βρετανία όπου εκεί έχουμε 277 θανάτους – βέβαια σε πολλά περισσότερα χρόνια καθώς ο αγώνας πραγματοποιείται από το 1911.
Αφού ξέρεις ότι μπορεί να τραυματιστείς ή να πεθάνεις γιατί πας;
Αναρωτιέμαι πολλές φορές χαμηλόφωνα γιατί κάποιος να πάρει μέρος σε έναν αγώνα που έχει σχεδόν ένανΝεολογισμός από τον Καθηγητή Κυπραίο θάνατο κάθε χρόνο (δεν λαμβάνω καν υπόψη μου τους τραυματισμούς); Ψάχνοντας λοιπόν μελέτες ανακάλυψα μια πολύ ενδιαφέρουσα του καθηγητή Γιώργου Κυπραίου, του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου του Τμήματος Οργάνωσης και Διαχείρισης Αθλητισμού, ο οποίος προσπαθεί να χαρακτηρίσει εκείνον ο οποίος θα πάρει τελικά μέρος σε έναν τέτοιο αγώνα. Για αυτόν τον λόγο λοιπόν εισάγει έναν νεολογισμό στον αθλητισμό, τον Homo Extremius. Με λίγα λόγια πρόκειται για τον άνθρωπο ο οποίος αναζητά τον κίνδυνο στις διάφορες εκδηλώσεις της καθημερινής του ζωής, ακόμα και το ενδεχόμενο του θανάτου. Ο Homo Extremius ικανοποιείται και αντλεί ευχαρίστηση από την συμμετοχή του σε επικίνδυνες καταστάσεις, είναι δηλαδή εθισμένος στον κίνδυνο – κάτι σαν χρήστη ουσιών που αναζητά τη δόση… αδρεναλίνης του.
Το θέμα πάντως έχουν εξετάσει στο παρελθόν πολλοί επιστήμονες και μάλιστα σε πολλούς τομείς. Υπάρχει το κοινωνιολογικό κομμάτι όπου το μελέτησαν οι Apter και Kerr τη δεκαετία του 1990, ενώ το 2004 ο καθηγητής Beck υποστήριξε πως ο τρόπος οργάνωσης της κοινωνίας λειτουργεί υπό τη συνεχή απειλή κινδύνου. Με απλά λόγια η ζωή του ανθρώπου δεν είναι ομαλή, αλλά προκύπτει μέσα από συγκρούσεις και ανατροπές. Ο κίνδυνος λοιπόν δίνει ενδιαφέρον στη ζωή του ανθρώπου ο οποίος έχει την τάση να ρισκάρει.
Όλα ξεκίνησαν από τον Dr Zuckerman
Πριν από τριάντα χρόνια στο Πανεπιστήμιο Delaware, ο καθηγητής Marvin Zuckerman, ανάπτυξε πρώτος τηΆνθρωπος του ρίσκου είναι ο Homo Extremius θεωρία του εθισμού στο ρίσκο και από εκεί άρχισαν πολλοί να μελετούν το φαινόμενο. Πολλοί ασχολήθηκαν με τις χημικές διεργασίες του εγκεφάλου οι οποίες οδηγούν στον εθισμό και είναι άμεσα συνδεδεμένες με την έκκριση αδρεναλίνης από έναν νευροδιαβιβαστή ο οποίος με τη σειρά του προκαλεί ξαφνική και έντονη χαρά! Θα πρέπει να τονίσουμε σε αυτό το σημείο ότι ο εθισμός στην αδρεναλίνη δεν έχει επίσημη διάγνωση, παρόλα αυτά εμφανίζεται σε μεγάλα επίπεδα όταν υπάρχουν καταστάσεις άγχους.
Μπορεί λοιπόν ένας αναβάτης του Dakar ή του Isle of Man να είναι Homo Extremius; Φυσικά και μπορεί, μάλλον όχι μόνο μπορεί αλλά είναι βέβαιο πως είναι. Οι παράγοντες είναι πολλοί, τόσο βιολογικοί όσο και φυσιολογικοί, αλλά το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Εκείνος που φοράει το κράνος του και μπαίνει στο αγωνιστικό του αυτοκίνητο ή ανεβαίνει στη σέλα της αγωνιστικής του μοτοσικλέτας δεν είναι ένας απλός άνθρωπος… είναι ένας ιδιαίτερος άνθρωπος που σύμφωνα με τον καθηγητή Κυπραίο θα μπορούσε να ονομάζεται Homo Extremius.
Την δημοσίευση του Καθηγητή Γιώργου Κυπραίου μπορείτε να την βρείτε εδώ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ο χρόνος αντίδρασης ζήτημα ζωής ή θανάτου – Ξεκινήστε το… πινκ πονκ
Πόσο κοντά είμαστε στην εποχή των ηλεκτρικών μοτοσικλετών;
