Τη δική του εκδοχή για το δυστύχημα του τραγουδιστή Παντελή Παντελίδη έγραψε ο Θωμάς Παπαπάσχος, δημοσιογράφος και εκπαιδευτής ασφαλούς οδήγησης.
Ο Παπαπάσχος αναλύει το παγκόσμιο πρόβλημα που μαστίζει τη σύγχρονη κοινωνία μας και δίνει τεκμηριωμένες απαντήσεις στα όσα τραγελαφικά γράφονται και ακούγονται σχετικά με το θανατηφόρο τροχαίο.
Η άποψη του ειδικού…
Κατ’ αρχάς να εκφράσω τα συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους φίλους του τραγουδιστή που έφυγε από τη ζωή, αλλά και σε όλους τους συγγενείς και φίλους των ανθρώπων που έφυγαν χθες, προχθές Η μάστιγα του αιώνα…και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές από τροχαία δυστυχήματα.
Τα τροχαία γίνονται γνωστά, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παγκοσμίως, όταν έχουμε εμπλεκόμενο «διάσημο» ή κάτι που «γράφει» στις κάμερες, όπως μία καραμπόλα. Κάθε μέρα χάνονται παγκοσμίως 3.500 άνθρωποι και στην Ευρώπη 94, ενώ στην Ελλάδα 2. Αυτοί, παρόλο που δεν παίρνουν τη δημοσιότητα και τον θρήνο της κοινής γνώμης, όπως κάποιος διάσημος, είναι κομμάτι ενός παγκόσμιου προβλήματος που μαστίζει καθημερινά την καθημερινότητα μας.
Η οδήγηση είναι η πιο επικίνδυνη και υπεύθυνη καθημερινή μας συνήθεια. Όλοι κινδυνεύουμε στον δρόμο και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να οδηγήσουμε με μυαλό και καθαρή αντίληψη για Όταν οδηγούμε, πρέπει να τηρούμε τους κανόνες… να μειώσουμε τις πιθανότητες να μην είμαστε εμείς οι επόμενοι στη λίστα. Όταν ξεχνάμε την επικινδυνότητα της οδήγησης και δεν τηρούμε τους κανόνες που υπάρχουν (αλλά τους ξεχνάμε & πολλές φορές τους αγνοούμε), τότε ανεβάζουμε τις πιθανότητες να γίνει κάτι. Η σωστή επιλογή αυτοκινήτου & διαδρομής, η ζώνη, η διαύγεια της σκέψης, το μυαλό και σωστή εκτίμηση των συνθηκών και των πιθανών κινδύνων, η σωστή ταχύτητα και απόσταση μας κάνουν πιο θωρακισμένους στο πεδίο μάχης. Μέσα σε αυτόν τον παραλογισμό της τηλεόρασης & του internet όλοι πιάστηκαν στο μείζον και μάλιστα το ανέλυσαν με αδιανόητο τρόπο και όχι στην ουσία. Ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος που είναι μέχρι τις 08.15 ξύπνιος, με γεμάτη κουραστική μέρα & ίσως μετά από διασκέδαση, με ένα αυτοκίνητο που θεωρητικά σου προσφέρει το συναίσθημα του άτρωτου και το οδηγείς ελάχιστες μέρες, χωρίς (μάλλον) να φοράει ζώνη και σε έναν δρόμο που δεν είναι και πρότυπο κατασκευής & και ασφάλειας ανεβάζουν τις πιθανότητες για τροχαίο.
Παρ’ όλα αυτά, άκουσα τόσα κουφά από τις τηλεοράσεις που θα ήθελα να τα αναλύσουμε λίγο για να μη μείνουν για ακόμη μία φορά οι λάθος εντυπώσεις.
1) Ο οδηγός έτρεχε με 150 χ.α.ω!
Η οδήγηση είναι απλά μαθηματικά. Η στροφή αυτή που βγήκε από τον δρόμο το Mercedes ML 63 AMG έχει ακτίνα περίπου 70 μέτρα. Ένα επιβατικό αυτοκίνητο με δυνατότητα να παράγει πρόσφυση 0,85 g Αυτοψία στο σημείο και συμπεράσματα… και σωστή οδήγηση μπορεί να διαγράψει αυτό το τόξο οριακά, το πολύ με 80 – 85 χ.α.ω. Ειδικά αν υπολογίσουμε την ποιότητα της ασφάλτου & την κατηφόρα και την κλίση του δρόμου, ίσως τα 85 χ.α.ω είναι και υπερβολική ταχύτητα. Πήγα στο σημείο και είδα, το μελέτησα κάπως. Δεν υπάρχουν σημάδια από λάστιχο, που θα έδειχναν ένα αυτοκίνητο που ξεκολλάει και γλιστράει πάνω στα λάστιχά του απότομα. Επίσης το αυτοκίνητο έφυγε προς το τέλος της στροφής (μετά το μέσο της), ενώ καβάλησε το κράσπεδο με τις εξωτερικές ρόδες και με κάτι που παρέσυρε (ίσως το σκουριασμένο μεγάλο κάγκελο) στράβωνε κάπως λοξά τα κολονάκια. Αν ήταν το αυτοκίνητο πάνω από τα κολονάκια, ίσως να τα είχε στραβώσει πολύ περισσότερο. Στο τελευταίο κολονάκι, που είναι και το πιο στραβό, δείχνει ότι τότε μάλλον καβάλησε και με τις εσωτερικές ρόδες το τοιχίο και τούμπαρε σταματώντας σε ελάχιστα μέτρα και ευτυχώς όχι με πολλά χιλιόμετρα, γιατί τότε ίσως να κατέληγε στη γεμάτη με αυτοκίνητα Βουλιαγμένης και να θρηνούσαμε κι άλλα θύματα.
Αν είχε το αυτοκίνητο στην είσοδο της στροφής 150 χ.α.ω, τότε θα έφευγε ακριβώς εφαπτομενικά και στην είσοδο, καθώς θα ήθελε να κάνει τόξο ακτίνας 205 μέτρων (για 0.85g πρόσφυση) και μάλλον θα είχε απογειωθεί, με τη βοήθεια του κοντού τοιχίου, επάνω στην παραλιακή και στα υπόλοιπα αυτοκίνητα που βρίσκονταν ανυποψίαστα στον δρόμο!!! Η καμπυλότητα αυτής της στροφής για αυτούς που ξέρουν είναι σαν την Κ11 στην πίστα των Σερρών. Σκεφτείτε ένα αυτοκίνητο να έρχεται στην είσοδο με 150 χ.α.ω, αν θα διανοηθεί να στρίψει τη στροφή με την τέλεια άσφαλτο και κλίση!
Τα 80 – 85 χ.α.ω που δείχνουν καθημερινή -φυσιολογική ταχύτητα μπορεί τελικά & κάτω από συνθήκες να είναι θανάσιμη. Υπερβολική ταχύτητα δεν σημαίνουν μόνο τα 150 και 200 χ.α.ω. Ακόμη και 40-50 χ.α.ω αρκούν για να χάσουμε τη ζωή μας.
Δεν θα ήθελα να δημιουργηθεί για ακόμη μία φορά η εντύπωση ότι πεθαίνουν μόνο οι τρελοί που τρέχουν με 150 χ.α.ω, ενώ οι υπόλοιποι που οδηγούνε μόλις με 100 χα.ω είναι λογικοί και ασφαλείς. ΠΟΥ, ΠΟΤΕ, ΠΩΣ, ΜΕ ΤΙ??? Ψυχραιμία.
2) Θα διαβάσουμε τον εγκέφαλο του αυτοκινήτου να δούμε τις συνθήκες του δυστυχήματος!!!
Από πότε οι εγκέφαλοι των αυτοκινήτων (και μάλιστα ποιος από όλους;;;) έχουν μαύρο κουτί που καταγράφει δεδομένα; Φυσικά και τα διαβάζουν, αλλά δεν τα καταγράφουν! Κάποιος βλέπει πολύ MAYDAY και έχει μπερδέψει τα μαύρα κουτιά των αεροπλάνων με τα αυτοκίνητα.
Το πολύ πολύ να δούμε κάποια καταγεγραμμένη βλάβη στον κινητήρα ή σε κάποιο άλλο σύστημα. Datalogger δεν έχουν τα επιβατικά!!!!
3) ΑΝ ΦΟΡΟΥΣΕ ΖΩΝΗ, ΘΑ ΗΤΑΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ. Αυτό το αφήνω ασχολίαστο!!!!!!!!!
Ας είναι αυτό το δυστύχημα αφορμή (έστω και με κακό τρόπο) για να σκεφτούμε και να αναλογιστούμε ότι είναι κρίμα να χάνουμε ανθρώπους από τροχαία. Τα ατυχήματα και δυστυχήματα μπορεί να Ατυχήματα μπορούν να συμβούν και με χαμηλές ταχύτητες… συμβούν στον οποιοδήποτε και ανά πάσα στιγμή και με ταχύτητες κάτω από 60 χ.α.ω. Ο οδηγός πρέπει πάντα να τηρεί τους κανόνες & κυριότερα να είναι μόνο οδηγός. Όταν αφαιρεθούμε ή δεν κρίνουμε σωστά τις συνθήκες και τους πιθανούς κινδύνους, τότε ερχόμαστε πιο κοντά στην καταστροφή, ανεξάρτητα από τις ικανότητες στα χέρια.
Και ο πρώτος παράγοντας των τροχαίων και με πάνω από 95% ποσοστό είναι ο άνθρωπος και ο ανθρώπινος παράγοντας. Στο χέρι μας είναι να προστατεύσουμε τον εαυτό μας, τους συνεπιβάτες μας και όλους τους χρήστες του δρόμου που βρίσκονται κοντά μας.
Τα λόγια αυτά μου βγήκαν όχι για να είμαι ένας από τον μακρύ κατάλογο των «ειδικών» που λέει τη γνώμη του, αλλά για να περάσει ένα σωστό μήνυμα που θα μας αφυπνίσει και όχι το εύκολο μήνυμα του τρελού που πήγαινε με 150 χ.α.ω!!!, γιατί χάνουμε την ουσία.
Μακάρι όλες οι καθημερινές και πολλές φορές άδικες θυσίες στην άσφαλτο, από το νεογέννητο έως το βαθιά ηλικιωμένο, διάσημο ή άσημο άνθρωπο, να παίρνουν τη δημοσιότητα που πρέπει, ώστε να γίνονται καθημερινή υπενθύμιση για να μην ξεχνάμε την επικινδυνότητα της οδήγησης, να βάζουν ένα λιθαράκι. Μια στιγμή είναι αρκετή για την καταστροφή.
Με απόλυτο σεβασμό
Θωμάς Παπαπάσχος
