Μια εξίσωση χωρίς άγνωστο αριθμό και χάθηκε μια ζωή!!!
Παρακολουθώ συγκλονισμένος όλα αυτά που προηγήθηκαν με την τραγική ιστορία της δολοφονικής επίθεσης στον 29χρονο Μιχάλη στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Λάθη επί λαθών από πολλούς.
Θέλω όμως να σταθώ στο ρόλο της UEFA.
Καταδικάζει την ομάδα της Ντιναμό με χρηματικό πρόστιμο και με αγώνα κεκλεισμένων θυρών… Με απλά λόγια λοιπόν η επίσημη ποδοσφαιρική αρχή βάζει την ομάδα της Κροατίας στο κάδρο και σωστά κάνει, αλλά όμως δεν παίρνει εκατό τοις εκατό δραστικά μέτρα, όπως θα μπορούσε να είναι μια αποβολή της ομάδας από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Μιλάμε για μια ομάδα της οποίας οι οπαδοί έχουν δώσει αρνητικά δείγματα γραφής. Θυμίζω το Μιλάνο στην αναμέτρηση με τη Μίλαν όταν έκαναν πολύ χειρότερα πράγματα με αποκορύφωμα την παρέλαση χιλιάδων χούλιγκαν, τραγουδώντας ναζιστικά τραγούδια και προκαλώντας τον κόσμο.
Μια σειρά από ρητορικά ερωτήματα πλημμυρίζουν το μυαλό μου.
Στην δική μας τραγική περίπτωση έχουμε αντιληφθεί άραγε τι ακριβώς συνέβη;
Ποιοι καθ’ ύλη αρμόδιοι έμειναν εν υπνώσει;
Τι δεν έγινε που έπρεπε να γίνει.
Αν αποδειχθεί, όπως ακούστηκε, ότι υπήρξαν και οπαδοί Έλληνες τις πταίει;
Ο ρόλος αλήθεια των συνδέσμων ποιος είναι ακριβώς; Είναι απλοί σύνδεσμοι ή μήπως τελικά κατά την ταπεινή άποψη μου εξελίσσονται καθημερινά σε θερμοκήπια κακοποιών χωρίς καμία προσφορά στο ποδόσφαιρο και στον αθλητισμό.
Αναρωτιέμαι τελικά για τον ρόλο της ΟΥΕΦΑ. Έχει τη δυνατότητα την ικανότητα ή απλά τη βούληση να αποκλείσει τη Ντιναμό Ζάγκρεμπ ή οποιαδήποτε Ντιναμό από την Ευρώπη; Υπάρχει από πλευράς ευρωπαϊκής ομοσπονδίας κάποιο πλαίσιο διεξαγωγής αγώνων; Απλά σας λέω όχι. Στέκονται στην επιφάνεια. Λένε όχι σε πολιτικά πανό, λένε όχι στον ρατσισμό, καταπολεμούν την ομοφοβία, προσπαθούν να νικήσουν το σύστημα με τους υπεράριθμους θεατές, κυνηγάνε τα καπνογόνα και τις φωτοβολίδες και στην ουσία βλέπουμε ότι δεν υπάρχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η βία υπάρχει και θα υπάρχει. Κυριολεκτικά.
Μην αυταπατάστε από την τεράστια λίστα απαγορεύσεων και λοιπών οδηγιών. Η ουσία ποια είναι; Ποιες είναι οι τιμωρίες; Τιμωρία απαγόρευσης μετακίνησης οπαδών. Κλείσιμο θύρας. Πρόστιμα. Και λοιπόν; Το μαχαίρι μπαίνει στο κόκαλο; Θυμίζω την τιμωρία του ΠΑΟΚ το 1992 για τα επεισόδια στον αγώνα με την Παρί Σεν Ζερμέν… Από εκεί και πέρα τι; Η ΟΥΕΦΑ δείχνει να κάνει τα στραβά μάτια σε αξιόποινες και κατακριτέες πράξεις βίας. Οι οπαδοί της Ντιναμό Ζάγκρεμπ που είναι ανεπιθύμητοι και σεσημασμένοι αλωνίζουν.
Ε και;
Βλέπουμε να αποκλείονται ομάδες για περιπτώσεις στημένων αγώνων. Περιπτώσεις όπως Μέταλιστ, Φενερμπαχτσέ, Μπεσίκτας λένε πολλά. Έχουμε αποκλεισμούς για οικονομικές ατασθαλίες όπως η Γιουβέντους και η Μάλαγα… Έχουν αποκλειστεί ομάδες λόγω του πολέμου.
Ποια είναι η στάση κατά της βίας; Υπάρχει εκεί περαιτέρω αυστηροποίηση ποινών;
Είναι δυνατόν να λέμε διαρκώς τα ίδια και τα ίδια και να μη γίνεται το παραμικρό;
Σε μια εποχή που η βία σαρώνει παντού εμείς απλά μένουμε στα ευχολόγια.
Η ΟΥΕΦΑ οφείλει να αλλάξει. Εμείς πρέπει να αλλάξουμε στάση άμεσα. Δεν είναι μόνο η οικονομική διαφάνεια. Είναι και η βία που μαστίζει.
Η δολοφονία του Μιχάλη το βράδυ της περασμένης Δευτέρας ήρθε αίφνης ως ένα απλό αποτέλεσμα της παταγώδους και εγκληματικής ανικανότητας των δήθεν αρμοδίων…
Η ασφάλεια των πολιτών της χώρας μας από την επιδρομή των εισαγόμενων ναζιστών πήγε περίπατο…
Δεν γνωρίζω αν το φιάσκο οφείλεται σε έλλειψη επιχειρησιακού σχεδίου, ή σε απλή αδυναμία συνεννόησης… Αυτό που ξέρω είναι πως δεν πρέπει να θρηνήσουμε κι άλλα θύματα. Το καταλαβαίνουμε αυτό ή πρέπει να το φωνάζω…
