Τη χρονιά που ο Γιάννης Βαρδινογιάννης (του Βαρδή) είδε τον Ολυμπιακό (του Κόκκαλη) να κερδίζει για πλάκα το νταμπλ, είμαι βέβαιος πως ούτε που αντελήφθη σε ποια λάθη είχε (υπο)πέσει! Αρθρογραφώντας τότε στο «Πρώτο Θέμα», θυμάμαι τον Θ.Α. να μου παραγγέλνει: «Μεγάλε, θέλω εσύ, που γράφεις καλά, να μου φτιάξεις ένα δισέλιδο με την ευκαιρία της λήξης του πρωταθλήματος», συμπληρώνοντας εντελώς πονηρά: «Πρόσεχε, το κομμάτι το θέλω ισοζύγιο»!
Κάπου με ερέθισε η λέξη «ισοζύγιο», οπότε ρώτησα: «Τι εννοείς, ρε Θέμο, όταν λες ισοζύγιο;». Ο μάγκας, τότε, αναγκάστηκε να δώσει εξήγηση: «Θέλω να πω πως για τον Ολυμπιακό γράψε ό,τι θέλεις (σ.σ. λες και θα τον βάραγα που είχε κατακτήσει το νταμπλ…), απλώς δεν θα χτυπήσεις τον Τζίγγερ».
Εννοείται πως του ανέλυσα το δημοσιογραφικό αυτονόητο. Ότι, δηλαδή, είχε κάνει του κόσμου τις ανοησίες, με κορυφαία την απομάκρυνση από την ομάδα του Αντώνη Νικοπολίδη. Οπότε, ο μάγκας με απάλλαξε από το άρθρο. Τελεία και παύλα!
Πώς και γιατί θυμήθηκα το περιστατικό; Απλώς, ό,τι είχε συμβεί εκείνη τη σεζόν, διακρίνω να επαναλαμβάνεται τώρα, έστω με τον Τζίγγερ θεατή (και τον Άγγελο Φιλιππίδη -όπως γράφουν- έτοιμο να γυρίσει). Τα πρόσωπα αλλάζουν μόνο. Ομάδα δεν υπάρχει, ώστε να βγάλει δυναμισμό και αρετές. Ο μοναδικός τεχνίτης, ονόματι Σωτήρης Νίνης, επωλήθη αντί πινακίου φακής. Η επιμονή σε νεαρούς, όπως οι Μαυρίας και Μαρίνος, δεν δείχνει να δικαιώνεται. Ο σέντερ φορ Φορναρόλι θα μπορούσε να σταθεί επαρκώς και να χρησίμευε στην Καλλιθέα, στον Θρασύβουλο ή στον φιλόδοξο εφέτος Οδυσσέα Κορδελιού, αλλά όχι στον Παναθηναϊκό.
Άραγε, πού βρίσκεται ο επιλογέας των παικτών που ήρθαν αλλά και εκείνος που αποφάσισε τις εκκαθαρίσεις; Προφανώς θα παίζουν μπιρίμπα με τον Κωστάκη Αντωνίου, που είχε πληθώρα λαθών στις επιλογές παλαιότερα…
Ο Παναθηναϊκός, δυστυχώς, δεν διαθέτει αυτήν την ώρα «καθαρές λύσεις». Ο Γιάννης Αλαφούζος, άριστος στον χειρισμό του κομπιούτερ, μπορεί από τη μια στιγμή στην άλλη να φόρεσε πράσινο ζιπουνάκι και καπελάκι με τριφύλλι στο μπορ, εντούτοις δεν είναι βέβαιο πως γνωρίζει από διοίκηση ποδοσφαιρικής εταιρείας και φυσικά από την «πόρνη» που έχει το ψευδώνυμο ΜΠΑΛΑ, την οποία δεν έχει χαϊδέψει επαρκώς…
Από τη στιγμή, λοιπόν, που δεν υπάρχουν διαθέσιμα χρήματα, ώστε να αποκτηθούν αποδεδειγμένα ικανοί ποδοσφαιριστές, που θα κάνουν την ομάδα ανταγωνιστική σε σχέση με τη… «λαίλαπα-θρύλος», δύσκολα θα περιμένουν οι απογοητευμένοι οπαδοί ανάκαμψη στο τερέν. Το να τα βάζεις (με ανακοινώσεις και… τιτιβίσματα) με τον διαιτητή τάδε ή τη Nova είναι πράξεις ανέξοδες, αλλά σκέτη ανοησία, που δεν οδηγεί κάπου. Μαγκιά είναι να προγραμματίσεις και να φέρεις στην Παιανία τον Ρικέλμε να σου φτιάχνει παιγνίδι και έναν κεντρικό κυνηγό που θα σου λύσει το πρόβλημα.
Αν δεν γίνει αυτό, τότε δεν θέλει πολύ κάποια άγνωστη στην Ευρώπη Μάριμπορ να νικήσει και στην Αθήνα. Για τον τίτλο δεν συζητιέται καν πιθανή «πράσινη» επιτυχία, ακόμη κι αν επιστρέψει στην ηγεσία ο Μίμης Δομάζος (με υπαρχηγό -ως συνήθως- τον Αντώνη Αντωνιάδη…).
