Η Πατρίδα μας συνεχίζει να βυθίζεται. Οι απλοί πολίτες νοιώθουν απόγνωση και αγανάκτηση.
Αλλά και οι «Εταίροι μας» νοιώθουν και αυτοί απογοήτευση μαζί μας. Ο ρυθμός των μεταρρυθμίσεων είναι ανεπαρκής, ενώ οι στόχοι για το έλλειμμα σημειώνουν μεγάλες αποκλίσεις.
Η αποδοχή του PSI φάνηκε πως δεν είναι πανάκεια. Δυστυχώς δεν επαρκεί για να βγούμε από τη ζώνη του λυκόφωτος. Ήδη τα ομόλογα που έλαβαν οι συμπολίτες μας σε αντάλλαγμα των ομολόγων που κουρεύτηκαν, έχουν χάσει και αυτά το 70% της αξίας τους. Και το επίσημο υπόλοιπο χρέος που θα παραμείνει (Official Sector Debt), δύσκολα θα μπορεί να εξυπηρετηθεί, σε μια οικονομία που βουλιάζει με ρυθμούς της τάξης του 5%.
Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς, πως αν δεν πέρναγε το PSI, ίσως οι Γερμανοί να έβλεπαν κατάματα την πραγματικότητα και να αναγκαζόντουσαν να συγκροτήσουν ένα πιο γενναιόδωρο και καταλυτικό σχέδιο σωτηρίας, με ουσιαστικότερη περικοπή του δημόσιου χρέους μας. Αλλά η κατάσταση θα ήταν πολύ κρίσιμη. Κατάρρευση στα χρηματιστήρια, στέγνωμα της εμπορικής και συναλλακτικής πίστης, νέα μαζική εκροή κεφαλαίων.
Θα χρειαστεί και άλλη «βοήθεια» από τους Εταίρους μας. Ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ. Άμεσα.
Αλλά για να γίνει κάτι τέτοιο, χρειάζεται γνώση του πώς να χειρίζεσαι σύνθετα θέματα τύπου Wall Street.
Διαβάζω τις συνεντεύξεις διακεκριμένων πολιτικών της αριστεράς και της υπερ-λαϊκής δεξιάς που προτείνουν «να μην αποπληρώνουμε τα χρέη μας γιατί πολλά από αυτά δημιουργήθηκαν ‘παράνομα’, με παράνομα ληστρικά’ επιτόκια».
Αυτή η άποψη ακούγεται «πατριωτική». Στην πράξη όμως θα ήταν καταστροφική. Μια τέτοια ρήξη με την Ευρώπη θα ήταν «βούτυρο στο ψωμί των Τουρκων» και των Σκοπιανών.
Θα προκαλούσε τεράστιο νέο πλήγμα στην ήδη τραυματισμένη αξιοπιστία μας, κατάρρευση της απομένουσας εμπορικής πίστης, διάλυση του τραπεζικού συστήματος, εξόντωση των 170 δισεκ τραπεζικών καταθέσεων που παραμένουν στ τραπεζικό σύστημα, αδυναμία εισαγωγής πετρελαίου, τροφίμων και φαρμάκων.
Είναι λοιπόν αυτή πατριωτική επιλογή; Μας συμφέρει να απομακρυνθούμε από την Ευρώπη και το δυτικό κόσμο. Μάλλον το αντίθετο.
Οι Σκοπιανοί έστησαν άγαλμα του Φιλίππου, του Μεγάλου Αλεξάνδρου στη κεντρική τους πλατεία και δεν μπορέσαμε να αρθρώσουμε λέξη! Στο Αιγαίο δεν αποτολμάμε να καθορίσουμε τις ζώνες αποκλειστικής οικονομικής εκμετάλλευσης. Γιατί; Γιατί είμαστε οικονομικά αδύναμοι και εξαρτημένοι! Η Τουρκική Tubitak Sage κατασκεύασε και δοκίμασε με επιτυχία τον πρώτο της cruise missile, η Turkish Technic κατασκευάζει κολοσσιαίο υπόστεγο και υπερμοντέρνες εγκαταστάσεις επισκευής αεροσκαφών και εμείς με το ζόρι βρίσκουμε ανταλλακτικά για τα αμυντικά μας συστήματα.
Πατριωτική επιλογή δεν είναι το να μην θέλουμε να αλλάξουμε τίποτα.
Πατριωτική επιλογή δεν είναι το να επικαλούμαστε «την Ελληνική ιδιαιτερότητα».
Πατριωτική επιλογή δεν είναι το να καίμε τη σημαία της Γερμανίας στο κέντρο της Αθήνας, όσο αγανακτισμένοι και αν νοιώθουμε. (Όχι μόνο δεν κερδίσαμε τίποτα, αλλά οι κρατήσεις από Γερμανία για διακοπές και επισκέψεις στη Χώρα μας μειώθηκαν κατά 30%!)
Πατριωτική επιλογή είναι το να γίνουμε καλύτεροι, να δυναμώσουμε, να εργαζόμαστε και να λειτουργούμε πιο έξυπνα, να δημιουργούμε κλίμα που να επιβραβεύει τη δημιουργία, την επιχειρηματικότητα, τις επενδύσεις.
Πατριωτική επιλογή είναι το να τους κάνουμε «να τρίβουν τα μάτια τους»! Το να αναδείξουμε ένα νέο δυναμισμό, αντάξιο της Ιστορίας μας. Να γίνουμε πρωτοπόροι και όχι να κοιτάμε πώς θα αναβάλλουμε τις απαραίτητες ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις!
Υ.Γ. Το πρόβλημα δημιουργήθηκε επειδή, πολύ χονδρικά, κάθε χρόνο το Δημόσιο ξόδευε και ξοδεύει ακόμα πολύ περισσότερα απ’ όσα εισπράττει. Εισέπραττε 55 δισεκ.ευρώ και ξόδευε 80-90 δισεκ. χωρίς κανείς να πολυσκοτίζεται. Χρόνο με το χρόνο το χρέος σωρεύτηκε και έφθασε στα 370 δισεκ. ευρώ, χωρίς να υπολογίζουμε τις τουλάχιστον 45 δισεκ εγγυήσεις που έχει εκδώσει το δημόσιο για να μην κλείσουν οι κρατικές και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. {Από τα 370 δισεκ χρέους, τα 225 είναι από δάνεια που πήραμε για να πληρώσουμε τους τόκους όλα αυτά τα χρόνια!. Το χρέος ανατροφοδοτείται από τους τόκους και καταβροχθίζει την οικονομία.}. Με τη συστηματική δυσφήμιση που έγινε από τον Νοέμβριο του 2009 (για πλαστά στοιχεία, για έλλειμμα, 15%+, για Τιτανικό, για πρωτόγνωρη διαφθορά), οι αγορές τρόμαξαν, το έβαλαν στα πόδια, υπέστησαν τεράστιες ζημίες από την κατάρρευση της αξίας των ομολόγων τα οποία είχαν αγοράσει και σταμάτησαν να μας δανείζουν.
ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΔΕΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΠΩΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΡΑΧΜΗ να επιστρέφαμε, δεν θα μπορούσαμε να εισπράττουμε 55 δισεκ και να ξοδεύουμε 80-85 δισεκ. Κανείς μη παλαβός δεν θα μας δάνειζε. Όσοι θεωρούν πως με κάποια εξυπνάδα θα αποφύγουμε την νομοτέλεια για συμμάζεμα, προσφέρουν πολύ κακή υπηρεσία στην Πατρίδα μας!
Το πρόβλημα ΔΕΝ είναι τόσο τα φορολογικά έσοδα, όσο οι δαπάνες και το αδύναμο πολιτικό σύστημα.
Το Δημόσιο πρώτα ξοδεύει δεξιά και αριστερά και μετά ψάχνει να δει πώς θα χρηματοδοτήσει τις δαπάνες! Αυτό έπρεπε και πρέπει να σταματήσει. Ούτε έχει πόρους, ούτε τη δανείζει κανείς. Ούτε ανέχονται τα πιο νοικοκυρεμένα κράτη να ζούμε συνέχεια σε βάρος των δικών τους φορολογουμένων. Πρέπει να αντιληφθούμε πως οι «εταίροι» μας δεν πρόκειται να μας δανείζουν για να συντηρούμε υψηλά ελλείμματα, ώστε να μπορέσει η δική μας Κυβέρνηση να χαλαρώσει την προσπάθεια και να ρίξει χρήμα στην αγορά, μήπως και πάρει μπρος η οικονομία. Η οικονομία δεν θα πάρει μπρός αν δεν λυθεί το πρόβλημα της υπερχρέωσης, των ελλειμμάτων, της γραφειοκρατίας, των εξοντωτικών φόρων, του ασταθούς και αβέβαιου φορολογικού περιβάλλοντος και της ανταγωνιστικότητας. Μια μηχανή που έχει «μπουκώσει» δεν πρόκειται να πάρει μπρος αν απλά χύσεις απάνω της ένα κουβά βενζίνη!
Πρέπει να πιστέψουμε στους εαυτούς μας. Στη δημιουργικότητά μας, στη φιλοπονία μας και στην ιστορία μας. Δεν μας αξίζει η θέση του ουραγού. Όταν ήμουν Γενικός Διευθυντής στην Σίτιμπανκ Ελλάδας, υπερείχαμε κατά πολύ από τη Σίτιμπανκ Φρανκφούρτης. Σε εργατικότητα, σε επιμέλεια, σε επινοήσεις, σε κερδοφορία. Και ας ήταν οι μισθοί μας χαμηλότεροι. Σταδιακά φτάσαμε πολύ κοντά στις αμοιβές τους. Δεν μπορεί συνέχεια να τσακωνόμαστε μεταξύ μας, όπως οι Βυζαντινοί λίγο πριν μας κατακτήσουν οι Τούρκοι!
Πρέπει να πιστέψουμε στους εαυτούς μας. Μπορούμε!
