Ο άνθρωπος μπροστά στις φυσικές καταστροφές τρομάζει όπως ο πρωτόγονος πατέρας του, κάτοικος της ζούγκλας. Από Sapiens γίνεται σκλάβος της μεταφυσικής σκέψης, και υπηρετεί εκδικητικές θεότητες, κάνει ανθρωποθυσίες αλλά και σκοτώνει τον γείτονα για να του πάρει το σπίτι όταν χρειαστεί.
Το πιο δύσκολο πράγμα στον άνθρωπο είναι να αφήσει την δυστυχία του (Φ Κ). Η δυστυχία ως γνωστόν βιώνεται ενώ η ευτυχία είναι το ζητούμενο, σχεδόν άπιαστο όνειρο για τους πολλούς. Η δυστυχία έχει σταθερά βήματα και οδηγεί στην επανάληψη που δημιουργεί ασφάλεια, μια γνώριμη αίσθηση δηλαδή και όχι στην ουτοπία μιας ευτυχίας που είναι άγνωστη λέξη για τους κοινούς θνητούς. Ο Freud έλεγε στους δυστυχείς ασθενείς του «Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να μετατρέψω τη μιζέρια σας σε απλή δυστυχία».
Όλες οι εξουσίες παίζουν με την θανατερή ηδονή της επανάληψης. Έτσι εξηγείται γιατί οι πολίτες ψηφίζουν εξουσίες που τους τιμωρούν και συγχωρούν ακόμα και τα πιο μεγάλα λάθη τους. Οι δημοσκοπήσεις το επιβεβαιώνουν, ειδικά οι τελευταίες.
Την εποχή που πλημμύρισε η Ορλεάνη, ο πατέρας Bush πέρασε τα πιο αυταρχικά και συντηρητικά νομοσχέδια στην Αμερική. Ήταν βέβαιο πως μια δημοσκόπηση για το τι θέλει ο κόσμος μπροστά σε αυτά τα φυσικά φαινόμενα που τον τρομάζουν, θα τον έδειχναν να διαλέγει την σιγουριά της εξουσίας με την βεβαιότητα πως θα ήταν η μοναδική λύση.
Μπροστά στο φόβο ο άνθρωπος γίνεται και λύκος και αρνί για να επιβιώσει. Οι δημοσκοπήσεις αυτή την περίοδο του απόλυτου φυσικού shock (φωτιές, πλημμύρες, τρένα Τεμπών), είναι φυσικό να καταλήγουν σε λάθος συμπεράσματα, γιατί ρωτούν ένα σύγχρονο πολίτη που σκέφτεται όμως όπως οι πρωτόγονοι πρόγονοι μας όταν έβλεπαν κεραυνούς και τους έδιναν ονόματα θεών για να εξευμενίσουν τους φόβους τους.
Οι εποχές κρίσεων οικονομικών και κοινωνικών, ξυπνούν σε όλες τις κοινωνίες ένα ένστικτο αυτοσυντήρησης και Δαρβινικού φόβου που η λογική και τα διαφωτισμένα πνεύματα σιωπούν, για να εμφανιστούν τα τέρατα και οι εφιάλτες της ανθρώπινης ζωής, La Bete Humaine («Το ανθρώπινο κτήνος» κατά Malraux).
Είναι παράδοξο όμως πως οι επιστήμονες των δημοσκοπήσεων και οι πολιτικοί αναλυτές αποσιωπούν αυτή την εικόνα στις δημοσκοπήσεις. Μπορεί ίσως να μην είναι παράδοξο αλλά είναι ύποπτο πολιτικά γιατί εν προκειμένω οι μελέτες αυτές πάντα βοηθούν τις κυβερνήσεις και τις εξουσίες.
Όλες οι δημοσκοπήσεις είναι άχρηστες έλεγε ο Keynes, ιδιοφυής οικονομολόγος, γιατί μετρούν τον μέσο όρο χωρίς να γνωρίζουν τον μέσο όρο, αφού οι ίδιοι είναι ήδη μέσος όρος όταν σκέφτονται ωφελιμιστικά ως δήθεν αντικειμενικοί παρατηρητές της πραγματικής ζωής, ενώ παράγουν μια ιδεολογία που μεταχειρίζεται τους ανθρώπους σαν αντικείμενα και απλούς αριθμούς.
