Γράφει ο Χρήστος Ηλ. Τσίχλης δικηγόρος- Συνταγματολόγος- συνήγορος Αμερικανικού Δημοκρατικού Κόμματος στην Ελλάδα-νομικός συνεργάτης Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Ελλάδα- νομικός σύμβουλος Βορειοηπειρωτών Ελλάδος- ΔΣ πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Δήμου Αθηναίων- ΔΣ ιδρύματος Μπότσαρη.
Το 2005, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δικαιωμάτων του ανθρώπου σε δημόσια ακρόαση της αίτησης 46221/99 για την υπόθεση Οτσαλάν κατά Τουρκίας έκρινε πως υπήρξε παραβίαση άρθρων της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Συγκεκριμένα, παραβιάστηκαν στην Τουρκία το άρθρο 5 παρ. 4, αναφορικά με τη νομιμότητα της κράτησής του και τη διάρκεια αυτής, του άρθρου 5 παρ.3, αναφορικά με τη μή παραπομπή του εγκαίρως ενώπιον δικαστή, του άρθρου 6 παρ.1 για δίκαιη και δημόσια δίκη, εντός λογικής προθεσμίας, από ανεξάρτητο και αμερόληπτο δικαστήριο που θα λειτουργεί νόμιμα.
Το 1999, το Παρατηρητήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Human Rights Watch) διατύπωσε πως δεν παραβλέπει τις παραβιάσεις που τελέσθηκαν υπό την ηγεσία Οτσαλάν, αλλά πως και αυτό δεν αναιρεί την υποχρέωση να λάβει δίκαιη δίκη (fair trial). Ακόμα, διατυπώθηκε πως, βάσει των συλλεχθέντων δεδομένων για τις συνθήκες κράτησης και παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία, ο Οτσαλάν θα έπρεπε να δικαστεί σε άλλη χώρα και όχι στην τελευταία, προκειμένου να διασφαλισθούν τα δικαιώματά του.
Το 2008 κατετέθη αγωγή από τους δικηγόρους του Οτσαλάν κατά της Ελλάδος, προκειμένου να «αναδειχθεί η παράβαση της νομιμότητας από το ελληνικό κράτος, να φανούν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε η παράδοσή του, να μαθευτεί πώς τελέσθηκε το έγκλημα εις βάρος του, να αποκαλυφθούν οι ένοχοι και να αποδοθεί δικαιοσύνη, με την απαίτηση αποζημίωσης 20.100 ευρώ». Στις 9 Νοεμβρίου 2015 ήταν προγραμματισμένη η πρώτη ακρόαση της υπόθεσης Οτσαλάν στην Αθήνα, για την εκδίκαση της αγωγής του κατά του Ελληνικού Δημοσίου και την παράδοσή αυτού στις τουρκικές αρχές το 1999. Η ακρόαση αναβλήθηκε και τελικά έφτασε στα Διοικητικά Δικαστήρια της Ελλάδας στις 22 Φλεβάρη του 2016, στην Αθήνα. Τον επόμενο χρόνο, το Διοικητικό Πρωτοδεικείο Αθηνών, με την απόφαση 1148/2017, απέρριψε το αίτημα του Οτσαλάν για αποζημίωση από το ελληνικό έθνος με την αιτιολογία άρνησης ασύλου, καθώς το χαρακτήρισε ως αμιγώς ζήτημα διεθνών σχέσεων και ασφάλειας της χώρας.
Ο Οτσαλάν θεωρούσε υποχρέωση του υπουργείου Δημοσίας Τάξης την υποβολή αιτήματος, προκειμένου αυτός να απομακρυνθεί από την Ιταλία, ή τουλάχιστον να εξεταστεί το αίτημα ασύλου που ο ίδιος είχε υποβάλει κατά την παραμονή του στην κατοικία του Έλληνα πρέσβη στην Κένυα.
Στον αντίποδα, για το ελληνικό δικαστήριο, τα λεγόμενα και οι κατηγορίες που προσάπτει ο Οτσαλάν (Abdullah Ocalan ) «δεν εμπίπτουν στις εκτελεστές διοικητικές πράξεις ή παραλείψεις οφειλομένων ενεργειών, ή στις υλικές εκείνες ενέργειες ή παραλείψεις που άπτονται της οργάνωσης και της λειτουργίας των δημόσιων διοικητικών υπηρεσιών, και υπόκεινται στον έλεγχο του δικαστηρίου τούτου στο πλαίσιο της παρούσας δίκης, δυνάμενες να θεμελιώσουν ευθύνη του εναγόμενου Δημοσίου για αποζημίωση. Επιπρόσθετα και πιο συγκεκριμένα, πέραν του ότι η ιδιότυπη κρατική λειτουργία-δραστηριότητα της ΕΥΠ, που εξάλλου εναπόκειται στην ευρεία διακριτική ευχέρεια των οργάνων της και συνδέεται άμεσα με τη διαφύλαξη των συμφερόντων και της ασφάλειας του κράτους, δεν προσιδιάζει με την αντικειμενική ευθύνη για αποζημίωση».
Το ελληνικό κράτος προστατεύει (παρέχοντας άσυλο, καθεστώς πρόσφυγα-διεθνούς προστασίας) υπηκόους τρίτης χώρας ή ανιθαγενείς, οι οποίοι διώκονται λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, συμμετοχής σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα ή πολιτικών πεποιθήσεων, ή γιατί κινδυνεύουν να υποστούν σοβαρή βλάβη στη χώρα καταγωγής. Το Ευρωπαϊκό δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, υποστήριξε πως η παρουσία στρατιωτικoύ δικαστή στα δικαστήρια κρατικής ασφάλειας της Τουρκίας, παραβίαζε την αρχή της ανεξαρτησίας και της αμεροληψίας του δικαστικού σώματος. Στην απόφαση του το δικαστήριο ανέφερε: «Ο προσφεύγων θα μπορούσε εύλογα να φοβάται ότι, επειδή ένας από τους δικαστές του Δικαστηρίου Εθνικής Ασφάλειας της Σμύρνης ήταν στρατιωτικός δικαστής, θα μπορούσε να επιτρέψει στον εαυτό του να επηρεαστεί αδικαιολόγητα από εκτιμήσεις που δεν είχαν καμία σχέση με τη φύση της υπόθεσης… Σε συμπέρασμα , ο αιτών είχε εύλογη αιτία να αμφισβητήσει την ανεξαρτησία και την αμεροληψία του Δικαστηρίου Εθνικής Ασφάλειας της Σμύρνης. Ως εκ τούτου, υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6 παράγραφος 1».
Ο Οτσαλάν είχε χαρακτηριστεί τρομοκράτης επίσημα από την Τουρκία και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Η Τουρκία εστίασε όλη την προσοχή της στον Αμπντουλάχ Οτσαλάν. Τον βάπτισε τρομοκράτη, αφαιρώντας το επαναστατικό ιδεολογικό του υπόβαθρο και τρομοκρατική οργάνωση το P.K.K.. Οι ΗΠΑ και η Ευρωπαική Ένωση υποστήριξαν τις θέσεις της Τουρκίας.
Ο ηγέτης των Κούρδων Οτσαλάν, επιζητούσε πολιτικό άσυλο και από την Ελλάδα κατέληξε στην ελληνική πρεσβεία της Κένυας , όπου μετά από ερασιτεχνικούς χειρισμούς, συνελήφθη από τους Τούρκους.
Έτσι, το απόγευμα της 16ης Φεβρουαρίου 1999 γράφτηκε από τουρκικά χέρια με μια σύλληψη στο Ναϊρόμπι,το τέλος ενός πολιτικοκατασκοπευτικού θρίλερ που άρχισε στην Ελλάδα και τελείωσε στην Κένυα.
Μην κρυβόμαστε, οι Κούρδοι είναι σύμμαχοι στην αντιμετώπιση της Τουρκικής βαρβαρότητας, αφού απεχθάνονται τους Τούρκους και έχουν βιώσει τον τουρκικό διωγμό, με απάνθρωπο τρόπο.
Ο Κουρδικός πληθυσμός ανέρχεται σε περίπου 30 εκατομμύρια και το μεγαλύτερο ποσοστό αυτού ,ζει στην σημερινή Τουρκία. Ο Κουρδικός λαός είναι παγκοσμίως ο μεγαλύτερος λαός που δεν έχει δικό του κράτος. Με την Συνθήκη των Σεβρών (1920) αναγνωρίστηκε το δικαίωμα στους Κούρδους να έχουν ανεξάρτητο κράτος, κάτι όμως που ακυρώθηκε με την συνθήκη της Λωζάνης το 1923. Με την Συνθήκη της Λωζάνης, οι Κούρδοι της Τουρκίας είχαν τα ίδια δικαιώματα όπως οι Έλληνες και οι Αρμένιοι και κάποιες άλλες μικρότερες μειονότητες της Τουρκίας. Η Τουρκία παραβίασε και παραβιάζει την Συνθήκη της Λωζάνης ως προς τις μειονότητες Ελλήνων και Κούρδων στην Τουρκία . Οι Κούρδοι είναι ένας ιστορικός λαός της Άνω Μεσοποταμίας που έλκει την καταγωγή του από τους αρχαίους Καρδούχους, ενώ φυλετικά ο λαός αυτός ανήκει στην οικογένεια των ινδοευρωπαϊκών λαών. Το όνομα «Κούρδος» συμπίπτει με την περσική λέξη Κιούρτ που σημαίνει ήρωας, ενώ σε αρχαιότατες επιγραφές της Ασσυρίας αναφέρεται το όνομα ως Κούρτι ή Χούρτι. Ο Ξενοφών στο «Κύρου Ανάβασις» αποκαλεί τους Κούρδους Καρδούχους ή Κάρδους και τους παρουσιάζει ως λαό ανυπότακτο, γενναίο και ικανότατο στην στρατιωτική τέχνη. Οι Κούρδοι θεωρούνται ένας λαός αυτόχθων της μείζονος περιοχής που σήμερα αποκαλείται Κουρδιστάν και εκτείνεται στις νοτιοανατολικές περιοχές της Τουρκίας και στις παραμεθόριες περιοχές Συρίας-Ιράκ-Ιράν.
Η περιοχή οικισμού των Κούρδων διαμοιράστηκε μετά την συμφωνία Sykes-Picot (1916) και τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μεταξύ των νεοδημιουργηθέντων κρατών της Συρίας, του Ιράκ, της νεότερης Τουρκίας και του Ιράν. Μικρή μειονότητα Κούρδων ζει και στην Ρωσική Ομοσπονδία.
Οι ορεινές περιοχές της Άνω Μεσοποταμίας που κατοικούν οι Κούρδοι ήταν ανέκαθεν ένα φυσικό όριο μεταξύ της Οθωμανικής και Περσικής Αυτοκρατορίας, μιας περιοχής που ήταν και είναι δύσκολα ελεγχόμενη. Αυτός ήταν και ο λόγος που επί μακρόν οι Κούρδοι απολάμβαναν την ανεξαρτησία τους και μπορούσαν να μετακινούνται μεταξύ των δυο Αυτοκρατοριών. Ο Κουρδικός λαός ένιωθε ως τις αρχές του 20ου αιώνα ως μέλος συγκεκριμένων κουρδικών φυλών, χωρίς να έχει σχηματίσει μια κοινή εθνική ταυτότητα που ενδεχομένως θα οδηγούσε στην διεκδίκηση μιας κοινής πατρίδας. Κουρδικό εθνικό συναίσθημα άρχισε να αναπτύσσεται στις αρχές του 20ου αιώνα υπό την επίδραση ευρωπαϊκών ιδεών και ως αντίδραση στην προσπάθεια κυρίως της Τουρκίας, αλλά και του Ιράκ και Ιράν, να τους αφομοιώσουν και να αλλοιώσουν, να εκφυλίσουν τα εθνικά τους χαρακτηριστικά.
Όταν μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Οθωμανική Αυτοκρατορία διαλύθηκε, δεν συμφώνησαν όλοι οι Κούρδοι με την απαίτηση για ένα ανεξάρτητο Κουρδικό κράτος. Πολλοί εξ αυτών, κυρίως ηγέτες κουρδικών φυλών, θέλησαν να συνεχίσουν να είναι πιστοί στα νέα δημιουργηθέντα κράτη της Μέσης Ανατολής. Αυτή η ενδοκουρδική διαίρεση εμπόδισε έναν κοινό αγώνα για ανεξάρτητο κράτος ή τουλάχιστον την διεκδίκηση αυτονομίας για τις κουρδικές περιοχές.
Τα χρόνια που ακολούθησαν την υπογραφή της Συνθήκης της Λοζάνης η Τουρκία αύξησε την πίεση αφομοίωσης προς τους Κούρδους, απαγορεύοντας ακόμη και τις λέξεις «Κούρδος» και «Κουρδιστάν» από όλα τα βιβλία, τα λεξικά και τους χάρτες στην χώρα. Απαγορεύτηκε επίσης η χρήση της κουρδικής γλώσσας, η λειτουργία κουρδικών πολιτιστικών συλλόγων καθώς και συγκρότηση κουρδικών πολιτικών κομμάτων. Επί δεκαετίες η τουρκική στρατιωτική χωροφυλακή πραγματοποιούσε, και εξακολουθεί να πραγματοποιεί, επιθέσεις σε κουρδικά χωριά με το πρόσχημα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας. Σύμφωνα με έκθεση της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης έως το έτος 2000 είχαν καταστραφεί 3.428 χωριά και περίπου 3 εκατ. Κούρδοι είχαν ξεριζωθεί από τις εστίες τους, ενώ χιλιάδες σκοτώθηκαν και φυλακίστηκαν από τις τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας. Η λειτουργία κουρδικών σχολείων εξακολουθεί να είναι απαγορευμένη, ενώ το δικαίωμα δραστηριότητας κουρδικών πολιτικών κομμάτων αν και επετράπη πρόσφατα με την ίδρυση του κόμματος HDP, πιθανότατα στο άμεσο μέλλον θα απαγορευθεί και το HDP θα τεθεί εκτός νόμου με την δικαιολογία της δράσης ως «εγκληματικής οργάνωσης».
Οι Κούρδοι είναι ένας γενναίος λαός που πάντα αντιστάθηκε στους Τούρκους. Επειδή αυτή η άτυπη συμμαχία, αυτή η φιλία ενοχλούσε και συνεχίζει να ενοχλεί, για αυτό κάποιο κύκλοι κυκλοφόρησαν την προπαγάνδα περί των «Τσετών». Η λέξη Τσέτες προέρχεται ετυμολογικά από την τουρκική λέξη «çete» που σημαίνει ληστοσυμμορία. Οι Τσέτες πριν τον Μικρασιατικό Πόλεμο ήταν συμμορίες ατάκτων που αποτελούνταν από Τούρκους, Τσετσένους και εκτουρκισμένους Κούρδους (δηλαδή «γενιτσάρους» των Κούρδων), οι οποίοι λήστευαν τους πληθυσμούς της Μικράς Ασίας.
Όταν έσπασε το μικρασιατικό μέτωπο εστράφησαν εναντίον των Ελλήνων με σκοπό την ληστεία και την ικανοποίηση των άγριων ενστίκτων τους. Οι Τσέτες δρούσαν εναντίον όσων είχαν περιουσία και όχι μόνο εναντίον των Ελλήνων . Η προπαγάνδα ότι οι Κούρδοι μας έσφαξαν στην Μικρά Ασία κυκλοφόρησε την περίοδο που η Ελλάδα προσπάθησε να αναπτύξει στενές σχέσεις με τους Κούρδους και η ίδια προπαγάνδα δυστυχώς αναμασάτε πάλι κατά διαστήματα για προφανείς λόγους, οι οποίοι πρέπει να αναζητηθούν στις πρόσφατες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή. Να σημειωθεί ότι το Βατικανό έχει εκπρόσωπό του ,εδώ και πολλά χρόνια στο Κουρδιστάν και υποστηρίζει επίσημα την ανεξαρτησία του Κουρδικού κράτους.
Σήμερα αναγνωρίζουν όλοι τη δύναμή του. ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα και κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήδη έχουν εκεί προξενεία και διπλωματικά γραφεία.
Δυνατές χώρες της περιοχής, όπως Σαουδική Αραβία, Ιορδανία, Εμιράτα, Ισραήλ, υποστηρίζουν τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους. Η Τουρκική ηγεσία έχει κατηγορήσει επανειλημμένα τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής ότι προμηθεύουν με όπλα και εξοπλισμό τους Κούρδους, επίσημα ή ανεπίσημα. Η Τουρκική ηγεσία έχει κατηγορήσει επανειλημμένα τους Κούρδους, για την πλειονότητα των τρομοκρατικών επιθέσεων εντός της Τουρκίας. Η Τουρκία παραμένει διαχρονικά αντίθετη στην δημιουργία ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους. Η κουρδική ηγεσία αναγνωρίζει όλες τις θρησκείες (μουσουλμάνους, χριστιανούς ορθόδοξους και καθολικούς, Εζιντί, Μανδαίους, Ασσύριους κ.ά.) και όλων οι θρησκευτικές γιορτές είναι επίσημες για όλο τον λαό του Κουρδιστάν. Ο Πάπας δήλωσε για το Κουρδιστάν: «Ευχαριστούμε τη μοναδική περιοχή που φιλοξενεί χριστιανούς».
Η Τουρκία διαχρονικά παρακολουθεί στενά το θέμα και αντιτίθεται σφόδρα στην ιδέα δημιουργίας Κουρδικού Κράτους. Φοβάται τους Κούρδους της Συρίας. Τους αποκαλεί τρομοκράτες, γιατί θεωρεί ότι συνεργάζονται με το ΠΕ ΚΑ ΚΑ ( Ρ.Κ.Κ.). Αυτό θα ανοίξει την όρεξη για ανάλογη ενέργεια και στους ίδιους και διότι στηρίζονται από τις Η.Π.Α. .Ένα Συριακό Κουρδιστάν αποτελεί ταφόπλακα για την Τουρκία. Μία τέτοια εξέλιξη θα προκαλέσει και τους Κούρδους της Τουρκίας. Θα τους κάνει να προσβλέπουν πλέον προς τους ομογενείς τους στη Συρία και όχι στο Φιλοτουρκικό καθεστώς του Μπαρζανί στο Ιρακινό Κουρδιστάν. Οι Κούρδοι της Τουρκίας αποτελούν το 20% της χώρας. Η σχέση των Κούρδων στη Μ. Ανατολή είναι πολύπλοκη. Η πόλης Ντιγιάρ Μπακίρ [στα Κουρδικά Άμεντ, από το Ελληνικό Άμιδα]. Ο δρόμος από το Ντιγιάρ Μπακίρ μέχρι το Ερμπίλ [τα αρχαία Άρβηλα] σήμερα πρωτεύουσα του Ιρακινού Κουρδιστάν οδηγεί στις πόλεις Μουσούλη-Κιρκούκ [από 1.000.000 κατοίκους περίπου].
Ο γενικός εισαγγελέας του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της Τουρκίας (διορισμένος από τον Ταγίπ Ερντογάν), ζήτησε από το Συνταγματικο δικαστήριο της Τουρκίας, να θέσει εκτός νόμου το Κουρδικό κόμμα και να απαγορεύσει την συμμετοχή του στις εκλογές. Κατηγόρησε το Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών (Κουρδικό κόμμα στην Τουρκία -HDP), το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα στο τουρκικό Κοινοβούλιο, ότι συνδέεται «με οργανικό τρόπο» με το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK), μια ένοπλη οργάνωση την οποία η Άγκυρα και οι Δυτικοί σύμμαχοί της έχουν χαρακτηρίσει «τρομοκρατική».
«Ενεργούν σχεδόν σαν γραφείο στρατολόγησης» του PKK, δήλωσε ο εισαγγελέας Μπεκίρ Σαχίν . Η Συνθήκη των Σεβρών, που δεν εφαρμόστηκε ποτέ, όριζε: την Οθωμανική Αυτοκρατορία να παραδώσει τη Μεσοποταμία, την Παλαιστίνη και την Υπεριορδανία στη Βρετανία, ως προτεκτοράτα της Κοινωνίας των Εθνών. Επίσης ως προτεκτοράτα, τη Συρία και τον Λίβανο στη Γαλλία. Η Χετζάζ, το Κουρδιστάν και η Αρμενία θα γίνονταν ανεξάρτητα κράτη. Το Κουρδιστάν ως χώρα των Κούρδων έχει μια ενιαία συμπαγή περιοχή 475.000 τετρ. χλμ και είναι ίση περίπου με την έκταση της Γαλλίας.
Το τμήμα της Τουρκίας καταλαμβάνει έκταση 225.000 τετρ. χλμ έναντι συνολικής έκτασης 881.000 τετρ. χλμ αυτής (Τουρκίας) και αναλογεί στο 30% του εδάφους της. Κατοικούν περίπου 18 εκατομμύρια Κούρδοι το 23% του συνολικού πληθυσμού της (80.000.000). Στο Ιράν καταλαμβάνει έκταση 160.000 τετρ. χλμ και κατοικούν 6.000.000 Κούρδοι, το 8% του συνολικού πληθυσμού της (75.000.000). Στο Ιράκ καταλαμβάνει έκταση 75.000 τετρ. χλμ. και κατοικούν 6.000.000 Κούρδοι το 20% του συνολικού πληθυσμού του (25.000.000). Στη Συρία καταλαμβάνει έκταση 15.000 τετρ. χλμ. και κατοικούν 2.000.000 Κούρδοι το 10% του συνολικού πληθυσμού της (20.000.000). Συνολικά 32 εκατομμύρια Κούρδοι σε μια ενιαία συμπαγή επαναλαμβάνω περιοχή όσο η Γαλλία.
