Υπάρχει, λένε, ειδικός τομέας σπουδών που ασχολείται με τη σημειολογία της εικόνας. Πολλή σχέση δεν έχω με την εν λόγω επιστήμη. Όμως, απλά και ανθρώπινα, νοιώθω να παγιδεύομαι σε μια απίθανη πρόκληση, βλέποντας σε κάθε πενήντα μέτρα να με φτύνουν τεράστιες αφίσες που προωθούν ιντερνετικό καζίνο. Και όχι μία – δύο, αλλά τέσσερις φιγούρες προβάλουν το προϊόν…

Αν έχετε περάσει από τον περιφερειακό του Υμηττού, την Πέτρου Ράλλη, από τον Κηφισό προς Αθήνα (και όχι μόνο), πιθανώς θα έχετε εκνευριστεί από τις «φάτσες» στα τεράστια τελάρα. Όλες στοιχειοθετούν πρόκληση.

Ένας σκληρός τύπος με άψογο μπορσαλίνο στο κεφάλι, μαύρο πουκάμισο, λευκό σακάκι, γραβάτα μαύρη παλιομοδίτικη, περιποιημένο μαύρο μουστάκι, ύφος εραστή υπηρετριών (από εικόνες των φιλμ του ιταλικού ρεαλισμού της δεκαετίας του’50), σε κοιτάζει ύποπτα. Κι από κάτω casino.com κλπ.

Στη δεύτερη, μερικά μέτρα πιο κάτω, ένας άλλος μοντέλος με ξυρισμένο κεφάλι, γουρλωτά μάτια και δύο τεράστιους χαλκάδες στ’ αυτιά, παραπέμπει σε αποφυλακισμένα κλεφτρόνια και τρωγλοδύτες, που περιμένουν τον «μπος» να τους ορίσει «θελήματα».

Το απίστευτο μήνυμα, ωστόσο, στέλνει η φιγούρα ενός σημαδεμένου –και στα δύο μάγουλα- μεσόκοπου. Τον παρατηρείς και συλλογιέσαι: τώρα ποιος είναι του λόγου του; Και ποιος τον σημάδεψε τον φουκαρά;

Είναι αλήθεια ότι μερικοί δήμαρχοι (κυρίως των λεγόμενων βορείων προαστίων) οργανώνουν τελευταία ειδικές εξορμήσεις ξηλώματος διαφημιστικών πινακίδων από τα πεζοδρόμια της περιοχής τους. Καλά κάνουν. Είναι, εντούτοις, σίγουρο πως αυτές τις τζογαρό-φατσες, ουδείς τόλμησε να καθαιρέσει. Γιατί άραγε; Μήπως επειδή το ανταποδοτικό τέλος είναι βαρβάτο κύριε Νικήτα μας;

Κατά τα άλλα, σε ένα ειδικό συνέδριο που έγινε πρόσφατα με θέμα την οργάνωση των τυχερών παιχνιδιών στην Ελλάδα, ακούστηκαν μόνο μελαγχολικά στοιχεία. Ο ΟΠΑΠ ψάχνεται με το λεγόμενο «παράνομο στοίχημα», που τζιράρει όσα το… νόμιμο. Τα εννιά καζίνο ετοιμάζουν «πλερέζες» καθότι βάλλονται από τους… υπολογιστές, ενώ η φορολογία δείχνει τα δόντια της. Τα κρατικά λαχεία και ο ιππόδρομος παραμένουν καθηλωμένα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ιδού που με φωτογραφική απόφαση, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να εκδώσει άδειες για «φρουτάκια» και λοιπά τυχερά παίγνια…

Άραγε, θα υπάρξει κάποια κίνηση που θα λειτουργήσει ως ζώνη ασφαλείας για τους άτυχους παίκτες; Θα παρακολουθήσει κάποιος (αρμόδιος) τον ρυθμό αύξησης εθισμένων πελατών; Και –διάβολε- θα προκύψει κάποιο φωτισμένο κυβερνητικό κεφάλι, που θα προτείνει τον διαχωρισμό Οικονομίας και Τουρισμού για τη βιομηχανία της αγοράς τυχερών παιχνιδιών;

Το τοπίο είναι τόσο θολό, όσο το βλέμμα εκείνου με το σημαδεμένο πρόσωπο στην αφίσα… Εμείς όμως (ειδικά οι νέοι) τι φταίμε;