Ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει –χρόνια τώρα- το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ αφορά στα κρούσματα εμπορευματοποίησης της εικόνας και της φωνής του δημοσιογράφου για διαφημιστικούς λόγους. Μάχες επί μαχών έχουν δοθεί και αρκετοί πρωτοκλασάτοι των ΜΜΕ έχουν τιμωρηθεί για «καραμπινάτες» περιπτώσεις, όμως έχουν δίκιο να διαμαρτύρονται (και διαμαρτύρονται) με το κλασικό επιχείρημα: «Γιατί εμένα και όχι τους άλλους».
Κακά τα ψέματα, οι περισσότεροι σε τηλεόραση και ραδιόφωνο διαφημίζουν προϊόντα που δεν έχουν καμία σχέση με την είδηση (πέραν ελάχιστων περιπτώσεων που αυτό επιτρέπεται, αν η διαφήμιση αφορά κοινωνικούς λόγους).
Το πρόβλημα είναι σύνθετο. Σύμφωνα με τον… πανάρχαιο κώδικα δεοντολογίας, όταν ο επαγγελματίας δημοσιογράφος διαφημίζει από αυτοκίνητα και σούπερ μάρκετ έως καλλυντικά ομορφιάς και… αποτρίχωσης, υποπίπτει σε παράπτωμα. Στην ουσία, όμως, είναι παράπτωμα;
Ατέρμονες συζητήσεις (στα Πειθαρχικά) έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια πάνω στο ζήτημα της διαφήμισης από επαγγελματίες δημοσιογράφους, κυρίως αυτούς που συνδυάζουν το ρεπορτάζ που έχουν χρεωθεί, με προϊόντα σχετικά με αυτό! Τα επιχειρήματα που ακούγονται έχουν ασφαλώς βάση και περιεχόμενο. Για παράδειγμα, όταν οι δημοσιογράφοι στο εξωτερικό κάνουν διαφήμιση ν ό μ ι μ α, είναι σαφές και λογικό ότι οι δικοί μας (κυρίως οι… τηλεστάρ) θα τους ακολουθήσουν.
Θυμήθηκα το μείζον θέμα με αφορμή την είδηση που μεταδόθηκε από το Βατικανό: Ακόμη, λοιπόν και ο Πάπας (Βενέδικτος ο 16ος) δέχτηκε να γίνει ένα βήμα «εκσυγχρονισμού», επιτρέποντας τη ροή διαφήμισης στο ραδιόφωνο της έδρας των Καθολικών, το οποίο επί 80 χρόνια (!) είχε κλειστά τα μικρόφωνά του στη ρεκλάμα.
Και επειδή, όταν μιλάμε για «Ράδιο Βατικανό», εννοούμε τεράστια κέρδη, ιδού η ντιρεκτίβα: θα μεταδίδονται διαφημίσεις σε πέντε γλώσσες, όλες τις βασικές του πλανήτη (με εξαίρεση τα κινέζικα, όπου ο Χριστιανισμός είναι απλά συμπαθής!) Έτσι μάλιστα!
Όχι κοτζάμ Ζαχαρέα, κυρία πρώην υπουργού, να καταδέχεται να διαφημίσει γαλακτοκομικά προϊόντα, με το που αρχίζει την εκπομπή της στο γνωστό ιδιωτικό ραδιόφωνο επιχειρηματία πετρελαίου (και λοιπών δραστηριοτήτων…) Πώς το αντέχει άραγε ο σύζυγος;
Προκειμένου η διαφήμιση από δημοσιογράφους να γίνει –για την ΕΣΗΕΑ- νόμιμη (που είναι λογικό), θα πρέπει να αλλάξει το καταστατικό της Ένωσης και να ορίσει τους κανόνες.
Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει να αποφασιστεί σε Γενική Συνέλευση των μελών και απαιτείται η συναίνεση του 50% συν μία ψήφο. Όταν στις συνελεύσεις εμφανίζονται 300, το πολύ, νοματαίοι (και αυτοί συνήθως είναι οι υποψήφιοι για τα όργανα) καταλαβαίνει κανείς ότι το ΠΠΣ θα συνεχίσει να είναι «δέσμιο» των υποχρεώσεών του.
Απλά είναι τα πράγματα.
Σημειώνω μερικά από τα επιχειρήματα που έχουν διατυπωθεί από συναδέλφους – διαφημιστές, τους οποίους αυτεπαγγέλτως «τσίμπησε» το Πειθαρχικό:
«Χρειαζόμουν είκοσι εκατομμύρια. Αν έχετε να μου τα δώσετε εσείς, τότε σταματάω»:
«Κάνω διαφήμιση τώρα που έχω ζήτηση! Σε ένα δύο χρόνια ίσως με έχει αποβάλλει το σύστημα, οπότε θα είμαι άνεργος»!
«Δέχομαι να δώσω τα μισά χρήματα από το πακέτο που πήρα στην ΕΣΗΕΑ για τους άνεργους συναδέλφους!»
«Τιμωρήστε με, δε σταματάω» (σε γραπτό μήνυμα αυτό)
«Γιατί σε μένα δύο χρόνια και στον τάδε έξι μήνες;»
Προφανώς ήταν πολλά τα λεφτά Θέμο!
ΥΓ: Σχεδόν όλοι οι συνάδελφοι που έχουν εκπομπή στο ραδιόφωνο (όλων των κατηγοριών) διαφημίζουν ά μ ε σ α τους χορηγούς τους. Ένα από τα επιχειρήματα που κυκλοφορούν για την αιχμαλωσία τους σε αυτή την άθλια (για το κύρος τους) τακτική, είναι: «Αν δε διαφημίσουμε το ραδιόφωνο να βάλει λουκέτο».
Οπότε… άξιος ο μισθός τους!
