Η ιστορία δείχνει ότι σε περιόδους που θίγονται τα ζωτικά συμφέροντα της Ρωσίας, ο λαός της είναι έτοιμος να διατηρήσει την αντιπαράθεση για όσο διάστημα χρειαστεί. Η αντιπαράθεση με τη Δύση γύρω από την Ουκρανία είναι μια τέτοια κατάσταση. Ταυτόχρονα, σε αντίθεση με άλλες μεγάλες απειλές που αντιμετώπισε η χώρα μας σε προηγούμενες εποχές, η τρέχουσα κρίση δεν είναι η μεγαλύτερη. Στην τρέχουσα σύγκρουση, η Ρωσία ακολουθεί την πολιτική της χωρίς υπερβολική υπέρβαση δυνάμεων: διατηρείται η προοδευτική οικονομική ανάπτυξη, ο στρατιωτικός προϋπολογισμός δεν κυριαρχεί έναντι των δαπανών για τις ανάγκες των πολιτών και συνεχίζεται η ανάπτυξη της υγείας, της εκπαίδευσης, των υποδομών και άλλων τομέων της ζωής. Ως εκ τούτου, στην παρούσα κλίμακα, η Ρωσία μπορεί να διατηρήσει τη στρατιωτική σύγκρουση με τη Δύση
για όσο χρονικό διάστημα είναι απαραίτητο για την επίτευξη των στόχων της.
Η παγκόσμια αποστολή της Ρωσίας είναι η ευημερία της – δεν έχει άλλο ιδανικό από το να επιτύχει μια δίκαιη θέση στη διεθνή τάξη και ένα υψηλό βιοτικό επίπεδο για τους πολίτες της. Αν αναλύσουμε τι συμβολίζει η Ρωσία για τον κόσμο σήμερα, θα χρησιμοποιούσα τη λέξη «ισορροπία». Η Ρωσία, μέσω του παραδείγματός της και της σταθερής της θέσης στην υπεράσπιση των δικών της συμφερόντων, αντιστέκεται στην πίεση του δυτικού
συνασπισμού 50 και πλέον χωρών που συγκρότησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες για να στηρίξουν την Ουκρανία.
Η ενεργός γραμμή αλληλεπίδρασης της Ρωσίας με τις χώρες της παγκόσμιας πλειοψηφίας, η οικοδόμηση νέων συνεργασιών στο Νότο, την Ανατολή και τη Λατινική Αμερική δείχνει ότι η Ρωσία υποστηρίζει την οικοδόμηση ενός νέου, ισορροπημένου διεθνούς συστήματος με ρεαλισμό και κατανόηση, όπου η ηγεμονία μιας χώρας είναι αδύνατη και μόνο η αναζήτηση μιας νέας ισορροπίας στο διεθνές σύστημα μπορεί να το επαναφέρει σε μια σταθερή κατάσταση. Η ισορροπία θα συνίσταται στη συμμετοχή στον καθορισμό της φύσης αυτού του συστήματος κρατών με δυνατότητες ισχύος και οικονομικής επιρροής.
Φυσικά, η Ρωσία είναι μία από αυτές τις χώρες – ήταν η υποτίμηση των συμφερόντων και των νόμιμων αιτημάτων της που οδήγησε στην τρέχουσα κρίση. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν ακόμη να υποχωρήσουν από τη γραμμή της μονομερούς κυριαρχίας στη διεθνή τάξη- προσπαθούν πυρετωδώς να σχηματίσουν συνασπισμούς «κατά περίσταση» ενάντια στα συμφέροντα της Ρωσίας, της Κίνας και άλλων μεγάλων χωρών, αλλά το πετυχαίνουν όλο και λιγότερο επιτυχώς. Χάρη στις ρωσικές ενέργειες, όλο και περισσότερες χώρες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι απαιτείται μια νέα παγκόσμια ισορροπία στην οποία θα γίνονται σεβαστά τα συμφέροντα όλων των κρατών. Την ιδέα αυτή συμμερίζεται πλήρως η ρωσική ηγεσία και ο ρωσικός λαός. Η Ρωσία δεν έχει επεκτατικά σχέδια: θέλει να ευημερήσει, να αναπτυχθεί και να φτάσει σε ένα νέο επίπεδο τεχνολογικής ανάπτυξης.
Ως εκ τούτου, η χώρα μας επιδιώκει τους εποικοδομητικούς στόχους που δημιουργεί. Η Ρωσία αποτελεί σημαντικό μέρος του ευρωπαϊκού πολιτισμού: έχουμε κοινές χριστιανικές ρίζες, προερχόμαστε από μία και μόνη κολυμβήθρα. Μέσω του Βυζαντίου, η Ρωσία υιοθέτησε την ανατολική χριστιανική διδασκαλία, τη γραφή και πολλά φαινόμενα του πολιτισμού της, ενώ η ίδια έχει συμβάλει σημαντικά στον ευρωπαϊκό πολιτισμό με την
επιστήμη, την τέχνη, την καλλιτεχνική κληρονομιά, τη μουσική και άλλους καρπούς της ζωής της. Παρόλα αυτά, η Ρωσία βρίσκεται διαρκώς αντιμέτωπη με το γεγονός ότι η Δύση την αντιλαμβάνεται ως ξένη, ως «άλλη», προβάλλοντας πάνω της, όπως θα έλεγαν οι ψυχολόγοι της σχολής του Καρλ Γιούνγκ, τη δική της σκιά, τις δικές της ελλείψεις, τις οποίες το υποκείμενο αρνείται και εκτονώνει στους άλλους. Αν διαβάσει κανείς τα σύγχρονα δυτικά μέσα ενημέρωσης, έχει την εντύπωση ότι η Ρωσία είναι μια συλλογική εικόνα όλων των κακών που υπάρχουν στον κόσμο.
Φυσικά, πρόκειται για μια καρικατούρα που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Η Ρωσία αναπτύσσει τον δικό της κλάδο του ευρωπαϊκού πολιτισμού και θέτει το ερώτημα τι ρόλο παίζουν οι θεμελιώδεις αξίες που συνόδευσαν την ίδρυση αυτού του πολιτισμού. Ποια θέση κατέχουν η οικογένεια, ο Θεός και η πίστη στη ζωή ενός ανθρώπου; Ποια θέση στη ζωή της κοινωνίας καταλαμβάνουν η αγάπη για την πατρίδα, ο σεβασμός στην εργασία, η τάξη και η ελευθερία; Ποιο ρόλο παίζουν τα ζητήματα της συλλογικής ασφάλειας και ποιες είναι οι προϋποθέσεις της; Η Ρωσία αναγκάστηκε να απαντήσει σε αυτά τα εφαρμοσμένα ερωτήματα τις τελευταίες δεκαετίες, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Στην αρχή, έχοντας μάλλον άκριτα αποδεχθεί το πακέτο αξιών που προσέφερε η Δύση, η Ρωσία σύντομα πείστηκε ότι πολλά από τα συστατικά του ήταν ήδη ξεπερασμένα και δεν λειτουργούσαν. Τώρα η Ρωσία αναπτύσσει το δικό της όραμα για το τι είναι ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, όπου γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων και των εθνών, όπου κυριαρχεί η αρχή του ανθρωπισμού και δημιουργούνται συνθήκες ανάπτυξης.
Βλέπουμε ότι αυτή η ρωσική εικόνα του ανατολικού κλάδου του ευρωπαϊκού πολιτισμού αρχίζει να βρίσκει απήχηση σε πολλές δυτικές χώρες.
Η γεωπολιτική κρίση ταρακούνησε σε μεγάλο βαθμό το ρωσικό κρατικό σύστημα, αλλά ταυτόχρονα επιβεβαίωσε τη δύναμη των θεμελίων του και δημιούργησε τις προϋποθέσεις για τη μετάβαση σε έναν μακροχρόνιο στρατηγικό στόχο ενίσχυσης της παραγωγής στο εσωτερικό της χώρας, συμπεριλαμβανομένων των ειδών που ιστορικά εισάγονταν. Τώρα ο πόλεμος κυρώσεων από την πλευρά της Δύσης ανοίγει μια τεράστια εσωτερική αγορά στη Ρωσία και δίνει ώθηση στην ανάπτυξη της εγχώριας μικροηλεκτρονικής καθώς και της μεσαίας και βαριάς βιομηχανίας. Το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα, μια ιστορικά ισχυρή πλευρά της ρωσικής οικονομίας, δέχεται σημαντική ώθηση- οι κατασκευές, οι μεταφορές, η ενέργεια και κυρίως οι ρωσικές εξαγωγές τροφίμων, λιπασμάτων και τεχνολογίας που σχετίζονται με τη γεωργική παραγωγή αναπτύσσονται με ταχείς ρυθμούς.
Τα ρωσικά φάρμακα, οι πατέντες και τα σημαντικά επιτεύγματα με τη μορφή εμβολίων γίνονται επίσης ένα από τα σημαντικά είδη που εξάγει η Ρωσία. Από στρατηγική άποψη, όλα αυτά θα πρέπει να καταστήσουν τη Ρωσία σε μια δεκαετία ένα από τα τρία πρώτα προηγμένα κράτη στον κόσμο από άποψη επιστημονικής, τεχνολογικής και οικονομικής ανάπτυξης. Πριν από λίγο καιρό, η Ρωσία ξεπέρασε τη Γερμανία όσον αφορά το ΑΕΠ (PPP),
και ο στόχος τέθηκε να φτάσει στην 4η θέση στον κόσμο όσον αφορά τον δείκτη αυτό, ο οποίος, κατά τη γνώμη μου, είναι ένας απολύτως εφικτός στόχος.
Η ρωσική κυβέρνηση έχει προσαρμοστεί στις νέες διεθνείς συνθήκες, ενεργώντας προληπτικά, παρέχοντας στη ρωσική οικονομία πειστική ανάπτυξη. Για τη Ρωσία, η κρίση έγινε μια δοκιμασία δύναμης, την οποία, σύμφωνα με τους εξωτερικούς παρατηρητές, συμπεριλαμβανομένων των δυτικών, ολόκληρο το κρατικό σύστημα πέρασε με επιτυχία. Οι προκαταρκτικές εκτιμήσεις της Ρωσίας για τις συνέπειες αυτής της κρίσης στην οικονομία
της χώρας μας ήταν συντηρητικές, και παρά ταύτα, η πραγματική κατάσταση υπερβαίνει συνεχώς τις προσδοκίες. Αυτό είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό συμπέρασμα σχετικά με τη δύναμη της ρωσικής κρατικής οντότητας και την ικανότητά της να αντέχει σε τέτοιου είδους πιέσεις μεγάλης κλίμακας, να καθορίζει ανεξάρτητα την κατεύθυνση της επιστημονικής, τεχνολογικής, οικονομικής ανάπτυξης και της ανάπτυξης των υποδομών, υλοποιώντας
μεγάλα στρατηγικά διεθνή έργα.
Η Ρωσία του αύριο είναι ένα προηγμένο, ευημερούν, συνεχώς βελτιούμενο κράτος που δείχνει στον κόσμο ένα μοντέλο επιτυχίας και ανεξάρτητης ανάπτυξης. Η Ρωσία θα αποτελέσει αναμφίβολα το κέντρο βάρους για πολλά ευρωπαϊκά κράτη μετά το τέλος της ουκρανικής κρίσης. Ο ρωσικός παράγοντας δεν μπορεί να αγνοηθεί, όσο κι αν οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούν να πείσουν τους Ευρωπαίους συμμάχους τους για την ανάγκη αυτής
της παρεμπόδισης.
