Ποτέ σ’ αυτή τη δουλειά δε με ‘νοιαζε να μπω «πρώτη σελίδα». Θυμάμαι ότι όταν ξεκίνησα μέχρι και bonus μας δίνανε (μετά το καλοσκέφτηκαν και την έκοψαν την «κακιά» συνήθεια) αν είχαμε θέμα στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας.
Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί τόσος πανικός, τόσο κλάμα, και τόσο βρισίδι για να έχουμε «πρώτοι» το θέμα… Όπως επίσης δεν κατάλαβα –αφού ισχύουν τα παραπάνω- τι σημαίνει η έκφραση: «θα σας δώσουμε αποκλειστικά την είδηση σε 2 ώρες στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων…» Τι είναι η είδηση καλέ, για να την κρατήσεις στο ψυγείο; Λαδερό, για να τραβήξει τα ζουμιά του;
‘Η βιάζεσαι ή δεν βιάζεσαι….
Έτσι φτάσαμε στο σημείο (βασικά στην τηλεόραση) να λέμε είτε αρλούμπες, είτε μη διασταυρωμένα, είτε …. τίποτα.
Για να μπορέσουν λοιπόν να ελέγξουν ότι δε θα κάνουν γκάφα…και ότι ΟΛΟΙ θα’ χουν την ίδια είδηση….κόπηκε το… ρεπορτάζ.
Αντί να φέρνουν οι ρεπόρτερς την είδηση στο κανάλι…. γίνεται το ανάποδο…. στη σύσκεψη οι αρχισυντάκτες μοιράζουν τα θέματα…. Πώς είναι δυνατόν ο αρχισυντάκτης που εκ των πραγμάτων είναι κλεισμένος στο γραφείο του να ξέρει, τι τρέχει…και όχι ο ρεπόρτερ που (υποτίθεται) ότι είναι στο δρόμο, στα κινητά, στις πηγές του…. Έτσι έχουμε μια ψιλο-fake ειδησεογραφία… που διαφοροποιείται μόνο στην ιεράρχηση των θεμάτων… που κι αυτή αλλάζει, ανάλογα με το τι παίζουν οι ανταγωνιστές την ώρα που είναι οn air.
Δούλευα στο «ΕΝΑ» και ο μεγάλος ανταγωνιστής ήταν ο «Ταχυδρόμος». Το μεγάλο μας μέλημα ήταν να μάθουμε τι θα έβαζε στο (μεθ)επόμενο τεύχος ο «Ταχυδρόμος»… ώστε να το’ χουμε και μείς… Όταν αργότερα δούλεψα στον «Ταχυδρόμο», συνέβαινε ακριβώς το ίδιο.
Στη Γερμανία την ίδια εποχή υπήρχε η μεγάλη κόντρα του DER SPEGIEL και του Srern… Ένας Γερμανός συνάδελφος μου’ λεγε ότι το ίδιο κάνανε και οι εκείνοι… μόνο προς την ανάποδη κατεύθυνση…. θέλανε να μάθουνε τι θα έβαζε ο ανταγωνιστής, ώστε να ΜΗΝ το βάλουν αυτοί.
Χα!
Τέλος όλα αυτά. Τέλος οι συσκέψεις και το φιλτράρισμα της είδησης… αυτό θα δώσει τη θέση του στη σωστή δημοσιογραφική κρίση του καθενός. Τέρμα στο φασισμό: «Λέω και δείχνω ανάλογα με τις χθεσινές μετρήσεις….»….
Τέρμα το «το’ πα πρώτος». Παράδειγμα οι σεισμοί… τι πρώτος και δεύτερος… τα σεισμολογικά sites (εν προκειμένω στην Αμερική) δίνουν, το επίκεντρο, το μέγεθος, τον τόπο κ.λ.π….μέσα σε 10 (και πολλά λέω) δευτερόλεπτα. Τι εννοεί λοιπόν κανείς λέγοντας πια: « το’ πα πρώτος…» προφανώς εννοεί, «πάτησα το κουμπί της Google πιο γρήγορα από σένα…» Κάτι σαν τις σκανδάλες των ρεβόλβερ στις μονομαχίες του Ελ Πάσο, δηλαδή;
Μην τρελαθούμε όλοι….
Γι’ αυτό καλό είναι για όσους έχουν θεωρήσει ότι η μούρη τους είναι κάτι σαν το Pulitzer full frame… να σκεφτούν ότι οσονούπω (που’ λεγε κι ο Λάκης στους «Μήτσους») τα φώτα σβήνουν…
Ελπίζω να μη φοβούνται το σκοτάδι…
Το videaki έγινε για χάρη μιας ιδέας (που πέρασε από meeting) και βέβαια δεν έγινε ποτέ.
