Η χθεσινή έναρξη του πρωταθλήματος της Σούπερ (Θεός να τη κάνει) Λίγκας, έκρυβε αρκετές συγκινήσεις κι ασφαλώς θα προκαλέσει πολλές συζητήσεις, πολύ περισσότερο αφού έχουμε πολλές ημέρες κενές, λόγω της διακοπής για τα παιχνίδια της Εθνικής.
Αν κάποιος επιχειρήσει να κάνει μια ακτινογραφία της πρώτης αγωνιστικής, θα σταθεί στις σκιές που φάνηκαν από τη διαιτησία στο ΟΑΚΑ και στο Καραϊσκάκη.
Θα σταθεί, όμως, και στα μεγάλα διπλά της Ξάνθης, του Πανσερραϊκού, του ΠΑΟΚ και του Εργοτέλη, θα σταθεί και στη μεγάλη νίκη της ΑΕΚ επί του ξεχαρβαλωμένου από τον προπονητή του Παναθηναϊκού, θα σταθεί στην πρώτη και ιδιαιτέρως ελπιδοφόρο εμφάνιση του Ντιόγο με τον Ολυμπιακό, αλλά και τις μάλλον αναμενόμενες νίκες της Λάρισας και του Άρη.
Ας επιχειρήσουμε να δούμε τα πράγματα αναλυτικά.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΑΣΤΕΡΑΣ 3-1
Το Σάββατο στο Φάληρο, ο Ολυμπιακός καρδιοχτήπησε ένα ημίχρονο από τον κατώτερο από πέρυσι Αστέρα Τρίπολης, αλλά εν τέλει – και χωρίς μεγάλο κόπο – νίκησε 3-1.
Στα σημαντικά του παιχνιδιού η πρώτη εμφάνιση του Ντιόγο, που άφησε τις καλύτερες υποσχέσεις για το μέλλον, αλλά και η επιθετική ποιότητα των πρωταθλητών. Απεδείχθη και πάλι, ότι ο Ολυμπιακός διαθέτει μονάδες που μπορούν με μια στιγμιαία τους έμπνευση να αλλάξουν τη μορφή του παιχνιδιού. Άλλες φορές ήταν ο Κοβάσεβιτς, άλλες ο Τζώρτζεβιτς, άλλες ο Νικοπολίδης, προχθές ήταν η σειρά του Γκαλέτι.
Σημαντικό σημείο που δεν πέρασε απαρατήρητο, ήταν η συμπαράσταση του κόσμου στον Ολυμπιακό, χωρίς γκρίνιες και μουρμούρες.
ΟΦΗ – ΠΑΟΚ 0-2
Στη Κρήτη, ο ΠΑΟΚ έκανε σεφτέ στα τρίποντα με δύο γκολ απέναντι σ’ έναν μετρίως μέτριο ΟΦΗ, που έτσι όπως πορεύεται θ’ αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα στη συνέχεια.
Οι Θεσσαλονικείς, μπορεί να μην «έβγαλαν μάτια» με την απόδοσή τους, ήταν όμως ιδιαιτέρως σοβαροί και εκμεταλεύθηκαν άριστα την κακή απόδοση του ΟΦΗ, που αδικιολόγητα «φωνάζει» για τη διαιτησία, προφανώς για να κρύψει τις αδυναμίες του, τόσο στον πάγκο (αλήθεια αυτός ο Τσέχος είναι καλύτερος προπονητής από τον Παράσχο;), όσο και στο έμψυχο υλικό.
Μελανό σημείο για τον ΠΑΟΚ, κάποιο ανεγκέφαλοι οπαδοί του που δεν εννοούν να κατανοήσουν τη μεγάλη προσπάθεια που καταβάλλει ο Ζαγοράκης. Προχθές, έσπασαν έναν σύνδεσμο του Παναθηναϊκού στο Ηράκλειο!
ΠΑΝΘΡΑΚΙΚΟΣ – ΕΡΓΟΤΕΛΗΣ 1-2
Οι ακρίτες, στην παρθενική τους συμμετοχή στα μεγάλα σαλόνια του πδοσφαίρου, δεν τα κατάφεραν, απέναντι σ’ έναν Εργοτέλη που δεν ήταν καλύτερος, είχε, όμως, τον Ογκουνσότο.
Αν κάποιος δει καθαρά τα δεδομένα, μπορεί να ισχυριστεί ότι το δικαιότερο αποτέλεσμα θα ήταν η ισοπαλία.
Στη Κομοτηνή, θα πρέπει πλέον να κατανοήσουν – και μάλιστα γρήγορα- ότι στη μεγάλη κατηγορία, τα λάθη πληρώνονται
Στη Κρήτη, το τρίποντο το αντιμετώπισαν με τσικουδιές και κεράσματα. Κάποιοι άναψαν κι ένα κεράκι στον «Άγιο Ογκουνσότο», αλλά ευχαρίστησαν και τον τερματοφύλακά τους, τον Δασκαλάκη, ο οποίος στο τέλος «κατέβασε τα ρολά» και κράτησε τη νίκη.
ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ SKODA 0-1
Στη Νέα Σμύρνη, η Ξάνθη που μια εβδομάδα πριν απέλυσε τον Μαντζουράκη, με υπηρεσιακό προπονητή νίκησε τον Πανιώνιο, μ’ ένα γκολ που μπήκε με σουτ πίσω από τη σέντρα!!! Σουτ που δεν ήταν τυχαίο, αφού ο Τυνήσιος Τάιντερ, σήκωσε το κεφάλι του, είδε τον τερματοφύλακα του Πανιωνίου εκτός θέσης, πήρε το ρίσκο, πυροβόλησε κι έγραψε ένα γκολ για τηλεοπτικά και ιντερνετικά χάϊ λάϊτ.
Ο Πανιώνιος δεν έδειξε έτοιμος, αιφνιδιάστηκε απ’ το απρόσμενο γκολ που δέχτηκε, αγχώθηκε και τελικά του πήγαν όλα στραβά. Σημαντικό του μειονέκτημα ότι δεν μπόρεσε να δημιουργήσει φάσεις από τα άκρα, αφού ο Λίνεν δεν είχε στο γηπεδο ακραίο χαφ. Έτσι, σκόνταφτε συνεχώς πάνω στο κέντρο άμυνας της Skoda. Παρά ταύτα, έκανε κάποιες ευκαιρίες για να ισοφαρίσει, τις οποίες πέταξε στα σκουπίδια, είτε από αστοχία, είτε λόγω του εξαιρετικού τερματοφύλακα Γκαπούρνινγκ.
Το ζήτημα που προκύπτει στον Πανιώνιο, είναι η απογοήτευση που λένε ότι αισθάνεται ο μεγαλομέτοχός του, που δίνει «μάχη» με τον εαυτό του, αν θα παραμείνει ή θα τα βροντήξει. Νέος πρόεδρος, πάντως, είναι από σήμερα ο Φάνης Γαλής.
ΗΡΑΚΛΗΣ – ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΣ 1-2
Στη Θεσσαλονίκη και δη στο Καυτανζόγλειο, ο Ηρακλής ευτύχησε να παίξει μπροστά στα διοικητικά του «ονόματα», μπροστά στον θρυλικό Χατζηπαναγή, στο νεοαποκτηθέντα Μιχαλάκη Κωνσταντίνου, μπροστά σε χιλιάδες κόσμου που πήγαν στο γήπεδο και δημιουργήθηκε ουρά χιλιομέτρων στον περιφερειακό!!
Κι όμως, έχασε από τον νεοφώτιστο Πανσερραϊκό του τέως προέδρου του Θεοδωρίδη και του προπονητή Παπακώστα, που πληροφορίες έλεγαν ότι «μετράει μέρες» στον πάγκο των Σερραίων.
Το αποτέλεσμα μπορεί να χαρακτηριστεί «μαγική εικόνα», αλλά στο ποδόσφαιρο ο καλύτερος δεν είναι πάντα αυτός που νικά.
Οι «γριές» προσπάθησαν, αλλά σπατάλησαν ένα ημίχρονο, καθώς μάλιστα αιφνιδιάστηκαν και δέχθηκαν δυο γκολ από τον Ζουντί. Οι Σερραίοι, «κάθισαν» πάνω σ’ αυτά κι άρχισαν να ελέγχουν το παιχνίδι, αλλά ο Ηρακλής έχασε ευκαιρίες σπανιότατες, όχι μόνο για να ισοφαρίσει το παιχνίδι, αλλά ακόμη και να νικήσει. Συνάδελφοι από τη Θεσσαλονίκη, έλεγαν στον υπογράφοντα, ότι το λεπτό σημείο του παιχνιδιού ήταν στην άμυνα του Ηρακλή, που δυσκολεύθηκε με τους γρήγορους Ζουντί και Μπαϊκαρά, με αποτέλεσμα εκτός από τα δυο γκολ που δέχθηκε να μη μπορεί να βοηθήσει στις κόντρα αντεπιθέσεις, με συνέπεια τη σημαντική καθυστέρηση στην ανάπτυξη.
Στο τελευταίο τέταρτο του παιχνιδιού, ο Ηρακλής έχασε κλασικές ευκαιρίες, αλλά κι ο Πανσερραϊκός ήταν φωτιά και λαύρα στη κόντρα, ειχε μάλιστα και δοκάρι.
Η ευκαιρία, πάντως, που έχασε ο Ηρακλής με τον Κίκο Ρατόν να αστοχεί σε κενή εστία, είναι το αποκορύφωμα της κακής ψυχολογίας και του άγχους, αφού όσο λάθος κι αν είχε τοποθετήσει το σώμα του απέναντι στη μπάλα, στο σημείο που βρισκόταν χρειαζόταν προσπάθεια για να αστοχήσει.
ΑΡΗΣ – ΛΕΒΑΔΕΙΑΚΟΣ 2-0
Μπορεί ο Άρης να πέταξε ένα ημίχρονο στο οποίο πελαγοδρομούσε κι ήταν αβοήθητος από τον πάγκο του, αλλά στο τέλος νίκησε εύκολα και δίκαια τους Βοιωτούς που πήγαν στη Θεσσαλονίκη μήπως και «κλέψουν» κάτι.
Όταν ο προπονητής του Άρη αποφάσισε ότι δεν πρέπει να φοβάται, έκανε τις κινήσεις του (έπαιξε πλέον μ’ έναν αμυντικό χαφ, έβαλε δεύτερο επιθετικό, τον Βλοντάρτσικ, πλάι στον Κόκε), «ξεκλείδωσε» την άμυνα του Λεβαδειακού και πήρε το παιχνίδι, απλά κι εύκολα με δύο γκολ παικτών που ήρθαν από τον πάγκο.
ΛΑΡΙΣΑ – ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ 3-0
Οι Λαρισαίοι έκαναν από την αρχή σούζα στ’ αλογάκι. Πέτυχαν γκολ από το δέκατο λεπτό, έδιωξαν το όποιο άγχος κι έπειτα έπαιξαν και μπάλα. Έτσι, στο ημίωρο ειχαν κάνει το 3-0 κι έπειτα επιδόθηκαν σε συντήρηση.
Ο Περουβιανός Σολάνο «έβγαλε» μάτια στο Αλκαζάρ κι ασφαλώς οι λεγόμενοι «μεγάλοι του ποδοσφαίρου» μας, θα πρέπει να μουτζώνονται αφού σπαταλούν εκατομμύρια σε αμφιβόλου αξίας ονόματα και δεν κοιτούν πέρα από τη μύτη τους και τις υποδείξεις των μάνατζερς.
Ο Θρασύβουλος ήταν ένα απόλυτο μηδενικό κι είναι απορίας άξιο πώς αυτή η ομάδα, μ’ αυτό το υλικό, θα μπορέσει να διεκδικήσει τη σωτηρία της.
ΑΕΚ – ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ 2-1
Η ΑΕΚ των χιλίων αγωνιστικών και διοικητικών προβλημάτων, η ΑΕΚ που δύο ημέρες πριν βίωσε τον αυγουστιάτικο αποκλεισμό από την Ευρώπη, νίκησε τον Παναθηναϊκό του Τσάμπιονς Λίγκ, τον πολυμετοχικό, τον φουριόζο, τον φανφαρόνο, τον Παναθηναϊκό που θα πήγαινε στο γήπεδο για να την «τελειώσει».
Ο Δώνης έπαιξε έξυπνα τους «πράσινους». Έχοντας επίγνωση των προβλημάτων της ομάδας του, τους έδωσε χώρο κι ήταν φανερό ότι έψαχνε τις αντεπιθέσεις. Έτσι, ο Παναθηναϊκός είχε συντριπτική υπεροχή μπάλας για ντέρμπι, αλλά από ουσία και παραγωγικό ποδόσφαιρο ήταν ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό. Αν σ’ αυτά προσθέσει κάποιος και την αδυναμία της άμυνάς του στο ένας εναντίον ενός και την αλλοπρόσαλλη ενδεκάδα που παρέταξε ο προπονητής του, θα κατανοήσει πλήρως το τελικό αποτέλεσμα. Ανεξαρτήτως της «μαϊμουδιάς» επόπτη και διαιτητή στη φάση του πέναλτι.
Η ΑΕΚ του Δώνη έπαιξε «αντιτουριστικό» ποδόσφαιρο και νίκησε. Έτσι έπρεπε να κάνει. Βασίστηκε στη ψυχή του Πλιάτσικα (σημαντική έμπνευση του Δώνη), στη παληκαριά του Κυργιάκου (που ήθελε να αποδείξει κάτι σε κάποιους) και στις ατομικές ικανότητες του παικταρά Σκόκο και του Εντίνιο.
Αυτοί, σε συνδυασμό με την αψεγάδιαστη αμυντική λειτουργία της ομάδας, έγραψαν το αποτέλεσμα που δίνει ανάσα στην ΑΕΚ και της δημιουργεί μεγαλύτερες προσδοκίες, πολύ περισσότερο με τη προσθήκη των Τζεμπούρ και Πελετιέρι.
Ο Παναθηναϊκός του Τεν Κάτε, ήταν για κλάματα.
Για κλάματα ήταν και σ’ άλλα παιχνίδια, αλλά τα αποτελέσματα έκρυβαν τις χτυπητές ελλείψεις, ειδικά στην αμυντική του λειτουργία και στην αδυναμία να παράξει ευκαιρίες.
Παρ’ ότι έκανε τόσες και τόσες μεταγραφές, πάλι φαίνεται ότι του λείπει ο παίκτης με τη προσωπικότητα, που θα μπορεί να αλλάξει τη ροή του παιχνιδιού και να πάρει την ομάδα στις πλάτες του, όταν οι άλλοι συμπαίκτες του θα ειναι μέτριοι ή κακοί.
Έχει, επί παραδείγματι ο Παναθηναϊκός έναν Σκόκο, έναν Γκαλέτι, ακόμη κι έναν Σολάνο; Ας αναρωτηθούν οι υπεύθυνοί του.
Η διαχείρηση της ομάδας από τον Τεν Κάτε δείχνει ότι θέλει κάπου να στείλει μηνύματα, πιθανόν για τη μη συμμετοχή του στις μεταγραφικές επιλογές.
Είναι, όμως, δυνατόν να έχεις αγοράσει τον Χριστοδουλόπουλο, να έχεις σχετικά έτοιμο τον Ρουκάβινα, να έχεις τον Μάντζιο και να κάνεις αλλαγή τον Σαλπιγγίδη με τον Πετρόπουλο, που ένας Θεός ξέρει γιατί δεν παίζει στο Αιγάλεω ή στον ΟΦΗ;
Είναι δυνατόν, να ξεκινάς με δίδυμο στη δεξιά πλευρά τους Μουν (ντεμπούτο μάλιστα) και Γκάμπριελ, που αλλού πατά κι αλλού βρίσκεται και να έχεις παροπλισμένους τους Ίβανσιτς, που θα μπορούσε να παίξει αριστερά (με τον Καραγκούνη δεξιά) και Νίνη;
Είναι δυνατόν να έχεις διαθέσει τόσα εκατομμύρια για μεταγραφές και να παίζεις με σέντερ μπακ τον Βίντρα που είχες για πούλημα;
Είναι δυνατόν να παίζεις με τον Σαλπιγγίδη «δεκάρι» και στη συνέχεια, αφού τον αχριστεύεις να τον κάνεις αλλαγή; Να βγάζεις, δηλαδή, τον μόνο επιθετικό σου που έχει μεγάλη σχέση με τα δίχτυα για να βάλεις τον άπειρο και βαρύ Πετρόπουλο;
Είναι δυνατόν να έχεις ξεχασμένο και συστηματικά, τον πλέον ποιοτικό χαφ της ομάδας σου, τον Μάτος;
Έχουμε τη βεβαιότητα ότι αν όσα έκανε χθες ο Τεν Κάτε, τα είχε διαπράξει ο Μουνιόθ ή ο Πεσέϊρο, σήμερα θα είχαμε λαϊκά δικαστήρια.
Ας μας συγχωρεί ο μίστερ Κάτε, αλλά νομίζουμε ότι τα καντάρια μπάλα που ξέρει, τα βάζει πίσω από τον προσωπικό του εγωισμό και τις ξεροκεφαλιές του.
Ο Παναθηναϊκός αδικήθηκε από τη διαιτησία στη φάση του πέναλτι που έκρινε – τελικά- το αποτέλεσμα, αλλά με την εμφάνισή του και τα λάθη του προπονητή του δεν δικαιούται να ομιλεί, όπως έλεγε κι ο μακαρίτης ο Μένιος. Αν μάλιστα σταθεί στη διαιτησία, θα έχει δει το δέντρο αλλά θα έχει χάσει το δάσος.
Πάντως, έχουμε την αίσθηση, ότι κι ο Τεν Κάτε, με τις επιλογές του δεν θα μας αφήσει να πλήξουμε τις παγωμένες χειμωνιάτικες βραδιές…
Διαιτησία
Ο Βασσάρας τα έκανε μούσκεμα μαζί με τον βοηθό του Σαραϊδάρη.
Αν θεωρείται ο καλύτερος διαιτητής μας, τότε το πρόβλημα είναι σοβαρότατο. Δεν είναι μόνο το ανύπαρκτο πέναλτι που καταλόγισε σε βάρος του Παναθηναϊκού. Είναι όλη του η συμπεριφορά. Είναι η μη αποβολή του Σαριέγκι (από τύψεις για τη μαϊμουδιά του πέναλτι;), είναι η κατάχρηση σφυριγμάτων, είναι και η ανοχή του στο σκληρό παιχνίδι κάποιων παικτών της ΑΕΚ (Κυργιάκος, Πλιάτσικας). Είναι και τα πολλά κιλά που έχει προσθέσει στο ούτως ή άλλως βαρύ σκαρί του. Και κάτι τελευταίο. Γιατί σφυρίζει διαφορετικά στην Ελλάδα, απ΄ότι στην Ευρώπη;
Ο Γερμανάκος στο Φάληρο, προσέφερε μια διακριτική προστασία στον γηπεδούχο Ολυμπιακό με τα σφυρίγματά του, κάτι που δεν χρειάζονταν οι Πειραιώτες αφού η ανωτερότητά τους ήταν ολοφάνερη.
Εξακολουθεί, πάντως και υπάρχει η απορία γιατί βρίσκεται στους πίνακες διαιτησίας, όταν πέρυσι είχε βγει – βάσει βαθμολογίας – τρίτος από το τέλος, άρα έπρεπε να τεθεί εκτός πινάκων, αν εφαρμόζονταν οι κανονισμοί.
Ο Καλόπουλος στο Αλκαζάρ έκανε πολύ καλή διαιτησία, που διευκολύνθηκε τα μέγιστα από τη μορφή του παιχνιδιού.
Ο Κάκος στου Χαριλάου, έκανε υποδειγματική διαιτησία, με λίγα σφυρίγματα και – συνεπώς- βοήθεια στη ροή του παιχνιδιού.
Ο Κουκουλάκης στη Νέα Σμύρνη δεν αντιμετώπισε προβλήματα κι είχε σωστές υποδείξεις.
Ο Κατσιδώνης, στο Καυτανζόγλειο, δεν είχε λάθη στις υποδείξεις του, αλλά ανέχθηκε το υπερβολικά σκληρό παιχνίδι των Σερραίων.
