Επεξηγήσεις:
α) Πουστιά: ανέντιμη πράξη. (Λεξικό Μπαμπινιώτη)
β) Πουστεύω: (σε αυτό τοι κείμενο): κάνω πουστιά.
γ) Δεν αναφέρομαι στους ομοφυλόφιλους, χαρωπούς (gay), τους αμφιφυλόφιλους και τις λεσβίες (αθάνατη Λεσβία Σαπφώ.— Η Λέσβος, σ. Τσίπρα, είναι το ίδιο νησί με τη Μυτιλήνη. Ως συνεπής αριστερός, τώρα που μάθατε ότι Λέσβος και Μυτιλήνη είναι ένα και το αυτό νησί, θα λέγατε, υποθέτω, Μυτιληνιά τηΣαπφώ). Ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλοι και λεσβίες, έχουν τα αυτά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους ετεροφυλόφιλους (όπως υμείς και εμείς οι πολλοί άλλοι). Και το αναγνωρίζω.
Οι νόμοι ισχύουν για όλους τους Έλληνες πολίτες, ανεξαρτήτως σεξουαλικών προτιμήσεων. Προς τι λοιπόν το ειδικό σύμφωνο συμβίωσης, για μια τάξη πολιτών; Μια τυπική συμβολαιογραφική πράξη των συμβαλλομένων μερών, όπως λέγει και ο ρυμοτομών των λόγον της αυτού αληθείας,κύριος Λεβέντης, μαρμαροκολόνα στήριξης του τρισμνημονιακού αριστεροδεξιού υβριδίου, που αυτοαποκαλείταιαριστερά Κυβέρνηση. Προς τι λοιπόν το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός εν τη βουλή των Ελλήνων, για ένα «κωλοσυμβόλαιο κωλοσυμβίωσης», που θα ’λεγε και ο αείμνηστος Γιαννόπουλος; Πρόκειται για πενταροδεκάρες σε ένα συμβολαιογράφο, σ. Φίλη. Όσο και τα «γεμιστά» της κυρά Θεανώς, ο Θεός να την φωτίσει.
Το κείμενο αναφέρεται στην πολιτική πουστιά (ανεντιμότητα), της «Αριστεράς» αριστεροδεξιάς Κυβέρνησής, η οποία εσχάτως προσεχώρησε στα χρώματα της ίριδος,υπερηφάνως καρφιτσωμένα στο πέτο του σ. Τσακαλώτου και του σ. Προέδρου της Βουλής, γιατί όχι και στο Φλάμπουρο τού(από)κόμματός σας, μετά την αποχώρηση των του Λαφαζάνη και της Ζωής.
«Τάδε λέγει», ο μη πουστέψας (που δεν κάνει πουστιές), αριστερός, δεξιός, κεντροδεξιός, κεντροαριστερός, κεντρώος, φιλελεύθερος πολίτης αυτής της χώρας, που την περιφέρετεανά τας ρύμας και τας αγυιάς των πολιτισμένων βαρβάρων της Μερκελικής Ευρώπης, επαιτούντες γονυκλινείς οικονομική βοήθεια για τη χρεωκοπημένη Χώρα, που σεις, και οι προηγούμενοι, μικροί, τυφλοί κι ανίκανοι Κυβερνήτες αυτής της Χασοχώρας. Μνημονεύω: Κωστάκη, του «σεμνά και ταπεινά». Σημίτη εκσυγχρονιστή, των καταστρεπτικών ολυμπιακών του Καλατράβα με, κι ας κλαίω. Γιωργάκη τον μικρό, του Καστελόριζου, πρώτο διδάξαντα τις κωλορεβερέντζες ενώπιον των «σωτήρων» εταίρων της συμφοράς. ΣαμαροΒενιζέλους, πεσόντες στα τέσσερα υπέρ μνημονίων, για το καλό της Πατρίδας κακοποιώντας τους πατριώτες.
«Τάδε λέγει», ο λαός, κύριος και «θεός» σου:
Πούστευε, «αριστερά» του Τσίπρα, και μην επικαλείστε(οι αυτοαποκαλούμενοι αριστεροί) τον Λαό επί ματαίω, παριστάνοντας τους πατριώτες, που πονούν και οδύρονται, υπογράφοντας μνημόνια μετα οποία ξεπουλούν τη χώρα, έναντι πινακίου ευρωφακής. Και διαρρηγνύουν τα σινιέ ιμάτια των και αποποιούνται τους λαιμοδέτας των (φοβερή και τρομερή αριστερή αντίσταση στη δυναστεία των γραβατωμένων, εγχωρίων και αλλοδαπών, εκμεταλλευτών του λαού)και ολολύζουν: «δεν συμφωνώ, αλλά υπογράφω με πόνο ψυχής».
Πουστιά πολιτικατζίδικη, μετά δακρύων.
«Τάδε λέγει», ο αληθινός πιστός που σε ψήφισε ξεγελασμένος από τα φύκια που του πούλησες για μεταξωτές κορδέλες: «θα σκίσω τα μνημόνια, θα καταργήσω τον ΕΝΦΙΑ εν μία νυκτί. Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη, και άλλα ψέματα ων ουκ έστι αριθμός»:
Οίδα σου τα έργα, ότι ούτε αριστερός, ούτε δεξιός είσαι, κι ας στηρίζεσαι σε δεξιά κολόνα. Νερόβραστός και χλιαρός είσαι. Ούτε ζεστός, ούτε κρύος. Η παλιά σου αριστερή ορμή ξεφούσκωσε, χάνει αέρα από την τρύπα της εξουσίας. Θυμήσου από που ξέπεσες. Και τώρα είσαι γυμνός, ανίδεος και χορτάτος αλαζονική εξουσία, που σου γνέφει ηδονικά σαν πόρνη. Και συ κρέμεσαι από τη γύμνια της.
Και τούτος ο κατήφορος, κατήφορο θα φέρει. Επειδή πούστεψες (έκανες πουστιά στον κόσμο) και δεν φάνηκες μπεσαλής. Είσαι γυμνός θεόγυμνος. Μ’εκείνον τον βασιλιά, στο παραμύθι του Άντερσεν, μοιάζεις.
Ντροπή σου. Βγάλε τις αριστεροδέξιες τσίμπλες από τα μάτια σου. Καθάρισε την όρασή σου, για να δεις καθαρά τις πουστιές σου.
Ξύπνα, και σώσε ότι σώζεται ακόμη από τις μαύρες ώρες που έφερες εσύ και όλοι οι άλλοι, που πούστεψαν (έκαναν πουστιές) χαρατσώνοντας τον λαό, ευτελίζοντάς τον, καταντώντας τον μαζοχυλό μουνουχισμένο, ναρκωμένο από την προπαγάνδα της γυάλινης παραμύθας.
«Ω, Ελλάδα πρώτη χώρα, τι γαϊδάρους θρέφεις τώρα!»
