Υ.Γ.1. Με την ευκαιρία του «εορτασμού» της 21ης Απριλίου 1967, θέλω να παρακαλέσω έναν κάποιον ονόματι Βασ. Βενίτη (;), νοσταλγό και προπαγανδιστή της χούντας, μη μου ξαναστείλει αυτά τα ηλίθια –μεσσιανικού ύφους και περιεχομένου – μηνύματά του.
Ο παλιοχουντικός αυτός –πολιτευτής του Καρατζαφέρη…- έχει πάμπολα e-mail και κάθε μέρα μου βρωμίζει το outlook μου με μαλακισμένα μηνύματα.
Μπορείτε, κ. Βενίτη, να με βγάλετε από τις ομαδοποιημένες αποστολές των σκέψεών σας; (Χέστηκα εγώ…)
Please, mr. Valaka, no more asshole messages. Basta!
(Την επόμενη φορά – αν δεν εισακούσετε την παράκλησή μου – θα σας μιλήσω με άλλες λέξεις.)
Υ.Γ.2. Θα μας τρελάνουνε εντελώς! Κάθε πρωί το Τρίτο πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας αρχίζει με τον Εθνικό Ύμνο και το Πάτερ Ημών! (Κάπως μαλακισμένο μου ακούγεται…)
Διευθυντής; Ο εξαίρετος συνθέτης Δημήτρης Παπαδημητρίου. Έχει ποτέ ακούσει το ΟΛΟ πρόγραμμα του Τρίτου;
Υ.Γ.3. Σε πτήση από Ηράκλειο-Αθήνα, πήρε το μάτι μου τον πουτανοπνίχτη, να θέλει τάχα να κρυφτεί από τα βλέμματα, είχε θέση πρώτη πρώτη και μιλούσε στο κινητό του – μέσα στο αεροπλάνο- δυνατά (για να τον ακούμε…;) για ένα αλισβερίσι –μίζα, αμοιβή, δωροδοκία;- του ενάμισι εκατομμυρίου! («Ευρώ, ρε μαλάκα…», είπε στον συνομιλητή του.)
Υ.Γ.4. Έμαθα ότι θα γίνει σήριαλ η ζωή και το έργο του Στέλιου Καζαντζίδη. Φιλόδοξη σκέψη. Δύσκολο πολύ το εγχείρημα… Επιτέλους να δούμε μια σοβαρή βιογραφία – κι εδώ μιλάμε για θρύλο! Μπράβο στην σκέψη και μακάρι να γίνει το σύγχρονο τηλεοπτικό έπος. Μπορεί να γίνει. Θέλει δουλειά πολύ.
(«Για να γυρίσει ο ήλιος…», όπως προφήτεψε ο Ποιητής.)
Και τα σημάδια δείχνουν ότι η ΚΡΙΣΗ μπορεί να αναγεννήσει τον φοίνικα του καθημερινού πολιτισμού. Όχι πια ηλίθιες τηλεσειρές! Δεν αντέχει άλλο ο τηλεθεατής… θέλει κάτι σοβαρό, όμορφο και απολαυστικό. Ο πολιτισμός, σε στιγμές κοινωνικής κρίσης, είναι το μοναδικό εφαλτήριο για το καλύτερο αύριο.
Υ.Γ.5. Άντε και σε λίγο ο ΣΚΑΙ θα βγάλει τον ΜΕΓΑΛΟ ΕΛΛΗΝΑ ΜΑΛΑΚΑ όλων των εποχών!
Τη Δευτέρα, ο μαϊντανός θα μας μιλήσει για τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Τι ευρυμάθεια είναι αυτή, ρε παιδάκι μου! Για όλους και για όλα… Πάντως, για να πω την αλήθεια, δε φταίνε τόσο οι παρουσιαστές, όσο οι κειμενογράφοι και οι σκηνοθέτες. Έφταιξε, ας πούμε, ο Σμαραγδής που φαινόταν να μιμείται τον Μαμαλάκη; Ή ο Πατρικαρέας που καθότανε στα βράχια και μας μιλούσε για τον Αριστοτέλη λες και μας έλεγε την πονεμένη ιστορία του με μια κάποια γκόμενα;
Υ.Γ.6. Αμ το άλλο το κουφό; Ακούω και ξανακούω – και μ’ αρέσει πολύ – το πανέμορφο τραγούδι της Ρεμπούτσικα από την «Πολίτικη κουζίνα». (Ξέρετε, αυτό το πιο γνωστό, «στα λιμάνια…») Ε, λοιπόν, ένας φίλος μου συνθέτης μου είπε ότι η συγκεκριμένη μελωδία είναι ολόιδια με το τραγούδι «one of us» της αμερικανίδας Τζόαν Όσμπορν. Εγώ δεν την ξέρω, αλλά ο φίλος είναι φανατικός μαζί της. Ποιο είναι πρώτο και ποιο έγινε κλεψιμαίικα μετά δεν γνωρίζω. Όμως, για άλλη μια φορά επιβεβαιώθηκε το γεγονός πως οι συνθέτες είναι οι μεγαλύτεροι κλέφτες ανάμεσα στους δημιουργούς. Έχουν αιώνες μουσικής πίσω τους, από όλες τις χώρες και τα μουσικά ιδιώματα, προκλασσική, κλασσική, σύγχρονη, λαϊκή, παραδοσιακή… Άντε τώρα κάθε φορά να μπορεί ο καθένας να ταυτοποιεί μια καινούργια σύνθεση με μια παλιά, κάποιου άλλου. Μόνο από σύμπτωση!
Θυμάμαι πριν χρόνια, ακούω ένα παλιό αραβικό τραγούδι που ήταν ολόιδιο με ένα σουξεδάκι Έλληνα συνθέτη. Τον συναντάω στο καφέ και του το λέω. «Είναι κλεφταράδες!», μου λέει. Δεν του είπα όμως πως το αραβικό ήταν γραμμένο και γνωστό στη χώρα του πριν από 50 χρόνια!
Υ.Γ. 7. Προς εξώβυζες τηλεκυρίες.(Λέμε τώρα…). Πολλές σχετικές επιστημονικές έρευνες από ινστιτούτα ψυχολογίας, κοινωνιολογίας και σεξουαλικής συμπεριφοράς, έχουν βγάλει το ίδιο συμπέρασμα: οι γυναίκες που μοστράρουν τα ανοιχτά ντεκολτέ τους δεν νιώθουν καμιά σεξουαλική ευχαρίστηση από τα στήθη τους – ή βυζιά τους, αν θέλετε. Αλλά αφού τα έχουν που τα έχουν – κι όσες δεν τα έχουν τα «προσθέτουν» – τα χρησιμοποιούν σαν… βυζοπαγίδες για τα μάτια των αντρών. Ρίχνουν το βυζί-αγκίστρι κι όποιος τσιμπήσει… (Από ψεύτικους οργασμούς και αγκομαχητά στο χάδεμα των βυζιών τους, έχουμε ακουστά…)
Έτσι, όταν τις βλέπετε στα κουτσομπολίστικα πάνελ- ακόμα και σε δελτία ειδήσεων!- να έχετε υπόψη σας: η κυρία τα έχει μόνο για μόστρα, για να παγιδέψει το βλέμμα σας και να αποπροσανατολίσει το ενδιαφέρον σας. Στα υπόλοιπα είναι… παγερά αδιάφορη! (Είναι κι αυτά «εργαλεία» της δουλειάς.)
