Η απόσταση είναι τεράστια και τα ερωτήματα άλλα τόσα. Ποια πολιτική κουβέντα μπορεί να γίνει, αλήθεια, μεταξύ ενός πλούσιου βόρειου Ευρωπαίου και του υπό πτώχευση Έλληνα του Νότου; Τι μπορούν να κουβεντιάσουν αυτοί οι δύο; Για τα πλούτη του πρώτου ή για τα χρέη του δεύτερου;

Σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ, το σίριαλ φθάνει στο τελευταίο επεισόδιο κι εσείς κάνατε ό,τι μπορούσατε περισσότερο για να χαθεί πολύτιμος χρόνος. Επιλύσατε το πρόβλημα της επί σειρά ετών αμαρτωλής ΕΡΤ, αλλά αδυνατείτε να δώσετε λύση στο πρόβλημα της λιμνάζουσας ελληνικής οικονομίας. Χαθήκατε στην ιεράρχηση.

Μεταξύ των δηλώσεων Λαπαβίτσα: «Θα πρέπει να διαλέξουμε μεταξύ ρήξης και υποταγής» και των δηλώσεων Ντάισελμπλουμ: «Ήρθε η ώρα η Ελλάδα να πάρει σκληρές αποφάσεις» δεν υπάρχει μεγάλη απόσταση, εάν δεν το έχετε αντιληφθεί.

Μνημόνιο ή έξοδος και μάλιστα χειρότερο μνημόνιο από το προηγούμενο, για το χρονικό διάστημα που χάθηκε σε άσκοπες πολιτικές φλυαρίες. Γιατί φλυαρία είναι να κουβεντιάζεις με κάποιον που έχει πάρει τις αποφάσεις του αμετάκλητα και ουτοπία να πιστεύεις ότι θα μοιραστεί τον πλούτο και την ευημερία του μαζί σου…

Εάν κατορθώσετε ως πτωχοί να μπείτε στην Τράπεζα του Ντράγκι, να την αλώσετε και να επιβάλετε τους όρους σας, πέρα από το Νόμπελ Oικονομίας που δικαίως θα σας απονείμουν, εμείς θα διαψευστούμε ευχαρίστως κι εσείς θα μετατραπείτε σε ήρωες.

Διαφορετικά… κλάψτα Χαράλαμπε!…