Εις το όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος
… όπερ δύο άρρενα και ένα ουδέτερο Άγιο Πνεύμα, όπου κανένας θηλυκός συμβολισμός δεν υπάρχει.
Αυτή είναι η Αγία Οικογένεια, μέσα στην οποία αναπαράγεται το ανθρώπινο είδος, όπως και όλα τα είδη του ζωικού βασιλείου. Το θήλυ δεν χρειάζεται, ή όταν χρειάζεται δεν έχει όνομα, ή δεν πρέπει να έχει όνομα. Οι θρησκείες σε όλο τον κόσμο αποφάσισαν για μυστήριους λόγους να κρύψουν τη θηλυκότητα ως αμαρτία κι ενοχή. Ακόμα και στην πιο επιστημονική Αρχαία Ελληνική σκέψη ο Αριστοτέλης λέει «άνθρωπος άνθρωπο γεννά» και άνθρωπος είναι ο άνδρας.
Πώς να αντισταθεί ο Μποβουαρικός λόγος πως ο άνδρας και η γυναίκα δεν γεννιούνται αλλά κατασκευάζονται κοινωνικά! Αφού οι παπάδες, κυρίως οι άγαμοι που ερμηνεύουν τις γραφές από το σκοτεινό μυστήριο των ιερών ντυμένοι ως βασιλείς όμως, τιμωρούν τους απλούς, λαϊκούς υπηρέτες τους να παντρεύονται μεν, αλλά να σέβονται αυτούς που κατέχουν το «Άγιο Πνεύμα» κλεισμένο σε χρυσό δισκοπότηρο στη Θεία Μετάληψη (η οποία βέβαια δε μεταδίδει ιούς, λόγω αγιοσύνης).
Είναι παράδοξο πως αιώνες τώρα μια τόσο παιδαριώδης σκέψη γέμισε όμορφες ιστορίες που κρύβουν μια και μοναδική αλήθεια: πως η εντολή «αυξάνεσθε και πληθύνεστε» θα γίνει πράξη χωρίς τη φυσική και βίαιη ερωτική συνουσία, αλλά με εξωσωματική γονιμοποίηση πολύ πιο προχωρημένη από τη σημερινή που κάνουν οι γυναικολόγοι στα εργαστήρια, αφού το Άγιο Πνεύμα αφαιρεί το σώμα και το υποκαθιστά με μαγικά φίλτρα όπως οι μεταξοσκώληκες από σκουλήκια μεταμορφώνονται σε πεταλούδες που κάνουν αυγά για την παραγωγή μεταξιού.
Φαίνεται ότι η ανθρώπινη φύση ως ατελής και ανολοκλήρωτη, ακόμα δέχεται πιο εύκολα τις μεταφυσικές, αστρολογικές και μαγικές εξηγήσεις της ιστορικής εξέλιξης που κανένας Δαρβίνος και κανένας Einstein δε μπορεί να προσεγγίσει. Ο φόβος της τιμωρίας και η ενοχή του ανθρώπου πως υπάρχει υποψία πως γεννήθηκε από μια συνούσια αμαρτωλών σωμάτων και όχι από την πλευρά του Αδάμ ή από έναν λάθος οργασμό στο κρεβάτι των ηδονών, όπου οι ταπεινοί θνητοί βγάζουν τα μάτια τους όταν αλληθωρίζουν από πόθους και πόνους της ταπεινής σάρκας που φλέγεται ως καιόμενη βάτος όταν καίγονται τα εσωτερικά της δαιμόνια.
Γι’αυτό και οι σοφοί άγαμοι πατέρες φωνάζουν εις μάτην «ύπαγε οπίσω μου σατανά», χωρίς υποψιάζομαι ομοφυλοφιλικό υποννοούμενο στο «οπίσω μου» και στο μωαμεθανικό συνήθειο για τα γιουσουφάκια των χαρεμιών και τους κίναιδους που έχουν το θράσος να είναι αρσενοκοίτες και αμαρτωλοί. Όταν ο σοφός άνθρωπος (Sapiens) -τρομάρα του- έβγαλε τον Θεό από μέσα του τον παρέδωσε στην εξουσία των εκπροσώπων του, των ανέραστων και άγαμων (όπως δηλώνουν) θνητών, που θυσιάζονται μέσα σε μύρα και μυρωδιές κεριών για τη θεία επιφοίτηση του πνεύματος όχι του Πατρός, αλλά ούτε και του Υιού και βέβαια ούτε και της γυνής, που γεννήθηκε από τα μυστήρια της παρθενογένεσης όπως οι μέλισσες και τα λουλούδια των αγρών.
Αυτοί οι αμαρτωλοί άνθρωποι που φωτίστηκαν με ιδιότητες αγνότητας και αποχής από την ταπεινή σάρκα, ξέρουν όμως πως να μεγαλώνουν παιδιά και πως να τα αγαπούν πολύ περισσότερο από τους οικογενειάρχες οπαδούς της αγαμίας. Αυτοί οι σύγχρονοι σοφοί του ντετερμινισμού, όπου κάποιος «εν σοφία εποίησεν» τον κόσμο σε εφτά μέρες μόνο, είναι πλέον οι αρμόδιοι να λένε στους έγγαμους δούλους των ταπεινών ενστίκτων να αναπαράγονται με συνουσία, έστω και χωρίς την ουσία της αγιοσύνης.
Οι εκπρόσωποι του Αγίου Πνεύματος μαζί με τους άλλους επί Γης κολασμένους που δε μπορούν να σταματήσουν τη βία που παράγει ο νόμος και τάξη των θεσμών παρά τις σαφείς οδηγίες των Δέκα Εντολών παλιότερα και των χιλιάδων αργότερα νομοθετημάτων, εις μάτην όμως, αφού τα παιδάκια των υγιών οικογενειών παραβιάζουν τα ήθη και τις αξίες της κοινωνίας που παράγει τη βία ως σύγχρονη κόλαση, εντός και εκτός γηπέδων.
Το μέγιστο παράλογο επιχείρημα της θεοσοφικής ιδεολογίας της Αγίας Τριάδας και της οικογενειακής αναπαραγωγής είναι πως τα τέκνα των «αγίων» οικογενειών πρέπει να έχουν δισυπόστατο χαρακτήρα και όχι τρισυπόστατο –όπερ πατήρ, μήτηρ και τέκνα- ειδάλλως θα επέλθει κατάρρευση του ιδιοφυούς πλην αποτυχημένου μοντέλου αναπαραγωγής της ευτυχίας σε δόσεις εντοιχισμένες και με επιτόκιο δυστυχίας.
Μα αγαπητοί λάτρεις της αποχής με άμφια και υπηρέτες της ουράνιας ζωής με πληρωμένα τα διόδια της αθωότητας και της θέσης εκ Δεξιών του Πατρός, γιατί μπλέκεστε στα πίτουρα χωρίς να έχετε ούτε κότες, ούτε κόκκορες στο τσαρδί σας; Πώς μιλάτε για την επίγεια ζωή και τα πάθη των ανθρώπων, εσείς που εξασφαλίσατε θέση στον Παράδεισο με πληρωμένη οιονεί, σύνταξη επίγεια μέχρι την πύλη του Παραδείσου; Πώς μιλάτε για την οικογένεια χωρίς να έχετε εσείς οικογένεια, ή καλύτερα, αφού σιχαίνεστε την οικογένεια και πολεμάτε την οικογένεια που απαγορεύει την αναπαραγωγή;Γιατί, απ’ όσο ξέρω, στα μοναστήρια και στους πριγκηπικούς θρόνους των επισκοπών δεν γεννοβολάτε, ούτε έχετε παιδικούς σταθμούς αναπαραγωγής της ευτυχίας.
Είναι παράδοξο εσείς που επιλέξατε το μοναχικό και ήσυχο βίο της επανάληψης ψαλμών και ευχολογίων, να έχετε άποψη για την κόλαση του πραγματικού βίου που καλώς εγκαταλείψατε και ζείτε ευτυχείς στα θέρετρα με τα καλύτερα τοπία, με διαβατήρια απενοχοποίησης που πληρώσατε μόνο με τις προσευχές και τις θαυμάσιες μουσικές της λειτουργίας, που εξυψώνουν την ανθρώπινη ακοή σε ύψη θεϊκά, όπου η αθωότητα της ψυχής με την πονηρία της σάρκας στήνουν χορό δαιμονικό.
Αγαπητοί υπηρέτες του θείου και της αθωότητας του κόσμου αυτού του αμαρτωλού, θέλω να σας πιστέψω και δε μπορώ ότι εκεί που εγώ βλέπω ωραίες αγιογραφίες, εσείς βλέπετε του Αγίους να περπατούν με τους αγγέλους μαζί.
Αγαπητοί συμπολίτες που έχετε βαθιά πίστη στα θεία του κόσμου τούτου και στα θαύματα, θαυμάζω αυτή την απέραντη γαλήνη της ψυχής και του πνεύματός σας για το «πίστευε και μη ερεύνα», γιατί σας εξοπλίζει με τη μακαριότητα πως οι υποσχέσεις για τον επουράνιο Παράδεισο και την αιώνια ζωή που θα σας χαρίσει η πίστη αυτή ως ανταμοιβή για την σιωπή των αμνών που αποφασίσατε ότι είστε, σας δίνει γαλήνη και ψυχική ευφορία έτσι που να ξεπερνάτε ακόμα και τον φόβο του θανάτου.
Αυτό όμως που δε μπορώ να κατανοήσω, ως κομπλεξικός επιστήμονας, είναι από πού αντλείτε αυτή την αυτοπεποίθηση πως τον κόσμο τον κοσμικό (όχι τον ιερό τον δικό σας) γνωρίζετε, ακόμα και πράγματα που λογικά δεν έπρεπε να ξέρετε αφού ο τρόπος ζωής σας δεν σας επιτρέπει να μεγαλώνετε παιδιά ούτε και οικογένειες ∙ που υποψιάζομαι ότι τις θεωρείτε κάτι ταπεινό και ειδεχθές για το μεγάλο πνευματικό έργο που παράγετε ως υπηρέτες του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Εξάλλου και οι πιστοί του ποιμνίου σας γι’ αυτό τον ρόλο σας σέβονται, επειδή κάνετε πράγματα που οι θνητοί δυσκολεύονται να υπηρετήσουν. Μπορεί να είναι παράδοξο αλλά οι κοινοί θνητοί λατρεύουν τα θεία και τα απόκοσμα επειδή είναι πολύ μακρινά για να τα γνωρίσουν και να τα απομυθοποιήσουν.
Ένας θάνατος επί του πιεστηρίου ξυπνά σε όλους τους αδιάφορους γείτονές σας αισθήματα συμπόνιας, αλλά και μιας κρυφής χαράς που δεν είναι στη θέση του πεθαμένου να βλέπουν τον κόσμο ανάποδα, από κάτω προς τα πάνω.
Αγαπητοί ιεράρχες, επειδή εσείς με την άσκηση υπομονής και εξιλέωσης που σας φώτισε το Άγιο Πνεύμα να έχετε (υποψιάζομαι δια βίου), γιατί αγχωθήκατε και βγήκατε από τον κύκλο ειρήνης που ζείτε επειδή κάποιοι συμπολίτες θέλουν να έχουν παιδιά, όπως οι υπόλοιποι πολίτες της χώρας;
Υποψιάζομαι πως φοβάστε ότι η τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια θα αναπαράγει ομόφυλα παιδιά, άρα η κοινωνία θα γίνει πλειοψηφικά ομοφυλοφιλική και θα συρρικνωθεί το γένος των Ελλήνων. Μα αγαπητοί υπηρέτες του θείου και των θαυμάτων, των επίγειων και των επουράνιων, αν θεωρήσουμε ότι σε ένα βαθμό η επιγενετική επηρεάζει τη γέννηση ομοφυλοφιλικών πρακτικών, οι δικές σας πρακτικές όπου οι ανδρικές συνήθειες είναι μονόδρομος είτε στη λαϊκή ζωή, είτε στη μοναστική, μπορούν να θεωρηθούν υπαίτιες για τον προσανατολισμό των φύλων, όπως και η ζωή στη Μύκονο για τους ίδιους λόγους. Γνωρίζετε πως υπάρχουν γονίδια ευφυή και γονίδια μιμητικά, εξ ου και η γνωστή ρήση του Αριστοτέλη «μίμησις δευτέρα φύσις ανθρώπου».
Η επιστήμη (όχι βέβαια η θεϊκή αλήθεια) ως ατελής γνώση, κάποια πράγματα ξέρει περισσότερα από τις εικασίες για τον τρόπο που γεννιέται κανείς με ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό. Ξέρουμε σήμερα πως η ομοφυλοφιλία, όπως και η ετεροφυλοφιλία, δημιουργείται τους πρώτους τρεις (3) μήνες της κύησης, όταν τα ανδρογόνα θα διαμορφώσουν κυκλώματα στον εγκέφαλο με πιο αρρενωπή ή πιο θηλυκή συμπεριφορά.
Αυτό που δεν ξέρουμε είναι γιατί ο αριθμός των ομοφυλόφιλων είναι σταθερός (10%) σε όλες τις κοινωνίες, ανεξάρτητα από πολιτισμικές διαφορές και συμπεριφορές. Μοιάζει ντετερμινιστικό και απόλυτα υγιές, αφού επαναλαμβάνεται με αξιόπιστο τρόπο χωρίς βλάβες στις ορμόνες, ούτε στα νευρικά συστήματα του ανθρώπου. Μοιάζει η φύση να μην πιστεύει στο «άσπρο-μαύρο», αλλά να έχει και τις παραλλαγές του γκρίζου στη φαρέτρα της σαν κάτι πολύ φυσικό και υγιές. Ακόμα κι εσείς που υπηρετείτε την αθωότητα του ασεξουαλικού βίου, φαντάζομαι ότι κατανοείτε πως χωρίς την αμαρτωλή σάρκα δεν θα υπήρχε ούτε ο πλανήτης μας, ούτε οι κάτοικοί του, άρα δε θα είχε νόημα ούτε το εκκλησίασμα που σας υπηρετεί και το υπηρετείτε με αμοιβαίο όφελος.
Αγαπητοί Ιεράρχες, εγώ συμφωνώ με την πλειοψηφία του άδικου τούτου κόσμου πως ο Θεός υπάρχει και ας μην τον βλέπουμε σε πρακτικά καθημερινά ζητήματα που κλονίζουν την αφοσίωσή στην πίστη των χριστιανών. Συμφωνώ τελικά πως ο Λούθηρος ( Άγιος άνθρωπος του θεού και όσιος) διατύπωσε την πιο εύστοχη προσέγγιση στο θέμα του Θεού: «Όποιος προσπαθεί να συλλάβει τον Θεό με τη διάνοια, γίνεται άθεος», αλλά και πως η λογική που ακολουθεί τους διανοητικούς συνειρμούς των κοινών θνητών είναι πόρνη και πως πρέπει να την αποφεύγουμε. Κάτω από το πρίσμα αυτό γίνομαι και εγώ ένθεος κατά το αρχαίο ρητό «νους ημών εν εκάστω θεός».
Ίσως μόνο κάτω από αυτή την έννοια, εσείς με την αγιοσύνη σας και εγώ με την ταπεινοσύνη μου, να συμφωνήσουμε πως το θέμα της «τεκνοθεσίας» αλλά και όλα τα των επίγειων συνηθειών των απλών θνητών να τα αφήσουμε εκτός συζήτησης αφού θα καταλήξουμε να διαφωνούμε για τη διαφωνία. Τα του Θεού στον Θεό και του ανθρώπου στον άνθρωπο, για να επέλθει ειρήνη υμίν και ημίν που ίσως σώσει τη λίγη λογική και τον λόγο ύπαρξής μας στον πλανήτη.
«Εν αρχή ην ο Λόγος αλλά και ο λόγος (αίτιο)» και σ’ αυτό θα μπορέσουμε ίσως να μιλήσουμε και να λογικευτούμε με λόγο και επιχειρήματα και όχι με αστρολογικές προβλέψεις.
(Στα επόμενα άρθρα η κατανόηση του κόσμου τούτου με επιχειρήματα του λόγου αλλά και των παθών, όπως ένας είναι ο άνθρωπος εν τέλει…)
