Ακούς τον έναν «γαϊδούρι ο τάδε», επειδή πάρκαρε το τζιπ πάνω στο πεζοδρόμιο.
Ακούς τον άλλον «φέρθηκε γαϊδουρινά», επειδή παρκάροντας έκλεισε το ραβδωτό διάδρομο, πάνω στον οποίο ιχνηλατεί τα βήματά του ο τυφλός.
Όχι ότι έχουν…άδικο όσοι βγάζουν τον θυμό τους…
Όμως, είναι άδικο αυτό που έχει πιάσει τελευταία, τους νεοέλληνες και τους κάνει να αναφέρονται με αυτόν τον ανάρμοστο τρόπο σε βάρος του συμπαθούς γένους των γαϊδάρων…
Ο γάιδαρος, πέρα από ένα ήσυχο πλάσμα με ήπιο χαρακτήρα, διαθέτει σχεδόν όσες αρετές λείπουν από μπόλικους ανθρώπους.
@ Έχει υπομονή.
@ Τρώει λίγο.
@ Είναι υπάκουος.
@ Αντέχει πάσης φύσεως δοκιμασία
Κι όμως, δυστυχώς στους καιρούς μας έχει απαξιωθεί για τα καλά και πολύ φοβάμαι πως προχωράει σβέλτα προς την εξαφάνισή του.
Ζήτημα είναι αν χρησιμοποιείται σήμερα ο γάιδαρος, και αυτό συμβαίνει μόνο σε κάποια χωριά ή δύσκολα νησιά, εκεί όπου το αυτοκίνητο θεωρείται πολυτέλεια ή δεν βρίσκει δρόμους να κυλήσει.
Ο γάιδαρος, αποτελεί τον πρώτο ΤΟΠΟΓΡΑΦΟ στον πλανήτη. Σε δύσβατα μέρη, αυτό το ζωντανό άνοιγε δρόμο από ένστικτο, και πάνω στα πατήματά του χάραξαν αργότερα οι άνθρωποι τα μονοπάτια.
Ο γάιδαρος, με την υπομονή του και την ηρεμία του (φυσικά δεν αναφέρομαι σε ακραίες περιπτώσεις), μπορεί να δείχνει ταπεινός, όμως πρωταγωνίστησε τόσο στη θρησκεία, όσο και στην παγκόσμια λογοτεχνία.
Πάνω σε γάιδαράκο ο Ιωσήφ ταξίδεψε στη Βηθλεέμ με την Μαρία.
Πάνω σε γάιδαρο ο Σάντσο Πάντσα επικούρησε τον άρχοντά του Δον Κιχώτη στο μακρύ ταξίδι τους προς την ουτοπία.
Πάνω σε γάιδαρο ο χωριάτης στη Σέριφο θα φορτώσει τα αγαθά του για να φτάσει στη χώρα.
Κι αν κάποτε το ζώο «τα στυλώσει» ένεκα εξάντλησης, θα τα ακούσει κι από πάνω.
Θα του πει το αφεντικό: «Μπροστά δεν πας, πίσω δεν πας, βρε διάβολε τι θα σε κάνω; Μηχανικό;»
