Στις 20 Οκτωβρίου του 1827 στον κόλπο του Ναυαρίνου έγινε η περιβόητη Ναυμαχία του Ναυαρίνου μεταξύ του Τουρκοαιγυπτιακού στόλου και της ναυτικής δύναμης που δημιουργήθηκε από την ένωση των στόλων Τσαρικής Ρωσίας, Αγγλίας και Γαλλίας με αποτέλεσμα την καταστροφή του στόλου των Οθωμανών και ως συνέπεια τη διάσωση της Ελληνικής Επανάστασης, που έπνεε τα λοίσθια δυστυχώς, και την αναγέννηση της με τελικό στόχο την απελευθέρωση της Πατρίδας.
Για την ιστορία, να αναφέρω ότι στα τέλη του Ιουνίου του 1827 στο Λονδίνο υπεγράφη η «Συνθήκη του Λονδίνου» μεταξύ Αγγλίας, Ρωσίας και Γαλλίας, με σκοπό να αναγκάσουν την Οθωμανική Αυτοκρατορία να παραχωρήσει αυτονομία στους εξεγερμένους Έλληνες από το 1821. Προς τούτο απέστειλαν ναυτικές μοίρες στην Ανατολική Μεσόγειο, με τελική κατάληξη τον κόλπο του Ναυαρίνου στην Πελοπόννησο προς τη μεριά του Ιονίου Πελάγους όπου έλαβε χώραν η εν λόγω Ναυμαχία, τον Οκτώβριο του ιδίου έτους.
Εκεί λοιπόν, ο τριεθνής στόλος με ναυάρχους τον Γάλλο Ερρίκο Δεριγνύ. τον Άγγλο σερ Εδουάρδο Κόδριγκτον, ο οποίος είχε και το γενικό πρόσταγμα, και τον Ρώσσο Λογγίνο Χέυδεν, κατατρόπωσαν τον στόλο του Ιμπραήμ, γεγονός το οποίο είχε άκρως ευνοϊκές συνέπειες στην περαιτέρω πορεία της Ελληνικής Επανάστασης, που τελικά οδήγησε στην απελευθέρωση της Ελλάδος.
Ο αγώνας των Ελλήνων για απελευθέρωση, που άρχισε τον Μάρτιο του 1821, έμοιαζε να σβήνει και να χάνεται από το 1826, όταν ο Ιμπραήμ Πασάς της Αιγύπτου κατόπιν συμφωνίας με τον Σουλτάνο Μαχμούτ τον Β’ , αποβιβάστηκε με τις δυνάμεις του στην Πελοπόννησο και κατέλαβε όλα σχεδόν τα φρούρια, άρχισε να κατακαίει την ύπαιθρο, να σφάζει σωρηδόν πολίτες και να αρπάζει γυναικόπαιδα για να τα προωθήσει στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής. Ο κακός χαμός με άλλα λόγια.
Το χειρότερο ήταν το ότι ξεκίνησε να μοιράζει ‘’προσκυνοχάρτια’’ του Σουλτάνου προς υπογραφήν στον πληθυσμό, που έλεγαν:
Εγώ ο –όνομα επίθετο, που διαμένω στο χωριό ………, δηλώνω ότι ως αρχηγό αναγνωρίζω τον Σουλτάνο Μαχμούτ Β’ και δεν έχω καμία σχέση με την Επανάσταση των Ελλήνων.
Υπογραφή τάδε
Ένας από τους πρώτους που ενέδωσε ήταν ο Νενέκος, πρώην οπλαρχηγός της Πάτρας, που αλλαξοπίστησε, υπόγραψε το προσκυνοχάρτι του Σουλτάνου, τον κάνανε Μπέη και άρχισε να πολεμά τους Έλληνες.
Αυτά τα υπογεγραμμένα έγγραφα λοιπόν τα έδειχνε ο Σουλτάνος στους υψηλούς συνομιλητές του σε διπλωματικές συναντήσεις στο Εξωτερικό, για να τους πείσει ότι δεν υπήρχε κάτι που να απειλεί την εξουσία του στην Ελληνική Επικράτεια και ότι όλα αυτά περί Επανάστασης ήταν απλά κακόπιστες φήμες.
Το Μεσολόγγι έπεσε τον Απρίλιο του 1826 και τον επόμενο μήνα ακολούθησε η πτώση της Ακρόπολης των Αθηνών και εκτός αυτών των οδυνηρών συγκυριών, είχαν φύγει από την ζωή μεγάλοι αγωνιστές της Επανάστασης που ορφάνεψε, όπως ο Γ. Καραϊσκάκης, Μάρκος Μπότσαρης, Οδυσσέας Ανδρούτσος, Παπαφλέσσας και άλλοι δυστυχώς.
Τότε όμως έδρασε με πανέξυπνο και γενναίο τρόπο ο τεράστιος ΕΛΛΗΝΑΣ, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο οποίος είπε την περίφημη φράση που φρόντισε να ακουστεί σε κάθε γωνιά της Πελοποννήσου, που έλεγε ‘’φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους’.
Ήταν μια προειδοποίηση-απειλή προς όλους που είχαν σκοπό να υπογράψουν προσκυνοχάρτι του Σουλτάνου, δηλαδή αν υπογράψεις σε περιμένει ο θάνατος. Μάλιστα για να δώσει ένα παράδειγμα για αυτά που υπονοούσε, έστειλε το πρωτοπαλίκαρό του, τον Θανάση τον Σαγιά, να σκοτώσει τον προσκυνημένο τον Νενέκο για παραδειγματισμό, όπερ και εγένετο. Με αυτόν τον τρόπο ο Θ. Κολοκοτρώνης ανέκοψε το κύμα των υπογραφών και αφαίρεσε ένα όπλο από την φαρέτρα του Σουλτάνου, αλλά κυρίως τόνωσε το ηθικό των Ελλήνων και την πίστη τους για αγώνα και Ελευθερία.
Να πω κλείνοντας δύο προσωπικές μου απόψεις, που αφορούν αφενός την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και την αμέσως μετέπειτα αυτής εποχή, και αφετέρου τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου. (Φυσικά εννοείται ότι κλίνω το γόνυ μου ευλαβικά σε όλους τους ήρωες-πολεμιστές του 1821 που συνέβαλαν στην προσπάθεια απελευθέρωσης της Πατρίδας, τιμή και δόξα σε όλους)
α. Αναγνωρίζω δύο τεράστιες προσωπικότητες, τον Αρχιστράτηγο Θεόδωρο Κολοκοτρώνη και τον διεθνούς αναγνώρισης Πολιτικό, Ιωάννη Καποδίστρια. Δυστυχώς και τους δύο αυτούς ογκόλιθους της Ελληνικής Ιστορίας οι Έλληνες τους φέρθηκαν απαίσια.
Τον πρώτο τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον φυλάκισαν και τον παρέπεμψαν σε δίκη με σκοπό την εκτέλεση του, αλίμονο μας.
Τον δεύτερο, τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον δολοφόνησαν μπροστά στην εκκλησία την ώρα που πήγαινε να εκκλησιαστεί. Το άκρως συγκινητικό γεγονός είναι το ότι, όταν πήγαν στο σπίτι του αμέσως μετά την δολοφονία του, για να φέρουν ρούχα να τον αλλάξουν από τα ματωμένα που φορούσε όντας νεκρός, δεν βρήκαν δεύτερη φορεσιά γιατί απλά δεν είχε ο άνθρωπος, τέτοια εντιμότητα τον διακατείχε εν ζωή, αυτόν τον ΕΛΛΗΝΑΡΑ. Θα ήταν ευχής έργον αυτό να γίνει παράδειγμα για τους σημερινούς μας Πολιτικούς ανεξαρτήτως παράταξης.
β. Θεωρώ ότι η Ναυμαχία του Ναυαρίνου ήταν, όχι μόνο καθοριστικής σημασίας για την πορεία της Ελληνικής Επανάστασης, αλλά υπήρξε και ο από μηχανής Θεός που στην κατάλληλη χρονική συγκυρία την έσωσε από την επερχόμενη κατάρρευση και άνοιξε τον δρόμο για Ανεξαρτησία
Φρονώ λοιπόν ότι την ημέρα της Εθνικής μας Εορτής, την 25η Μαρτίου, πρέπει, να παραστούν ως επίσημοι προσκεκλημένοι, αντιπρόσωποι και των τριών αυτών χωρών δηλαδή της Αγγλίας της Γαλλίας και της Ρωσίας για να τιμήσουμε την προσφορά τους στην Επανάσταση του 1821, χωρίς αποκλεισμούς.
Άποψη μου, φυσικά.
Γ.Ξ .Τροχόπουλος
