Όταν πριν λίγα χρόνια ο Ιωσήφ Μουρίνιο ευημερούσε στον πάγκο της Πόρτο, ο πρόεδρος της ομάδας έτριβε τα χέρια του από ικανοποίηση διαπιστώνοντας ότι μπορούσε να κατακτήσει τίτλους στην Ευρώπη, χωρίς να αγοράσει πανάκριβους ποδοσφαιριστές. Ήταν η εποχή που ο Μουρίνιο «πολεμούσε και έχτιζε», προκαλώντας τη μία έκπληξη μετά την άλλη. Τότε κατάφερε ν’ αποδείξει ότι μαγκιά είναι να φτιάχνεις πύργους με «ταπεινά υλικά», ποντάροντας στην ψυχή του συνόλου και όχι να ψάχνεις πανάκριβους σταρ προκειμένου να σε στηρίξουν. Δυστυχώς, αυτή η θαυμαστή μέθοδος εκφυλίστηκε όταν εκείνος ο ασυμπάθηστος Ρώσος εκατομμυριούχος ‘αγόρασε’ τον Πορτογάλο προπονητή για λογαριασμό της Τσέλση, προικίζοντάς τον με την αφρόκρεμα του χώρου σε παίκτες. Ο Μουρίνιο δεν κατάφερε να επαναλάβει (στο Τσάμπιονς Λιγκ) ό,τι με την ομάδα του μεγάλου πορτογαλικού λιμανιού. Σήμερα πιστός στο μοντέλο του πλουτισμού βρίσκεται στην Ίντερ και προσπαθεί να καταλάβει γιατί δυσκολεύεται να νικήσει στη Σαρδηνία την Κάλιαρι ή γιατί τολμά και βγάζει γλώσσα η μικρής εμβέλειας Μπολόνια στο «Νταλάρα»…
Στο πρωτάθλημα Αγγλίας, το παράδειγμα της νεόπλουτης Τσέλση δεν είναι το μοναδικό. Η συνταγή Αμπράμοβιτς έκανε κάποιους ισχυρούς του χρήματος να ζηλέψουν και ξαφνικά να θελήσουν να επενδύσουν στο ποδόσφαιρο. Εβραίοι (του Σίτι) ντόπαραν εξωφρενικά το μεταγραφικό σαφάρι της Τότεναμ, αλλά η ομάδα του Λονδίνου ως την 8η αγωνιστική παρέμενε στην τελευταία θέση του βαθμολογικού πίνακα. Λεφτάδες του πετρελαίου, μπήκαν φουριόζοι στην Μάνστεστερ Σίτι, αγόρασαν με συνοπτικές διαδικασίες τον Ρομπίνιο και υπόσχονται ενίσχυση που θα τη ζήλευε ο Άγιαξ τις δεκαετίες του 1970. Μικρές δυνάμεις στην Αγγλία (ΚΠΡ, Πρέστον κλπ.) διαθέτουν πρόεδρο με δυνατό πορτοφόλι, χωρίς να ψάχνει κανείς αν το χρήμα βγαίνει από ιδρώτα ή «πλυντήριο». Μέχρι η τέταρτη σε δυναμική (και πελατεία) Νιουκάστλ, δέχεται προτάσεις εξαγοράς από τον αδελφό του Μπιν Λάντεν (!), ο οποίος, ως πρίγκηπας διαχειρίζεται απίστευτη περιουσία. Γενικά, το αγγλικό ποδόσφαιρο, αν κινδυνεύει σοβαρά από κάτι, αυτό είναι το πολύ χρήμα. Συνεπώς, η γοητεία του κινδυνεύει…
Το πολύ χρήμα στο ποδόσφαιρο είναι σίγουρο ότι από μόνο του δεν σου εξασφαλίζει την ευημερία. Αντίθετα, αν η ομάδα συμμαχήσει με το άγχος και την υπεροψία, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα χάσει το μπούσουλα, θεωρώντας ότι ο γιαλός είναι στραβός… Ίσως αυτή η θεωρία έχει ακουμπήσει από το ξεκίνημα της περιόδου τους «μεγάλους» του ελληνικού πρωταθλήματος. Ο Νίκος Πατέρας, έτσι φουριόζος και φιλόδοξος όπως μπήκε στα διοικητικά πράγματα, δεν δίστασε να κατευθύνει ένα τεράστιο έξοδο προκειμένου να ενισχυθεί η ομάδα του. Αγόρασε (υπερτιμημένο βέβαια…) ακόμη και έναν άγουρο αμυντικό από τον ΠΑΟΚ ονόματι Μελίσση. Και όταν ρωτήθηκε από νεαρό ρεπόρτερ στην πρες κόνφερανς «μήπως δώσατε πολλά χρήματα;», ο εφοπλιστής απάντησε με περισσή ειρωνεία : «Γιατί, σου ζητήσαμε δανεικά;». Ήταν ένα πρώτο δείγμα υπεροψίας που δύσκολα συγχωρείται στο ποδόσφαιρο. Πριν αρκετά χρόνια, όταν ο πονηρός Γιάτσεκ Γκμοχ οδηγούσε την «πράσινη» ομάδα από τίτλο σε τίτλο, κρατούσε τόσο χαμηλούς τόνους που νόμιζες ότι ο Παναθηναϊκός πάλευε να παραμείνει στην κατηγορία. Μέντοράς του, βέβαια, υπήρξε ο Γιώργος Βαρδινογιάννης, του δόγματος « το χρήμα δεν φέρνει την ευτυχία ». Εννοείται, μόλις απομακρύνθηκε ο μεθοδικός Γιάτσεκ, ο οικονομολόγος και σώφρων Γ.Β. έγινε «καβούριας» έως ότου αντικαταστάθηκε (ελλείψει τίτλων…) από το γνωστό γκόλντεν μπόϊ Άγγελο Φιλιππίδη, (Τραπεζίτη κρατικού ιδρύματος σήμερα με προοπτική όπως ακούγεται…)
Στον Ολυμπιακό, τα πράγματα διαφέρουν, δεδομένου ότι εκεί ο ηγέτης έχει αποδείξει ότι και ποδόσφαιρο γνωρίζει (μεγάλε Θωμά Μητρόπουλε!) και έχει τον τρόπο να ‘ξυπνάει’ τους μαχητές (και τους υπεύθυνους) όταν διακρίνει χαλάρωμα ή υπεροψία. Όμως, το βασικό του όπλο είναι η έλλειψη συναισθηματισμού όταν κρίνει πως πρέπει να «ακονίσει το μαχαίρι του». Τότε, δεν θα διστάσει να απομακρύνει ακόμη και το βλαστάρι του από υπεύθυνη θέση, τους δε προπονητές τους έχει «για ορεκτικό». Το ότι φέτος ο Κόκκαλης «ανοίχτηκε» υπερβολικά και ξόδεψε για μεταγραφές περισσότερα από ποτέ, οφείλεται στη διατήρηση του πρεστίς αλλά και στην ουσιαστική ενίσχυση της ομάδας του. Ε, αν βρει και προπονητή που θα τολμά εκτός έδρας, τόσο το καλύτερο για τους υποστηρικτές αλλά και τους σχεδιαστές νέας φιέστας…
