Από τη μέρα που ήρθε στο φως της δημοσιότητας το αποτέλεσμα της έρευνας των δύο θαρραλέων κυριών της Δικαιοσύνης (κυρίως της Πόπης Παπανδρέου), ειλικρινά δεν είχα ίχνος όρεξης να καταπιαστώ με το μείζον αυτό θέμα. Την τελευταία φορά που είχα μικρή άποψη, ήταν με παρέμβαση σε τηλεοπτική εκπομπή (όχι του Τριανταφυλλόπουλου), ζητώντας να σταματήσουν για μεγάλο διάστημα τα πρωταθλήματα, ενώ, νωρίτερα, με τηλεφώνημα στον παλιό φίλο (και καλό ΑΕΚτζή συνάδελφο-ρεπόρτερ) Κωστάκη Χαρδαβέλα, του είχα επισημάνει πως «είχε στο στούντιο το αυγό του φιδιού, αλλά δεν κατάφερε να το σπάσει»! Ήταν η επόμενη της εκπομπής του για τα στημένα παιγνίδια και τα βρώμικα στοιχήματα, με παρόντα στο στούντιο τον Αχιλλέα Μπέο. Ένα Μπέο λαλίστατο και έτοιμο να ορκιστεί στο ευαγγέλιο (!) ότι «δεν έχει παίξει ποτέ στοίχημα ούτε κάποιο μέλος της οικογένειάς του».
Σε εκείνη την εκπομπή –το θυμάμαι σαν να κάνω ριμπάουντ της εικόνας στο μυαλό μου- κάποιοι πρωτοκλασάτοι αθλητικοί συντάκτες (ξέρουν αυτοί…) ήθελαν να μιλήσουν αλλά δεν τόλμησαν. Ένας -από τους θρασείς του κλάδου μας- έκλεισε το ζήτημα λέγοντας: «Χαρδαβέλα, και να γίνονται δεν μπορούμε να τα αποδείξουμε», για να προσθέσει ο Αχιλλέας με νόημα: «Τι να μας πείτε τώρα εσείς, που κονομάτε όλοι σας από το στοίχημα», εξηγώντας πως ΟΠΑΠ και ξένες εταιρίες στοιχημάτων μέσω διαδικτύου, με τις συνεχείς διαφημίσεις, εξασφαλίζουν τον μισθό των εργαζομένων στα αθλητικά Μέσα!
Σήμερα, με τον Μπέο στην… Ακροναυπλία, και άλλους δύο (από το πλήθος των ενεχόντων) έγκλειστους σε φυλακές και με τη δίωξη στο κυνήγι του Μάκη Ψωμιάδη (άλλο σκάνδαλο τούτο!) και άλλων μουστερήδων, οι δημοσιογράφοι (τρομάρα μας) με εξαιρετική όρεξη και σε μπόλικες στήλες (το θέλουν και οι εκδότες διότι το αίμα πουλάει) αναλύουν και περιγράφουν τα πάντα με βάση τις κασέτες που κατέγραψε η ΕΥΠ (μπρρρ!). Το ότι η υπόθεση αυτή καθυστέρησε σχεδόν δύο χρόνια, ουδείς έχει όρεξη να υπενθυμίσει. Ούτε βεβαίως για την ανοχή (;) σε διάφορους κακοποιούς του προέδρου της ΕΠΟ Πιλάβιου. Είναι ντροπή!
Ο ρόλος του Τύπου στο μεγάλο διάστημα που ζυμωνόταν το θέμα (και η ΟΥΕΦΑ «βούϊζε» για την διαφθορά των Ελλήνων), υπήρξε επιεικώς απαράδεκτη. Το ίδιο και η διαγωγή της διοίκησης του ΟΠΑΠ, μολονότι στην δυτική όχθη του Κηφισού οι διορισμένοι ηγέτες έβλεπαν τον τζίρο (του στοιχήματος) να καταρρέει. Ακούγεται πως «τίποτα δεν θα είχε προκύψει- σε μια χώρα ατιμωρησίας όπως η άτυχη Ελλάς- αν δεν είχε δώσει το έναυσμα κάθαρσης ο ίδιος ο πρωθυπουργός».
Αν θέλει το πιστεύει κανείς. Το βέβαιο είναι, ωστόσο, πως στο εξής, δύσκολα οι φίλαθλοι –παίκτες – πελάτες του ΟΠΑΠ (οι έντιμοι, ανυποψίαστοι και… αδαείς), θα πιστέψουν στο εξής σε λόγια «μεγάλα» και δημοσιεύματα που αποπροσανατολίζουν ή παίζουν παιγνίδια. Γιατί το αναφέρω αυτό; Διότι, ποτέ δεν κατάλαβα ΓΙΑΤΙ δημοσιεύονται μεγάλα κομμάτια στις εφημερίδες, με θέμα την επίκληση ποδοσφαιριστών, προπονητών και διοικήσεων να σπεύσουν οι οπαδοί στις εξέδρες για να ενισχύσουν την ομάδα τους.
Ούτε που θυμάμαι πόσες φορές έχει προκύψει, και μάλιστα σε αγώνες που τώρα θεωρούνται από σοβαρά ύποπτοι για στήσιμο ή απλά διεφθαρμένοι.
