Ήμασταν πέντε και θα γίνουμε έξι, λέει, όταν με το καλό ξανανοίξει η Βουλή!

Με τρίτο κόμμα, λένε, κάτι ξέρουν για να το λένε, τους Οικολόγους Πράσινους, που θα είναι το μήνυμα και η ψήφος διαμαρτυρίας των ψηφοφόρων που δεν θα αψηφήσουν το δικαίωμα του εκλέγειν χάριν ηλιθιο-θεραπείας, άλλωστε μπορείς να πρώτα πας να ρίξεις το φακελάκι σου κι έπειτα να κατευθυνθείς στα παράλια της όμορφης αυτής χώρας, που περιβάλλεται από θάλασσα και μάλλον γι αυτό κινδυνεύει συνεχώς να βουλιάξει – και που πιθανόν για τον ίδιο λόγο κάποιοι φροντίζουν να μπαζώνουν τις παραλίες και να ρίχνουν μπετόν μέσα στη θάλασσα ώστε να ’χουμε, βρε παιδί μου, από κάπου να κρατηθούμε σε περίπτωση ναυαγίου: θα πάμε π.χ. στο Λαγονήσι resort και θα ανεβούμε στην παράνομη εξέδρα να απλώσουμε την αρίδα μας κι ώσπου να έρθει η ώρα των επόμενων εκλογών νά ’χουμε πάρει και το χρώμα του Ομπάμα, που κρατικοποίησε κατά 60% την General Motors για να τη σώσει! Και άριστα έπραξε, κι ας λένε οι απανταχού της γης, γηραιάς και μη, όπως και οι εν Ελλάδι άκρατοι και ακράτητοι καπιταλιστές της ελεύθερης, πλην όμως ασύδοτης, φοροδιαφεύγουσας και παρά – παίζουσας Οικονομίας με τη θεόρατη μαύρη τρύπα της εντόπιας και διεθνούς (λόγω παγκοσμιοποίησης του Κεφαλαίου) διαφθοράς, ότι μονάχα με καθόλου κράτος ή με λιγότερο κράτος, ιδιωτικοποιήσεις και ευελιξία τάχα θα πάμε ψηλά. Πού ψηλά; Σε ό,τι μας αφορά ψηλά σημαίνει στον πίνακα κατάταξης χωρών όπου βασιλεύει η διαφθορά. Ή, ψηλά στον ουρανό, όπου παραγράφονται οριστικά και αμετάκλητα παντός είδους ανομίες, επειδή αναρωτιέμαι κατά πόσο θα υπάρξει κάποτε μια ιδιωτική αεροπορική εταιρεία που θα σκεφτεί πρώτα τον πολίτη αντί τα κέρδη της, όταν με κακοκαιρία δεν θα ρισκάρει ένα μοιραίο χτύπημα από κεραυνό εις βάρος όσων αμέριμνοι ή υποψιασμένοι ταξιδεύουν από χώρα σε χώρα, από ήπειρο σε ήπειρο, και θα ρισκάρει να προειδοποιήσει για όσα ύποπτα ταξίδια γίνονται από Νότιο Αμερική προς Ευρώπη ή από Αθήνα προς Μόναχο και ούτω καθεξής. Ποιος πιλότος θα τολμήσει να πει σε μια ιδιωτική εταιρεία «Δεν ταξιδεύω σήμερα γιατί θα σκοτωθούμε;». Ποιος καπετάνιος πετρελαιοφόρου θα φέρει αντίρρηση να αποπλεύσει με 8 μποφόρ, που ισχύουν ακόμα μόνο για τα επιβατηγά πλοία; (λέω «ακόμα» γιατί λίγο θέλουνε να το καταργήσουνε κι αυτό).

Χα, με δική μας ευθύνη ζούμε, με δική μας ευθύνη πεθαίνουμε μπροστά στην απληστία.

Και δεν πάει να δίνει ο κ. Καρατζαφέρης ένα εκατομμύριο ευρώ για διαφήμιση προς τους φτωχούς ψηφοφόρους, που αγανακτούν στη φτώχεια τους με αποτέλεσμα να γίνονται φοβικοί και μη ανεκτικοί απέναντι στους ακόμα πιο δυστυχείς και, δυστυχώς, πιο ανεκτικοί σε όσους πουλάνε περασμένα μεγαλεία και μεγάλες ιδέες.

Και δεν πάει να κεντρίζει την ανήσυχη σκέψη των νέων η κυρία Παπαρήγα, εξωθώντας τους σε ανυπακοή και τιμωρία όσων ευθύνονται για την κατάντια του βιοτικού επιπέδου κάθε πατέρα – εργάτη που σήμερα έχει, αύριο δεν έχει δουλειά.

Και δεν πάει η σταγόνα που τη λένε Αλέξη Τσίπρα να ζητάει, ξαφνικά, να ενωθεί με τον ωκεανό, ξεχνώντας ότι αυτή η σταγόνα μπορεί να γίνει τσουνάμι να τον καταπιεί.

Και δεν πάει ο πολίτης να ψηφίσει πρώτα για τον εαυτό του, ένα είδος πρόβας τζενεράλε για το έργο που ανεβαίνει το φθινόπωρο Ο Γιώργος και οι άλλοι…

Και δεν πάει να θέλει σύμμαχο εσένα ο κ. Καραμανλής για να γλιτώσει από τα νύχια της κυρίας Μπακογιάννη, κι έπειτα βλέπει τι κάνει και σε ποιον θα χρεώσει τη νύφη και τα ραφτικά…

Και οι Οικολόγοι Πράσινοι… Ε, είπαμε, μας λένε ότι έτσι λέτε, ότι έρχεται τρίτο κόμμα στη δημοσκοπιανή, δημοσκοπευτική, δ η μ ο σ κ ο π ι κ ή, όπως θέλετε πέστε τη, εκλογική αναμέτρηση της Κυριακής, που από Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος, με Καραμανλή πρωθυπουργό, αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για να βουλιάξουμε… –  ε, ε, ε συγνώμη, τι έπαθα σήμερα; από τα πολλά συνθήματα πρέπει να είναι – η αντίστροφη μέτρηση για να αλλάξουμε, ήθελα να πω, έστω κι αν νιώθουμε λιγάκι σαν το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Αλλά, μήπως κι εκείνο το γνωστό τροπάρι «Αυτόν ξέρετε, αυτόν εμπιστεύεστε», μας πήγε πουθενά; Καλύτερα το άλλο που λέει:

«Μια δοκιμή θα σας πείσει»!

Όχι, να μη στείλετε με SMS την ψήφο της Κυριακής. Οι ίδιοι να πάτε στην κάλπη.