Ο συγχρονισμός είναι μία παρούσα πραγματικότητα για αυτούς που έχουν μάτια να τον δουν.
Carl Jung
H πολλαπλότητα των κρατικών μοντέλων σχετικά με την αντιμετώπιση της πανδημίας, ο «διαγωνισμός για το εμβόλιο», η κατάρρευση των παγκόσμιων αλυσίδων αξιών και η εθνικοποίηση και ο τοπικισμός τους όλα δείχνουν προς την κατεύθυνση μεγαλύτερου τοπικισμού και αυτάρκειας. Ταυτόχρονα είναι έκδηλη η ανάγκη για μεγαλύτερο συγχρονισμό ανάμεσα στις χώρες ιδιαίτερα στο πλαίσιο της τρέχουσας κρίσης λόγω της πανδημίας.
Η πανδημία του Covid έχει προκαλέσει έναν αριθμό ανεπαρκειών στο πλαίσιο της τρέχουσας παγκόσμιας διακυβέρνησης, κυρίως τις αδυναμίες του να επιστρατεύσει μία συντονισμένη αντίδραση στην παγκόσμια οικονομική πτώση. Μία παγκόσμια οικονομία δεν είναι πλήρως «παγκόσμια» αν στερείται ικανότητας να εφαρμόσει συντονισμένες και αποτελεσματικές τακτικές έναντι της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Αυτό που ίσως είναι αναγκαίο είναι μία πιο ευέλικτη κυβερνητική δομή η οποία να επιδεικνύει πιο έντονο συγχρονισμό στις οικονομικές στρατηγικές ανάμεσα στις χώρες και τις περιοχές. Μία τέτοια κυβερνητική δομή θα πρέπει να αποδώσει μεγαλύτερο βάρος στις τοπικές διατάξεις κοινωνικής ενσωμάτωσης και στην ανάπτυξη φορέων σε επίπεδο κρίσιμων αποφάσεων των G20 που αφορούν τον διεθνή συντονισμό της οικονομικής πολιτικής.
Η ανάγκη για μεγαλύτερο συγχρονισμό στην παγκόσμια οικονομία προκύπτει μέσα από αρκετές τροχιές:
- Μεγαλύτερος συγχρονισμός ανάμεσα στις χώρες και τις περιοχές στην αντίδραση κατά της κρίσης -σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (IMF) μία τέτοια αντίδραση καθιστά το οικονομικό κίνητρο πιο αποτελεσματικό στην αντιμετώπιση της παγκόσμιας πτώσης.
- Συγχρονισμός στην απόσυρση του κινήτρου στις μεγαλύτερες οικονομίες-με την απουσία τέτοιου συντονισμού η χρονική στιγμή της πολιτικής ομαλοποίησης θα μπορούσε να αναβληθεί με αρνητικές επιπτώσεις για την μακροοικονομική σταθερότητα.
- Μεγαλύτερος συγχρονισμός στο άνοιγμα των συνόρων, στην άρση των περιοριστικών μέτρων και στα άλλα πολιτικά μέτρα που σχετίζονται με την αντιμετώπιση της πανδημίας: κάτι τέτοιο αφήνει μεγαλύτερο περιθώριο για προστιθέμενης αξίας αλυσίδες σε όλη τη χώρα και όλες τις περιοχές με σκοπό την αύξηση της παραγωγής.
- Μεγαλύτερος συγχρονισμός στη διασφάλιση ανάκαμψης στη μετανάστευση και την κίνηση των ανθρώπων κατά μήκος των συνόρων.
Φυσικά, όλα τα παραπάνω δεν θα πρέπει να υπονομεύουν την αυτονομία της εθνικής οικονομικής πολιτικής –είναι αρκετό για την ικανότητα των εθνικών και τοπικών οικονομιών να επιδείξουν μεγαλύτερο συντονισμό κατά τη διάρκεια πτώσεων παρά μία μετάβαση προς ένα κοινό μοτίβο οικονομικής πολιτικής. Ο συγχρονισμός δεν άπτεται μόνο του πολιτικού συντονισμού καθαυτού, αλλά σχετίζεται επίσης με τη δημιουργία της υποδομής η οποία εξυπηρετεί τέτοιου είδους κοινές κινήσεις. Αυτό συμπεριλαμβάνει την ολοκλήρωση των ψηφιακών συμφωνιών οι οποίες αυξάνουν σημαντικά το ενδεχόμενο για οικονομικό πολιτικό συντονισμό. Μία άλλη περιοχή είναι η ανάπτυξη της φυσικής υποδομής, κυρίως στον τομέα των μεταφορών. Τέτοια μέτρα εξυπηρετούν τη βελτίωση της τοπικής και διατοπικής συνδεσιμότητας και δημιουργούν πιο συμπαγή βάση για τοπική οικονομική ενσωμάτωση.
Το παράδοξο στο οποίο βρίσκεται η παγκόσμια οικονομία είναι ότι καθώς η τρέχουσα κρίση οδηγεί στον κατακερματισμό και τον απομονωτισμό υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη για πιο έντονο πολιτικό συγχρονισμό και συντονισμό ούτως ώστε να ξεπεραστεί η οικονομική πτώση. Αυτή ακριβώς η ανάγκη στο μέλλον ίσως γίνει εντονότερη δεδομένων των ολοένα και περισσότερων παγκόσμιων κινδύνων όπως οι κίνδυνοι για την ασφάλεια του κυβερνοχώρου, η ενεργειακή ασφάλεια και η κλιματική αλλαγή. Υπάρχει επίσης ο κίνδυνος της εξάντλησης των αποθεματικών με σκοπό την αντιμετώπιση της κρίσης που προκλήθηκε από τον Covid η οποία, με τη σειρά της, συνοδεύεται από αύξηση στα επίπεδα χρεών και στις αναπτυγμένες και τις αναπτυσσόμενες οικονομίες. Επίσης, η ταχύτητα διάδοσης των κυμάτων της κρίσης(που αυξάνεται αποτελεσματικά με τα τεχνολογικά επιτεύγματα και την παγκοσμιοποίηση)δε συνάδει με την δυνατότητα του οικονομικού πολιτικού συντονισμού και την αποτελεσματικότητα των τακτικών για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Ίσως υπάρξουν αρκετοί τρόποι στην πρόοδο του εντονότερου συγχρονισμού κατά μήκος των συνόρων στις διεθνείς σχέσεις. Μία πιθανή επιλογή είναι μία πολύ σημαντική υπερδύναμη να χρησιμοποιήσει την επιρροή της σε ένα, κατά κύριο λόγο, μονοπολικό περιβάλλον για να διευκολύνει τον εντονότερο πολιτικό συντονισμό. Άλλη πιθανότητα είναι να τύχει στήριξης από παγκόσμιους, διεθνείς φορείς όπως τα Ηνωμένα Έθνη (the UN), τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (WTO), τα ιδρύματα Bretton Woods, και άλλα. Άλλες επιλογές περιλαμβάνουν συντονισμό μέσα από την πολλαπλότητα όλων των χωρών της παγκόσμιας οικονομίας καθώς επίσης και μέσα από τις τοπικές διατάξεις ενσωμάτωσης και φορείς.
Η επίτευξη μεγαλύτερου συγχρονισμού ανάμεσα στα κράτη θα πυροδοτήσει αλλαγές στο πλαίσιο παγκόσμιας διακυβέρνησης, το οποίο τώρα χαρακτηρίζεται από αδύναμους πολυμερείς θεσμούς στο ανώτατο επίπεδο και ένα θρυμματισμένο πλαίσιο διακυβέρνησης σε επίπεδο κρατών. Αυτό που χρειάζεται, πιθανότατα, είναι μεγαλύτερο περιθώριο σύμφωνα με τις τοπικές διατάξεις ενσωμάτωσης οι οποίες ίσως διευκολύνουν μεγαλύτερο συντονισμό σε τοπικό επίπεδο. Το πλεονέκτημα του να δοθεί περισσότερο βάρος στους τοπικούς φορείς που σχετίζονται με την αντιμετώπιση της παγκόσμιας οικονομικής πτώσης προέρχεται από την μεγαλύτερη αποτελεσματικότητά τους στο συντονισμό μίας αντίδρασης κατά της κρίσης σε τοπικό επίπεδο μέσω επενδυτικών/δομικών έργων καθώς επίσης και μακροοικονομικού πολιτικού συντονισμού. Οι φορείς τοπικής ανάπτυξης έχουν επίσης συγκριτικό πλεονέκτημα στην αξιοποίηση των τοπικών αλληλεξαρτήσεων με στόχο την οικονομική ανάκαμψη.
Συνοψίζοντας, η παγκόσμια οικονομία έχει, αναμφισβήτητα, γίνει πιο εύθραυστη ως αποτέλεσμα της πανδημίας Covid. Η πολλαπλότητα των μοντέλων των χωρών σχετικά με την αντιμετώπιση της πανδημίας, ο «συναγωνισμός του εμβολίου», η κατάρρευση των παγκόσμιων αλυσίδων αξιών και η εθνικοποίηση και ο τοπικισμός τους όλα μαζί δείχνουν προς την κατεύθυνση εντονότερου τοπικισμού και αυτάρκειας. Ταυτόχρονα, υπάρχει ανάγκη για περαιτέρω συγχρονισμό ανάμεσα στα κράτη ιδιαίτερα στο πλαίσιο της τρέχουσας κρίσης σαν απόρροια της πανδημίας. Οι τοπικές διατάξεις ενσωμάτωσης και οι φορείς θα μπορούσαν να διευκολύνουν κάτι τέτοιο μεταξύ των σημαντικών περιοχών της παγκόσμιας οικονομίας.
