Αναρωτιέται από τη στήλη απόψεις ο θεατρικός συγγραφέας Γιώργος Σκούρτης, για τα νέα ήθη που έφερε το διαδίκτυο στη ζωή μας. Για τη δυνατότητα οποιουδήποτε χρήστη να ανοίγει ένα blog και να λασπολογεί καλυμμένος πίσω από την ανωνυμία, χωρίς να υπάρχει δυνατότητα άμυνας ή προσφυγής στη δικαιοσύνη από την άλλη πλευρά…
Αναρωτιέται ένας θεατρικός συγγραφέας με ιστορία στην πλάτη – ο πλέον δραστήριος στο θέατρο τέχνης του Κάρολου Κουν-για την δράση των κουκουλοφόρων μπλόγκερ του διαδικτύου, την αδυναμία προστασίας κάθε ανυποψίαστου ατόμου από τα νέα ήθη, της νέας για τους αμύητους -παλαιάς για τους γνώστες- τεχνολογίας.
Χρήστης ο ίδιος και γνώστης του αντικειμένου, με το αλάνθαστο ένστικτο του δημιουργού, παρατηρεί τον κόσμο μέσα από τα σύγχρονα προβλήματα, τις ανάγκες και τις αντιθέσεις του. Αισθάνομαι την ανάγκη να τον διαβεβαιώσω ότι τις σκέψεις και τις απορίες του μοιράζονται εκατομμύρια ανθρώπων, χρηστών ή μη, μπλόγκερ ή μη, εξυπηρετούμενων και εξυπηρετούντων στον χαοτικό κυβερνοχώρο.
Είμαι σίγουρος ότι ο ίδιος το έχει λύσει το πρόβλημα. Έχει βρει απαντήσεις στα ερωτήματά του, γιατί οι συγγραφείς και οι ποιητές σπάνια κάνουν λάθος εις βάρος των άλλων. Στρέφονται συνήθως κατά του εαυτού τους…
Έχει καταλάβει που πάει η δουλειά και το περιγράφει με δύο λέξεις: «μαύρο χρήμα και συμφέροντα». Είναι η γενεσιουργός αιτία της εμπλοκής κρυπτό- δημοσιογράφων, κακοποιών και απατεώνων στο περιβάλλον της μπλογκόσφαιρας, με μοναδικό στόχο την κονόμα. Δεύτερα ονόματα, τα οποία δεν θα μπορούσαν να έχουν καμία τύχη στον χώρο της ενημέρωσης, εισέβαλαν για να επιβιώσουν εξυπηρετώντας ξένα συμφέροντα μαζί με τα δικά τους. Του ανώνυμου σπόνσορα και χρηματοδότη. Της μαύρης διαφήμισης που δεν έχει εικόνα, αφίσα, σλόγκαν, έχει όμως αποτέλεσμα. Της κωδικοποιημένης διαφήμισης με τα κωδικοποιημένα μηνύματα μεταξύ τυχοδιωκτών.
Καλυμμένοι πίσω από την ανωνυμία, δέχονται μετά χαράς να μετατραπούν σε όπλα επιχειρηματικών συμφερόντων. Αποποιούμενοι την διαφήμιση λόγω τεχνικών δυσκολιών –η εφορία δεν συμπαθεί την ανωνυμία- έλυσαν το οικονομικό δια της «εξυπηρέτησης» κι όπως λέει ο συγγραφέας όπου υπάρχουν εισαγωγικά υπάρχει πόλεμος. Ρίξτε μια ματιά στο άρθρο του Γιώργου Σκούρτη και θα καταλάβετε…
