Κάποτε, άκουγε το κλασικό, «Παύλο θεέ πάρε την ΠΑΕ» και κάπου γούσταρε, κολακευόταν, αλλά η αλήθεια ήταν πως δεν μπορούσε να το κάνει, καθότι η Βαρδινογιάννηδες είχαν ταμπουρωθεί πίσω από το πλειοψηφικό νούμερο μετοχών και απλά θύμωναν με τα όσα εν χορώ φώναζαν οι οπαδοί. Σήμερα, που δεν υπάρχουν «θεοί» (παρά μόνο «δαίμονες») γύρω από την ιστορική ομάδα της Αθήνας, ο Παύλος μπορεί με άνεση να πάρει ένα μερίδιο 25% των μετοχών που εκποιούν οι Βαρδινογιάννηδες, αλλά το αποκλείει.
Κι απ’ ότι φαίνεται όχι επειδή δεν διαθέτει χρήματα ή του έχει στερέψει η αγάπη για τον μεγάλο σύλλογο με το «τριφύλλι», όχι. Απλά, όπως ξεκαθάρισε ο γηραιός (πλέον) φαρμακέμπορος, δεν γουστάρει να μπλέξει με άτομα του παρασκηνίου, που τόσο πολύ έχουν βλάψει το ποδόσφαιρο στην άτυχη τούτη χώρα.
Λέει αλήθεια ο Παύλος Γιαννακόπουλος και δεν υπεκφεύγει. Κάποτε, πριν μπλέξει –και φέρει στην ομάδα του- τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς (με τον οποίο ήδη πήρε πέντε τίτλους στην Ευρώπη και… αναρίθμητους εντός συνόρων), φώναξε ένα μεγάλο όνομα από το εγχώριο μπάσκετ. Τα συζήτησαν, τα βρήκαν, όμως στο τέλος προέκυψε μια μικρή λεπτομέρεια που υποχρέωσε τον Παύλο να ανοίξει την πόρτα του γραφείου του και να «ξαποστείλει» τον ικανότατο Έλληνα προπονητή.
Τι είχε συμβεί; Απλά, αφού είχε συμφωνήσει (ο Παύλος) να ξοδέψει τεράστιο ποσό για να επανδρώσει την ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού με ό,τι καλύτερο υπήρχε στην αγορά, ο υποψήφιος προπονητής ζήτησε -επί πλέον- ένα εκατομμύριο (σε δραχμές, ποσό μεγάλο για την εποχή…) «για την διαιτησία». Έξαλλος ο Γιαννακόπουλος έδιωξε τον μάγκα και φυσικά διατήρησε τα πιστεύω του. Που τον θέλουν και σήμερα πεισματάρη, συχνά νευρικό, αλλά σίγουρα πεντακάθαρο. Αυτά.
