Ανευλαβή Μάκη μου,
σ’ αυτή την πατρίδα καταλαβαίνουν μόνο άμα τους μιλήσεις στο β’ ενικό. Στο γενικώς και αορίστως, όλοι νομίζουν ότι εννοείς το διπλανό τους. Και μετά αναρωτιόμαστε γιατρέ μου, γιατί οι άνθρωποι ακούνε φωνές… κάτι σαν σε μόνιμο hands-free.
Μα τι συζητάμε τώρα;
Τι είναι αυτό που διεκδικούμε;
Αν θα μένει φωτισμένη η Ακρόπολη όλο το βράδυ;
Όχι… ανευλαβή Μάκη μου, αρνούμαι να το κουβεντιάσω…ακόμα και με αυτούς που συμφωνούν…γίνονται κουβέντες για το αυτονόητο και δεν το’ ξερα;
Γιατρέ μου, να με κάψει ο Θεός, αν δεν αγαπώ τους καλλιτέχνες…ακόμα και τους ατάλαντους…ρωτείστε τον Μάκη πόσες φορές μου’ χει μιλήσει για ρεπορτάζ και εγώ επιμένω στα cartoons…
Όμως δεν είναι δυνατόν η Ερμού…ο πεζόδρομος (χαχαχαχαχαχα τι σου’ ναι οι λέξεις γιατρέ μου…) που οδηγεί από τη Βουλή στο Μοναστηράκι, δηλαδή στην Ακρόπολη, να έχει καταληφθεί πολιτιστικά από τους indios. Mουσική indios, ζωγραφική indios, χορός indios…μέχρι και κάτι Ουκρανοί παίζουν «ολε-ολε»…
Δεν λέω να φύγουν οι indios. Προς Θεού. Μια χαρά άνθρωποι είναι και δίνουν μεγάλη χαρά…λέω όχι ΜΟΝΟ οι indios…αν είναι να το κάνουμε μουλτι-κούλτι…πράγμα που λατρεύω…πρέπει να παίξουν και οι Νιγηριανοί, και οι Πολωνοί, και οι Ουκρανοί, και οι Φιλιπινέζοι…και αν δεν γίνομαι αρκετά υπερβολικός και τίποτε Έλληνες…εκτός αν μας καλύπτει εθνικώς ο πιτσιρικάκος που παίζει άρυθμα τον ακούρδιστο μπαγλαμά του το «σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία!»
Πώς γίνεται αυτό; Όπως γίνεται στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στο Άμστερνταμ, στη Νέα Υόρκη…
Τι να κάνουμε;
Να πιέσουμε π.χ. το Δήμαρχο…συγγνώμη, αλλά πριν από μας πρέπει να τον πιέσουν οι άνθρωποί του…αλίμονο αν ο φωτισμός της Ακρόπολης (που δεν είναι θέμα Δημάρχου) ή το street art ή τα όμορφα κιόσκια που πουλάνε κουλούρια στην πλατεία Συντάγματος, αντί για αλουμινένια-σκουριασμένα που δένονται με αλυσίδες τη νύχτα στους στύλους μαζί με τις καρέκλες Δημοσίου…πρέπει να γίνονται κατόπιν πίεσης…αν πιέζουμε για τα (αλλού) λυμένα, τότε θα πρέπει να κάνουμε φόνους για τα καινούργια…Δεν έχω κανέναν λόγο να υποστηρίζω τον κ.Κακλαμάνη, αλλά νομίζω ότι είναι από τους λίγους που αυτά τα θέματα τα γνωρίζει πολύ καλά ο ίδιος…άρα δεν είναι θέμα Δημάρχου…κάτι άλλο μπαίνει εμπόδιο…όπως ακριβώς και με την Ακρόπολη…
Είμαι οπαδός της άποψης: η καλύτερη λύση είναι η απλή λύση.
Πάρε λοιπόν Μάκη μου την Κιμ, πάρε και συ γιατρέ μου το τσιμπουκάκι σου και ελάτε να φάμε σούσι ( μουλτι-κούλτι δεν λέγαμε;)…ή αν δεν συμφωνείτε, αρακά, μπάμιες, στο μπαλκόνι μου παρέα με την Ακρόπολη… θα φάμε, θα πιούμε, θα γελάσουμε και ξαφνικά θα σβήσει η Ακρόπολη…
Θα μαυρίσει ο ουρανός, αλλά και οι καρδιές μας…
Πραγματικά, θέλω να δω την φάτσα της Κιμ…Θέλω να δω τον αποτροπιασμό εκείνων που αγαπούν την Ελλάδα, αλλά έχουν κι άλλες παραστάσεις…
Αααααα και επ’ ευκαιρία, ξέρει κανείς να μου πει πώς μαζεύεις 3-4.000 ανθρώπους γύρω από την Ακρόπολη βραδιάτικα;
Έχω μια ιδέα…
Αν την ώρα που η Ακρόπολις βυθίζεται στο σκοτάδι, 3-4.000 άνθρωποι ανάψουν τους αναπτήρες τους…και το video το ανεβάσουμε στο YouTube και το στείλουμε στα ξένα δίκτυα…μέσω του zougla.gr, θέλω να δω ποιος παπάρας θα ξανατολμήσει να παίξει με τα φώτα του Ιερού Βράχου…
Μάλλον κάποιον συγκεντρωσιάρχη πρέπει να ρωτήσω. Ε;
Quanta la mera, amigos…
