Ο λαός της ΝΔ έδωσε την εντολή στον Μητσοτάκη τον νεώτερο να ξαναφέρει το κόμμα της δεξιάς και της πιο δεξιάς, της συντηρητικής, της κεντροδεξιάς, της φιλελεύθερης, της νεοφιλελεύθερης, όπως θέλετε πέστε το, στην εξουσία της χώρας. Περί τους 300.000 ανθρώπους (παραπάνω αποκλειόταν αφού μόνον όσοι προσήλθαν στον πρώτο γύρο μπορούσαν να ψηφίσουν στον δεύτερο, επομένως αναμενόμενο ήταν να προσέλθουν πολύ λιγότεροι από 400.000 ψηφοφόρους) πλήρωσαν ξανά τα 3 ευρώ κι επιτέλεσαν το κομματικό τους καθήκον: να νομιμοποιήσουν δηλαδή από τη βάση τον νέο αρχηγό τους. Άρα λογικά αυτή τη στιγμή η βάση της ΝΔ πρέπει να αριθμεί περί τους 300.000 πολίτες, αν είναι όπως μας τα λένε.
Ο (μη) ηττημένος Ευάγγελος Μεϊμαράκης – με «ήθος και διαχρονικό αγώνα» είπε γι αυτόν η Ντόρα συγχαίροντάς τον – δήλωνε προεκλογικά ότι η ΝΔ είναι «κόμμα λαϊκό, που εκφράζει όλους και πολύ περισσότερο τους αδύναμους». Εκφράζει η Νέα Δημοκρατία τους αδύναμους; Μπορεί, όλα είναι πιθανά. «Οι νεοδημοκράτες θα εκλέξουν εκείνον που μπορεί να κάνει τη Νέα Δημοκρατία και πάλι πρώτη πολιτική δύναμη που θα εμπνεύσει ξανά το σύνολο των πολιτών» δήλωνε επίσης ο Μεϊμαράκης. Ωστόσο, το σύνολο των πολιτών στη διαδικασία εκλογής δεν ήταν καθόλου ευπρόσδεκτο διότι έτσι κινδύνευε, είπε, η γνησιότητα της αντιπροσώπευσης των φίλων και των μελών του κόμματος.
Είπαν, λοιπόν, όχι στην ισοπεδωτική και ισότιμη αντιμετώπιση των φίλων και των μελών της ΝΔ με τον κάθε «περαστικό». Αυτή ήταν η εκφρασμένη άποψη του κ. Μεϊμαράκη, προφανώς και των άλλων υποψηφίων αρχηγών. Έτσι, οι γνήσιοι νεοδημοκράτες πάνε μαζί metonKyriako, αλλά όχι ακριβώς και υπό τον Κυριάκο επειδή όλοι, μα όλοι, έπαιξαν σωστά τον ρόλο τους σε αυτήν την προσπάθεια να αλλάξει ο Μανωλιός. Πρώτος και καλύτερος ο σιωπηλός Κώστας Καραμανλής που άφησε τους πάντες να λένε ό, τι ήθελαν που εκείνος ουδέποτε εκστόμισε δημοσίως είτε υπέρ είτε κατά οιουδήποτε. Τώρα, βαδίζουν προς την ανανέωση προσώπων και ιδεών, προσδοκώντας να κερδίσουν την πλειοψηφία της κοινωνίας, ακούστε, χωρίς κοινωνικά, ταξικά ή οικονομικά κριτήρια! Πώς θα τα καταφέρουν; Μα είναι απλό. Ο τροχός, όπως πάντα, γυρίζει και αρκεί να είσαι στα πράγματα. Θα γίνεται η μόχλευση τίτλων και χαρτοφυλακίων, οι απαραίτητες παρεμβάσεις στα ΜΜΕ και… θα περιμένουν το σήμα των πολιτικοοικονομικών θεσμών και εταίρων, εντός κι εκτός Ελλάδος, για το επόμενο βήμα ανοίγματος του πολιτικού παιχνιδιού.
«Ό, τι κι αν ψήφισαν, όποιον κι αν υποστήριξαν τους βεβαιώνω» δηλώνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης «ότι είμαστε μαζί ενωμένοι.» Διότι, βεβαίως, όλοι είχανε τον ρόλο τους και τον έπαιξαν καλά. «Ξεχνάμε αυτά που μας χωρίζουν.» Διότι, βεβαίως, ποιον συμφέρει να τα θυμόμαστε; «Ο σκοπός μας είναι ένας: να εκφράσει η ΝΔ όλες τις Δυνάμεις του τόπου που βρίσκονται απέναντι στον λαϊκισμό μιας ανίκανης κυβέρνησης.» Να δεις που θα γίνει τέτοιο σπαγγάτο συσσωμάτωσης σ’ ένα κομμάτι του πολιτικού φάσματος που δεν θα ξεχωρίζει η οικουμενική κεντροδεξιά του τι ποιεί η οικουμενική κεντροαριστερά του.
«Η ΝΔ ανανεωμένη και ενωμένη οφείλει να αγκαλιάσει όλους τους Έλληνες» (το σπαγγάτο που λέγαμε) «και να κερδίσει οριστικά τη μάχη κατά του λαϊκισμού» δηλώνει ποιος; Ο Αντώνης Σαμαράς.
Στη ΝΔ δεν περισσεύει κανείς διότι ξεκινάει μια καινούργια (καινούργια;) σελίδα ενότητας. Ενότητας. Αυτό να λέγεται. Ό, τι κι αν ψηφίσατε, ψηφίσατε. Το ίδιο κάνει. Δεν περισσεύει κανείς. Νίκησε η ανανέωση, δήλωσε η έμπειρη αδελφή του νέου αρχηγού. Μπορεί η ίδια να μην κατάφερε να γίνει αρχηγός ή πρωθυπουργός, αλλά βάζει γερή πλάτη. Κι εγώ το ίδιο θα έκανα για τον αδελφό μου. «Όλοι μαζί θα συνεχίσουμε» δεσμεύτηκε και η Ντόρα Μπακογιάννη. Και ο Μεϊμαράκης και ο Άδωνις και ο Τζιτζικώστας και όλοι. Και θα ‘ρθουν κι άλλοι. Κι αν δεν έρθουν, δεν πειράζει. Μπορούν κι από απόσταση, ακόμα κι από άλλο κόμμα ήδη υπάρχον ή υπό σκέψη, να συνεργάζονται πολύ καλά, μη σου πω ακόμα καλύτερα. Όπως π.χ. ο Δημήτρης Αβραμόπουλος ή ο Ανδρέας Λοβέρδος που είχαν κάνει τα δικά τους κόμματα και μετά συνεργάστηκαν με τα υπάρχοντα ακόμα καλύτερα για να μας σώσουν.
Προσωπικά δεν θα ψήφιζα σε εσωκομματικές εκλογές με δήθεν ανοιχτές διαδικασίες διότι δεν πιστεύω πια στις διαδικασίες που έχουν καθαρώς επικοινωνιακή σημασία. Δεν συμβάλλουν στην πολιτική μας βελτίωση. Μοχλεύουν και θολώνουν περισσότερο το τοπίο ειδικά όταν αυτό δεν είναι καθαρό. Επίσης, δεν αισθάνομαι κομματική φίλη της ΝΔ, ούτε και κανενός άλλου κόμματος για να λέμε την αλήθεια. Ωστόσο, είχα γράψει στο facebook ότι προτιμούσα τον Κυριάκο. Και τώρα αναρωτιέμαι, γιατί; Γιατί, αν ψήφιζα, θα ψήφιζα Κυριάκο; Γιατί όχι Μεϊμαράκη, Γεωργιάδη, Τζιτζικώστα; Κανέναν δεν γνωρίζω προσωπικά και θα ήμουν μια «περαστική» πολίτης από την κάλπη τους, αν επέτρεπαν έστω στον δεύτερο γύρο να ψηφίσω για αυριανό πρωθυπουργό. Προφανώς τους φτάνουν οι καθαρά δικοί τους, οι ελεγχόμενοι ψηφοφόροι τους, όσοι ήταν ήδη γραμμένοι ή θέλησαν να γραφτούν και να αναγνωρίζονται στους κομματικούς καταλόγους. Κι ας ήταν πολύ λιγότεροι από τον πρώτο γύρο. Αλλά επειδή όλοι τάχα τα έχουν βάλει με τον λαϊκισμό κι έχουν κορόνα στο κεφάλι τους την ανανέωση δια της ενότητας, συσκοτίζομαι: π.χ. τον Πέτρο Μαντούβαλο, τον οποίο επίσης δεν γνωρίζω προσωπικά, αλλά έχω διαβάσει για τον πολιτικό του βίο, τον έβλεπα στα πλάνα να στέκεται, να περιτριγυρίζει τον Κυριάκο, να αγκαλιάζεται με τον Άδωνη, να περιμένει με αγωνία ένα βλέμμα του αρχηγού, κάτι να επωφεληθεί από την ενότητα της ανανεωμένης Νέας Δημοκρατίας. Σκέφτομαι, είναι δυνατόν από το παλαιό πολιτικό προσωπικό να μην περισσεύει κανείς; Είναι δυνατόν; Κι όχι μονάχα από το προσωπικό της ΝΔ, αλλά και των υπολοίπων κομμάτων που βρέθηκαν σε θέσεις κυβερνητικές και κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο. Είναι δυνατόν να μην περισσεύει κανείς; Λαϊκίστικες κουβέντες κι επικίνδυνες. Κάποιοι πρέπει να πάνε οριστικά σπίτι τους ή στη φυλακή ή να πληρώσουν για τις ζημιές που προξένησαν σ’ αυτόν τον άτιμο λαό. Έτσι θα κερδίσουμε οριστικά τη μάχη κατά του λαϊκισμού. Αλλά αυτό δεν πρέπει να γίνει διότι προϋποθέτει πριν απ’ όλους τους πολιτικούς, να σοβαρευτεί ο λαός.
