O κορωνοϊός είναι η τιμωρία που έστειλε ο Θεός των χριστιανών στους άπιστους Κινέζους (όραμα του Αγίου Παϊσίου).
Αλλά η τιμωρία ξέφυγε και ήρθε κατά λάθος και στη Δύση…
…Γι’ αυτό ο μέγιστος ηγέτης των σταυροφόρων της Δύσης προσεύχεται μαζί με την κούκλα σύζυγό του μπροστά στις κάμερες να διώξουν την πανδημία του κορωνοϊού, που ως κατασκευασμένος από ανθρώπινα μυαλά κόλλησε θρησκεία και είπε να μας τιμωρήσει γιατί κλείσαμε τους ναούς εν μέσω Ανάστασης, διαφωνώντας με τη φιλόσοφο SimonVeil, που έλεγε πως ο χριστιανισμός με τη σταύρωση ολοκλήρωσε τη συμβολική του υπεραξία και πως η Ανάσταση ήταν μια υπερβολή των πιστών που γελοιοποιούσε το μήνυμα της ανθρώπινης θυσίας του Εσταυρωμένου.
Αυτή η θυσιαστική στάση του προέδρου της πιο πλούσιας και ευφυούς χώρας του κόσμου δείχνει πως η μεταφυσική και ανόητη σκέψη κατοικεί ακόμα εδώ, στον όμορφο πλανήτη Γη, για να τιμωρεί ακόμα και τον θάνατο που δίνει αξιοπρέπεια στην αναξιοπρεπή ζωή των ανθρώπων χωρίς ιδιότητες, που προσεύχονται τηλεοπτικά και αναπνέουν φιλανθρωπικά.
Ο τίτλος «φιλάνθρωπος» στην Αμερική διεκδικείται από τους πολύ πλούσιους˙ σαν επώνυμο (philanthropist) είναι συμβολισμός που αγοράζεται πολύ πιο ακριβά από τίτλους τιμής στην αριστοκρατική ιεραρχία (λόρδοι, πρίγκιπες και μιλόρδοι), που δεν έχουν λάμψη πια γιατί αγοράζονται σχετικά φτηνά, ενώ ο φιλάνθρωπος σήμερα πρέπει να ξοδέψει δις δολαρίων για να αποκτηθεί.
Εξάλλου οι πλούσιοι ήξεραν ανέκαθεν πως η τιμή τιμή δεν έχει και χαρά του που την έχει. Όταν ξοδεύεις λεφτά που δεν χρειάζεσαι, αποκτάς μαγικές ιδιότητες ενώ όταν τρως τα λεφτά που χρειάζεσαι για να επιβιώσεις είσαι απλώς φτωχός και η φτώχεια, ανεξάρτητα από την υποκριτική ρομαντική ματιά που την εκθειάζουν ως τίμια κοκκινοσκουφίτσα σε πολλά άσματα, είναι μια ιδιότητα που κανείς δεν τη ζηλεύει, απλώς την ανέχεται, κάτω από τον τίτλο «πτωχός πλην τίμιος» στην πραγματική ζωή που εξαγοράζεται στη θρησκευτική της παραλλαγή με το κλειδί του παραδείσου, αφού οι πλούσιοι ζώντας στο παράδεισο Γη πάνε μόνο κόλαση, άνευ επιστροφής…
Όλα δηλαδή στη ζωή, με κάποιο μυστικό τρόπο, φτιάχνουν ένα κώδικα ντα Βίντσι που οδηγεί πάντα την ανθρώπινη βλακεία στη μαγική σκέψη όπου το παράλογο και ανερμήνευτο θα δοξάζεται χωρίς αντιρρήσεις. Κάτι που επιτρέπει στους άρχοντες να πειραματίζονται στο κεφάλι του κασίδη: οι Εγγλέζοι λόρδοι ήθελαν την ανοσία της αγέλης, πριν αποφασίσουν να κλείσουν την αγέλη σε μαντρί σκοτώνοντας μερικές χιλιάδες βέβαια ανύποπτους πιστούς στη βασίλισσα (που ζωή να’ χει καβάτζωσε σχεδόν τα 100).
Οι τέως άποικοι των Εγγλέζων και σήμερα έποικοι του πλανήτη Αμερικάνοι έχουν υπολογίσει και σωστά πως αυτοί που πεθαίνουν είναι ήδη βάρος του συστήματος πρόνοιας λόγω ηλικίας και κάτι θα γλιτώσουν από φόρους που με δυσφορία παίρνουν από τους πλούσιους και καλύτερα είναι το σύστημα να δουλεύει με νεκρούς παρά να μη δουλεύει καθόλου, αφήνοντας τον θεοπάλαβο στην εξουσία πολύ απλά γιατί τους μοιάζει˙ η μεγάλη πλειοψηφία των Αμερικανών είναι θρησκόληπτοι Μουτζαχεντίν, χειρότεροι και από τους μουλάδες μουσουλμάνους.
Έχω επίσης μια υποψία πως οι άνετοι Σουηδοί, που τα υπολογίζουν όλα με αυτόν τον προσχεδιασμένο θάνατο των γέρων λόγω πανδημίας, βρήκαν ιδανικό άλλοθι να γλιτώσουν πολλές συντάξεις με τη θανατηφόρα επιδημία κι ας λένε πως δεν θέλουν να στερήσουν την ελευθερία της κυκλοφορίας σε μια χώρα που φυλακίζονται μόνοι τους στα σπίτια γιατί σιχαίνονται τις συναθροίσεις και τις κοινωνικότητες ούτως ή άλλως (ο Bergman γύρισε αριστουργήματα με αυτό το μοτίβο της βόρειας μοναξιάς των δέντρων και των ανθρώπων).
Πιο άνετοι οι γείτονες Ιταλοί, που έκλεισαν τα σύνορα για τους πραγματικούς μετανάστες και μετανάστευσαν οι ίδιοι στις εντατικές όπου έπαιζαν Λόττο ποιον να βάλουν μέσα και να σωθεί και ποιον θα αφήσουν έξω να πεθάνει, χάνοντας τη μάχη, τον πόλεμο και τη χώρα ολόκληρη σχεδόν οικονομικά και υγειονομικά.
Μέσα σε αυτή τη σύγχυση, το μοναδικό success story ήταν της χώρας μας, όπερ των φοροφυγάδων όπως μας έβριζαν οι Γερμανοί, που απέδειξε πως λίγο μυαλό και στην ώρα του είναι καλύτερο από την πιο μεγάλη οργάνωση και πως ανέκαθεν η δύναμη και ο αριθμός μάς εμπόδιζαν να δούμε τη μόνη δικαιοσύνη που είναι η αληθής στιγμή, γι’ αυτό και τους βάλαμε τα γυαλιά (κυβερνήτες και λαός ή και το ανάποδο, ανάλογα την ιδεολογία του καθενός).
Πέρα όμως από τα καθαρά λογικά επιχειρήματα των κοινωνιών για την αντιμετώπιση της πανδημίας που προκάλεσε μια κοινή κατά τα άλλα ίωση και δείχνει πόσο απροετοίμαστη είναι η καινούργια γνώση για παλιές ασθένειες, η σκέψη του ανθρώπου αδυνατεί να συλλάβει το υπερβατικό του θανάτου ως διαλεκτική συνέχεια της ζωής, που της δίνει εν τέλει και μια αξιοπρέπεια όπως το φιλί που χιλιάδες χρόνια εξακολουθεί να είναι το πιο άγνωστο και αμεταχείριστο πράγμα που προηγείται της διαιώνισης του είδους αλλά και της θανατηφόρας μόλυνσης που έπεται όταν τα ανθρώπινα υγρά ανταλλάσσονται είτε για να γεννηθεί μια νέα ζωή, είτε για να πεθάνει μια παλιά.
Ο θάνατος είναι μοναχικός αλλά η υποδούλωση συλλογική, όλοι γονατιστοί με το κεφάλι κάτω, ενοχικοί,γιατί ζούμε κάτω από την σκεπή του ουρανίου δικτάτορα που μαζί με τις πολιτικές εξουσίες (το «ελέω θεού βασιλεία»ήταν ίσως το πιο ευφυές τσιτάτο) για την υποταγή των θνητών στα εγκόσμια αλλά και στα υπερκόσμια καθεστώτα ευτυχισμένης υποταγής.
Γι’ αυτό και ο Άγιος Παΐσιος είχε δίκιο, όπως και ο καουμπόι με το μαλλί του Λούκι Λουκ: προσευχηθείτε για να φύγει ο ιός, γιατί ο άλλος ο Υιός καλό είναι να μας (σας) βρει στην εντατική, γιατί πονόψυχος στα βάσανα της ζωής θα σας το κλέψει για να σας λατρέψει ακόμα και ο εχθρός που θα σας κάνει εικόνισμα χρυσοποίκιλτο στις εκκλησίες με τα φωτισμένα και αγιασμένα μοιρολόγια που θα ακολουθούν το «ενθάδε κείται ο Περικλής που δεν τον αγάπησε κανείς…».
