Στις 11 Αυγούστου 1996, ο Τάσος Ισαάκ δολοφονήθηκε βάναυσα από Τούρκους πολίτες και αστυνομικούς στην διάρκεια αντικατοχικής διαδήλωσης στην περιοχή της νεκρής ζώνης, στη Δερύνεια της Αμμοχώστου. Στην κηδεία του Τάσου Ισαάκ παραβρέθηκε πλήθος κόσμου για να τον αποχαιρετήσει αν και ο ελληνισμός δεν είχε συνέλθει ακόμη από το σοκ.
Όλοι ήθελαν να αφήσουν ένα λουλούδι στον τόπο της θυσίας του και η συγκίνηση με την οργή ήταν τα κυρίαρχα συναισθήματα. Ανάμεσα στους φίλους και συγγενείς που πλησίασαν στη Νεκρή Ζώνη, ήταν και ο 26χρονος Σολωμός Σωλομού. Φορτισμένος από την κηδεία ξέφυγε από τον κλοιό των Ηνωμένων Εθνών, πέρασε στην κατεχόμενη ζώνη και άρχισε να σκαρφαλώνει στον ιστό με το τσιγάρο στο στόμα.
Την ώρα που προσπαθούσε να αναρριχηθεί , ακούστηκαν τρεις πυροβολισμοί κι ο Σολωμός Σολωμού βρέθηκε αιμόφυρτος στη γη. Τούρκοι ελεύθεροι σκοπευτές , από το απέναντι τουρκικό φυλάκιο, τον πυροβόλησαν και ο Σολωμός Σολωμού έπεσε νεκρός από σφαίρα στο λαιμό. Στη συνέχεια άρχισαν να ρίχνουν βολές προς τους διαδηλωτές. Οι εθνοφρουροί πήραν θέση μάχης. Η σορός του Σολωμού απομακρύνθηκε από την περιοχή. Επίσης, αρκετά ακόμα άτομα τραυματίστηκαν από τις σφαίρες των Τούρκων στο χώρο του επεισοδίου.
Σύμφωνα με τις ελληνοκυπριακές αρχές, ένας από τους δολοφόνους του Σολωμού Σολωμού, ήταν και ο Κενάν Ακίν, έποικος, πρώην αξιωματικός του τουρκικού στρατού, υπουργός του ψευδοκράτους και πράκτορας των τουρκικών μυστικών δυνάμεων. Ομάδα ανακριτών του Αρχηγείου της Κυπριακής Αστυνομίας και της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αμμοχώστου, μετά από συντονισμένες έρευνες, εντόπισε τους δράστες εναντίον των οποίων εκδόθηκαν διεθνή εντάλματα σύλληψης. Το υλικό που εξασφαλίστηκε χρησιμοποιήθηκε για προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εναντίον της Τουρκίας. Κανένας από τους δράστες δε συνελήφθη. Στις 24 Ιουνίου 2008 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων βρήκε ένοχη την Τουρκία για τις δολοφονίες των Ισαάκ και Σολωμού.
Σύμφωνα με το δικαστήριο, η Τουρκία κρίθηκε ένοχη για την παραβίαση του άρθρου 2 της Ευρωπαϊκής σύμβασης για τα δικαιώματα του ανθρώπου γιατί δεν έγινε καμία έρευνα για να βρεθούν οι υπαίτιοι για τον θάνατό του. Επίσης επιδίκασε χρηματική αποζημίωση στην οικογένεια του Σολωμού. Παρά τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τη διερεύνηση της υπόθεσης, η Τουρκία ουδέποτε συμμορφώθηκε και οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί των δολοφονιών ουδέποτε λογοδότησαν. Το Δικαστήριο επιδίκασε 80.000 ευρώ ως αποζημίωση στη χήρα του Ισαάκ και 35.000 στον πατέρα του Σολωμού. Επίσης, η Τουρκία έπρεπε να καταβάλει από 15.000 ευρώ στον αδελφό του Ισαάκ και στον αδελφό του Σολωμού, καθώς και να πληρώσει 12.000 ευρώ δικαστικά έξοδα. Στις 22 Νοεμβρίου 1996, η Κυπριακή Αστυνομία εξέδωσε διεθνές ένταλμα σύλληψης για τη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ εναντίον των:
- Χασίμ Γιλμάζ, εποίκου και πρώην στελέχους της ΜΙΤ
- Νεϊφέλ Μουσταφά Εργκούν, εποίκου από την Τουρκία και αστυνομικού του ψευδοκράτους
- Πολάτ Φικρέτ Κορελί, Τουρκοκύπριου από την Αμμόχωστο
- Μεχμέτ Μουσταφά Αρσλάν, Τούρκου εποίκου και επικεφαλής των “Γκρίζων Λύκων” στα Κατεχόμενα
- Ερχάν Αρικλί, Τούρκου εποίκου από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Ο Αρικλί συνελήφθη τον Σεπτέμβριο του 2012 στο Κιργιστάν, αλλά αφέθηκε ελεύθερος κατόπιν πιέσεων της Τουρκίας.
Παραβίαση του άρθρου 2 της Ευρωπαϊκής σύμβασης για τα δικαιώματα του ανθρώπου από την Τουρκία:
Άρθρο 2: Δικαίωμα στη ζωή:
Το άρθρο 2 προστατεύει το δικαίωμα κάθε ατόμου στη ζωή του. Το δικαίωμα στη ζωή εκτείνεται μόνο στους ανθρώπους, όχι στα ζώα, ή σε «νομικά πρόσωπα» όπως οι εταιρείες. Στην υπόθεση Evans κατά Ηνωμένου Βασιλείου, το Δικαστήριο έκρινε ότι το ερώτημα εάν το δικαίωμα στη ζωή εκτείνεται σε ανθρώπινο έμβρυο εμπίπτει στο περιθώριο διακριτικής ευχέρειας ενός κράτους. Στην υπόθεση Vo κατά Γαλλίας, το Δικαστήριο αρνήθηκε να επεκτείνει το δικαίωμα στη ζωή σε ένα αγέννητο παιδί, ενώ δήλωσε ότι «δεν είναι ούτε επιθυμητό, ούτε καν δυνατό ως έχουν τα πράγματα, να απαντηθεί αφηρημένα το ερώτημα εάν το αγέννητο παιδί είναι ένα πρόσωπο για τους σκοπούς του άρθρου 2 της Σύμβασης».
Το Δικαστήριο έχει αποφανθεί ότι τα κράτη έχουν τρία κύρια καθήκοντα σύμφωνα με το άρθρο 2:
- το καθήκον να απέχει από την παράνομη θανάτωση,
- το καθήκον διερεύνησης ύποπτων θανάτων και
- σε ορισμένες περιπτώσεις, το καθήκον για την πρόληψη απώλειας ζωής που μπορεί να αποφευχθεί.
Η πρώτη παράγραφος του άρθρου περιέχει εξαίρεση για νόμιμες εκτελέσεις, αν και αυτή η εξαίρεση έχει αντικατασταθεί σε μεγάλο βαθμό από τα πρωτόκολλα 6 και 13. Το Πρωτόκολλο 6 απαγορεύει την επιβολή της θανατικής ποινής σε καιρό ειρήνης, ενώ το Πρωτόκολλο 13 επεκτείνει την απαγόρευση σε όλες τις περιστάσεις.
Η δεύτερη παράγραφος ορίζει ότι ο θάνατος που προκύπτει από την υπεράσπιση του εαυτού ή των άλλων, η σύλληψη υπόπτου ή φυγόδικου ή η καταστολή ταραχών ή εξεγέρσεων, δεν θα αντιβαίνει στο άρθρο όταν η χρήση βίας δεν είναι περισσότερο από απολύτως απαραίτητη. Η Τουρκία αρνείται κατηγορηματικά στις διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Κυπριακού , κάθε κουβέντα για την απομάκρυνση των στρατευμάτων της από το κατεχόμενο τμήμα της Μεγαλονήσου , από τα κατεχόμενα . Ο ΟΗΕ και η Ευρωπαϊκή Ένωση επανειλημμένα έχουν ζητήσει την απομάκρυνση του τουρκικού στρατού από τα κατεχόμενα . Πρόκειται για 9.000 άνδρες υπηρετούν σε μονάδες του στρατού ξηράς, της αεροπορίας και του πολεμικού ναυτικού των κατεχομένων.
Αυτή η δύναμη ενισχύεται μόνιμα από περίπου 17.000 στρατιώτες από την Τουρκία.
Η μυστικότητα είναι τεράστια και πολύ σπάνια βγαίνουν προς τα έξω στοιχεία σχετικά με την διάρθρωση τους.
Από την τουρκική εισβολή το 1974 η τουρκική στρατιωτική παρουσία στα Κατεχόμενα είναι διαρκής. Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν επανειλημμένα ζητήσει την αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων από το νησί, αλλά η Τουρκία αρνήθηκε να το πράξει, επικαλούμενη ανησυχίες για την ασφάλεια και την προστασία της τουρκοκυπριακής μειονότητας.
Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, η Τουρκία έχει αναπτύξει περισσότερα στρατεύματα και χτίσει νέες στρατιωτικές βάσεις και φρουρές, προκαλώντας ανησυχία στους συμμάχους τους στην περιοχή. Η Τουρκία επιδιώκει να εδραιώσει περαιτέρω τον έλεγχό της στην περιοχή και να επιβεβαιώσει την κυριαρχία της στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ένας από τους κύριους λόγους για την πρόσφατη στρατιωτικοποίηση Κατεχομένων από την Τουρκία είναι η ανακάλυψη ενεργειακών κοιτασμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο. Η στρατιωτικοποίηση των Κατεχομένων θεωρείται ως ένας τρόπος για την Τουρκία να αυξήσει την επιρροή της στην περιοχή και να διεκδικήσει τον έλεγχο των κοιτασμάτων αυτών.
Στην Κύπρο υπάρχει ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ, που εγγυάται την ασφάλεια μεταξύ των δύο πλευρών ως ανεξάρτητη δύναμη και δεν υπάρχει λόγος για τουρκικό στρατό στα κατεχόμενα. Η Ειρηνευτική Δύναμη των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο, γνωστή και ως Ειρηνευτική δύναμη ΟΗΕ Κύπρου και με το αγγλικό ακρωνύμιο UNFICYP ή ΟΥΝΦΙΚΥΠ, είναι μία από τις μακροβιότερες ειρηνευτικές αποστολές του ΟΗΕ στον κόσμο.
Δημιουργήθηκε στις 4 Μαρτίου 1964 με το ψήφισμα 186/1964 του ΟΗΕ, μετά τις συγκρούσεις που σημειώθηκαν στην Κύπρο τον Δεκέμβριο του 1963 και τις τουρκικές απειλές για εισβολή στη χώρα. Η Ειρηνευτική Δύναμη οργανώθηκε και ξεκίνησε να φθάνει στην Κύπρο στα τέλη Μαρτίου ενώ μέχρι τον Απρίλιο του ίδιου έτους είχε πλήρως εγκατασταθεί.
