«Ο Αύγουστος είναι ο μήνας ο κακός…»
T. S. Eliot: Έρημη Χώρα
Η γη ακόμη αχνίζει. Λίγες ώρες μετά την καταστροφική πύρινη λαίλαπα, τίποτε δεν θυμίζει πλέον την Αττική του χθες. Ίδια απογοητευτική η εικόνα και σε πολλά ακόμη μέρη της πατρίδας μας. Της αφημένης πατρίδας, της παρατημένης στο έλεος της απερισκεψίας, της προχειρότητας, της ευτέλειας και της κακοδαιμονίας του Νεοέλληνα. Ας πάψουμε πια τα υποκριτικά «τις πταίει» κι ας κοιτάξουμε μπροστά, το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας.
Είναι νομίζω καιρός να παραδεχθούμε πως η συνταγή της παραλίας, που εφαρμόστηκε κατά κόρον τον Ιούνη που μόλις μας πέρασε (τότε, ναι τότε, που χιλιάδες απολιτικών πολιτών χαριεντίζονταν μ’ ένα φραπόγαλα ανά χείρας στις παραλίες, ψάχνοντας δήθεν στα κύματα την έμπνευση για μια ψήφο στην κάλπη των ευρωεκλογών), δεν καρποφόρησε. Όσο αφήνουμε τον χρόνο να αποφασίζει από μόνος του, όσο «νίπτουμε τας χείρας» στο θαλάσσιο αλμυρό νερό, τόσο τα αρπακτικά της εκάστοτε κυβέρνησης και οι άχρηστοι θεσιθήρες του κρατικού (ελαττωματικού) μηχανισμού θα ορέγονται και θα τρέφονται από το δικό μας μέλλον. Η αποχή από διαδικασίες, η ασυμμετοχικότητα, η πλαδαρότητα σκέψης και η φοβία λήψης πρωτοβουλιών μάς καθιστούν όλους πολίτες β΄ κατηγορίας, αμνούς σε μια κοινωνία λύκων. Και τούτη η παθητικότητα σίγουρα δεν αρμόζει σε εμάς –πρέπει να το πιστέψουμε.
Κι αν δεν υπάρχουν δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες, όσον αφορά στην φωτιά που κατέκαψε τις ελπίδες και τα όνειρά μας, τα σπίτια μας και το βιος μας, υπάρχουν πάμπολλες ευκαιρίες για να τιμωρήσουμε τους ηθικούς αυτουργούς τούτης της πρόσφατης καταστροφής. Έρχονται εκλογές, συμπολίτες! Κι ευτυχώς, λόγω εποχής, τούτη την φορά οι παραλίες δεν θα είναι φιλόξενες για τους σύγχρονους άμυαλους Πόντιους Πιλάτους. Ελπίζω όλοι να είμαστε εκεί –στην κάλπη. Δικαιολογούνται οι απουσίες: ασθενών, ανεγκέφαλων, οδοιπόρων και… χειμερινών κολυμβητών!
(Καρδιά μου βόηθα με να αιχμαλωτίσω την χαμένη αθωότητα και γαλήνη των ουρανών μας…)
