Μας αρέσει να χαϊδευόμαστε. Μην το πάρετε σαν kinky (αν και εθνικώς έχουμε μια τάση), αλλά σαν κοινωνιολογική εκτίμηση… (τέτοιες μπερδεμένες μπούρδες λένε οι πολιτικοί και δεν εννοούν τίποτα!)
Τεσπά.
Πήγαμε λοιπόν στο Euro ως πρωταθλητές Ευρώπης. Επειδή υπάρχουν μερικά εκατομύρια όψιμοι(ες) οπαδοί, σας πληροφορώ ότι αυτο που συνέβη πριν από τέσσερα χρόνια στην Πορτογαλία…δεν ήταν θαύμα… ήταν κάτι παραπάνω…. ήταν σα να σταμάτησε η γη να περιστρέφεται….να μας δώσανε το κύπελο…και να συνέχισε ο πλανήτης το γύρω γύρω.
Άρα, όσοι ήμασταν ψυλιασμένοι, ξέραμε ότι με πολυυυυυυ τύχη αυτή τη φορά, μπορεί να παίρναμε καμιά ισοπαλία… Τι σημασία είχε άλλωστε; Τη χαρά την έχουμε πάρει για τους επόμενους δύο αιώνες… ας μην είμαστε αχάριστοι με την τύχη και με τους ανθρώπους…. Δεν είναι σωστό και βασικά είναι τρομερά μίζερο.
Αυτό που με εκνευρίζει είναι ότι όλα τα media προσπαθούν να χρυσώσουν το χάπι.
Δεν υπήρξε τηλεοπτικό κανάλι, που να μην ακούστηκε πολλές φορές η φράση:
ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΨΗΛΑ!
Παίξαμε στο ένα παιγνίδι συγκλονιστικά χάλια… και φάγαμε δύο γκολ… παίξαμε και ενα δεύτερο παιγνίδι σκέτα χάλια (μην ακούτε τι σας λένε) και φάγαμε ένα γκολ… μηδέν βαθμοί… μηδέν γκολ… σε δύο ματς δε χάσαμε ούτε μία σοβαρή ευκαιρία…. Ειδικά στο ματς με τη Σουηδία παίξαμε ένα ποδόσφαιρο που μας σιχάθηκε όλη η Ευρώπη και εμείς τον εαυτό μας… Δηλαδή τι άλλο έπρεπε να κάνουμε, για να φύγουμε με το κεφάλι χαμηλά; Να μας μαστιγώνανε μετά το τέλος του ματς στο κέντρο του γηπέδου;
Οι δημοσιογράφοι επιμένουμε:
ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΜΕΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΨΗΛΑ!
Ήρθαμε με το κεφάλι ψηλά, αλλά φεύγουμε με την ουρά κάτω από τα σκέλια. Αυτή είναι η αλήθεια και ποτέ η αλήθεια δεν ήταν ντροπή. Δύο φορές η Γερμανία ως τροπαιούχος αποκλείστηκε στους ομίλους… Σιγά το πράγμα… αλλά δεν είπε το ZDF ότι η «ομάδα γυρνάει με ψηλά το κεφάλι!»…
Με τέτοια καθημερινά ψεματάκια, φτιάχνουμε την κοινωνία μας ψεύτικη. Γυάλινη… όπως έλεγε (περίπου) και η Ευτυχία Παπαγιανοπούλου. Ψεματάκι-ψεματάκι, κτίζουμε πανύψηλους φράκτες, που γρήγορα δε μας επιτρέπουν να δούμε, τι έχει ΚΑΙ έξω από τον κήπο μας….
Με ψηλά το κεφάλι θα φεύγαμε, αν είχαμε χάσει από του Σουηδούς π.χ. με 3-2 και από τους Ρώσους με γκολάρα στο 87..
Εμείς όμως αντιστρέψαμε το νόημα της έκφρασης «φεύγω με ψηλά το κεφάλι»…. Περνάμε λοιπόν λάθος μήνυμα. Έτσι θα μάθουν να’ χουν ψηλά το κεφάλι τα παιδιά μας;
Μου’ λεγε πριν από χρόνια ο Γιάννης Πάριος ότι βασικά έκανε καριέρα, γιατί ήξερε να τραγουδά το ρήμα «σ’ αγαπώ!»
– Δηλαδή οι άλλοι δεν αγαπάνε; τον είχα ρωτήσει….
– Αγαπάνε, αλλά όταν το τραγουδούν δε λένε την αλήθεια… μου’ πε…
Εμ….
ΥΓ. Και για να μην ξεχνιόμαστε: Είπε ο Ρεχάγκελ: «Η Ακρόπολη και αύριο εκεί θα’ ναι… Φαίνεται ότι δεν του΄χουμε πει ότι την κάνουμε αόρατη για 3-4 ωρίτσες… αφού τη σβήνουμε στις 02.30. Χαχαχαχαχαχαχαχα…..»
