Χθες, καθώς είχα δει το ματς και επεξεργαζόμουν τις φωτό μου στον υπολογιστή, άκουγα στην τηλεόραση τις ειδήσεις. Δεν έβλεπα εικόνα γιατί η συσκευή ήταν στραμμένη προς τον καναπέ. Εβαζα λίγο κόκκινο, έβγαζα λίγο μπλε, πιο sharp, όχι λιγότερο sharp, filter… και κάτι με ενοχλούσε… πλήν της απαράδεκτης εμφάνισης της εθνικής… ήταν οι ίδιες οι ειδήσεις… Δεν θυμάμαι πόσες άκουσα… ούτε τί ήταν ακριβώς… θυμάμαι όμως ότι ΟΛΕΣ ήταν θλιβερές… ΟΛΕΣ.

Εχουν ειπωθεί διάφορες βλακείες για τη δημοσιογραφία, όπως π.χ. ότι δεν υπάρχουν ειδήσεις τον Αύγουστο… ναι… πάνε διακοπές οι δολοφόνοι… δεν γίνονται παγκόσμια ρεκόρ… ή δεν γεμίζουν στάδια για μια συναυλία…

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Μια άλλη αηδία λέει ότι αν το πράγμα δεν έχει σεισμούς, καταποντισμούς, αίμα και σπέρμα δεν είναι είδηση. Ακούγεται θεωρητικό, αλλά είναι πέρα για πέρα πραγματικό.

Ηταν οι αρχές της δεκαετίας του ’90 και ήμουν στην παραγωγή του δελτίου ειδήσεων του ΑΝΤ1, που σημαίνει ότι ήμουν παρών σε  όλες τις συσκέψεις για τα θέματα, τη σειρά τους, τη διάρκειά τους κ.λ.π. Μια μέρα θα είχαμε μια περίεργη πανσέληνο, πολύ φωτεινή και τέτοια, που θα ξαναγινόταν το (λέμε τώρα) 3.078… ήταν τέλος πάντων πολύ σπάνια περίπτωση…

Το δελτίο έσκιζε… πήγαινε πρώτο και με διαφορά… Είχαμε τα σκανδαλάκια μας, τα παραθυράκια μας (όχι τόσο πολλά όσο σήμερα), τα λαμόγια, τις κομματικές αντιπαραθέσεις, ληστείες, φόνους… από όλα… Εκεί λοιπόν που καθόμασταν και κουβεντιάζαμε για τα θέματα, λέω:

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

– Ρε παιδιά δεν βάζουμε για πρώτη είδηση την πανσέληνο… δηλαδή να βγάλουμε στην ταράτσα μια κάμερα και να δείξουμε live τη σελήνη…

Γελάσανε, είπανε: «Ωραία ιδέα… Κανονίστε το –αν προλάβουμε- για πριν τα αθλητικά.»

Βγαίνουμε στον αέρα και ξαφνικά ολοι παγώνουν. Ο ανταγωνιστής μας εκείνη την εποχή… νομίζω ότι ήταν το MEGA …δεν είμαι σίγουρος γιατί υπήρχε και ο ΣΚΑΙ… βγάζει πρώτη είδηση την εικόνα της πανσέληνου. Στο control τσιμουδιά… Μια αγριοφωνάρα διατάζει: “Βγάλτε εικόνα από την ταράτσαααααααα, @??…*&^& ΓΑΜ(*&^$” !!!!!!!

Για όσους ξέρουν αυτά τα πράγματα δεν γίνονται μέσα σε ένα δευτερόλεπτο, ειδικά στις αρχές του ’90 και ακόμα πιο ειδικά, αν έχει προγραμματιστεί για να (αν) παίξει χαλαρά και live 45 λεπτά μετά…

Την άλλη μέρα τα μαντάτα από την AGB ήταν χάλια. Είμασταν δεύτεροι. Και μείναμε εκεί για αρκετό καιρό. Ενα πράγμα μου ΄κανε εντύπωση: Στη σύσκεψη έγινε η …γνωστή ανάλυση. Φταίει το video που δεν είχε καλά πλάνα αρχείου… φταίει η γραβάτα του ρεπόρτερ… γιατί δεν είχαμε την είδηση ότι ο υπουργός Γεωργίας  θα πάει τον άλλο μήνα στις Βρυξέλλες… Ούτε ενας δεν είδε γιατί χάθηκε η πρωτιά… ούτε ενας δεν είχε τη λεβεντιά να πει… ρε Μάνο δίκιο είχες… μάλλον με αγριοκοίταζαν. Αυτό όμως είναι το λιγότερο.

Το χειρότερο είναι ότι δεν το χώραγε το μυαλό τους: Πώς ήταν δυνατόν ενα γεμάτο φεγγάρι να είναι είδηση; Είναι πιο ισχυρό ενα φεγγάρι από μια ΕΔΕ; Από έναν γιατρό που ξάχασε το κομπολόι του μέσα στο παχύ έντερο του ασθενή; Μα ούτε ενας δεν κατάλαβε, ότι ο κόσμος θέλει ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ειδήσεις… οι οποίες «άλλες»  δεν είναι το αρκουδάκι Πάντα που έβγαλε κονδυλώματα… ούτε ο γεροξεκούτης Τεξανός πετρελαιάς που ΄χει 6 γκόμενες 2μετρες, εκ των οποίων η μία έμεινε έγκυος από τον μεγαλύτερο αδελφό του γεροξεκούτη…

Σε πολλές αφρικανικές χώρες στις εφημερίδες η γέννηση ενός παιδιού είναι η είδηση και όχι ο θάνατος… για σκεφθείτε το λίγο… τι πραγματικά είναι είδηση…

Πριν απο 2-3 μήνες έγινε σούσουρο με τα blogs. Η τηλεόραση ψιλοξύστηκε και ανακάλυψε το blogging. Ειπώθηκαν εξαιρετικές βλακείες, αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας… ανάμεσα σε χιλιάδες blogs αυτά που προβλήθηκαν (στον κόσμο που δεν είναι στο internet) ήταν τα blogs πολιτικού περιεχομένου, των δημοσιογράφων και αυτών που βρίζονταν οι δημοσιογράφοι αναμεταξύ τους… Αυτό ήταν όλο… Πόσα είναι αυτα τα blogs; 20; 60; Αντε 150… ε, και; 

Τα υπόλοιπα που είναι χιλιάδες για τί πράγμα γράφουνε άραγε; 

Κανείς δεν μπήκε στον κόπο να δει… ότι οι άνθρωποι γράφουνε για τον έρωτα, τις διακοπές τους, τα βιβλία, κουτσομπολεύουν και κουτσομπολεύονται, ερωτεύονται αναμεταξύ τους, προτείνουν μέρη και λύσεις, κατεβάζουν video, παίζουν μουσική , γράφουν για τους πόθους και τα όνειρά τους, ανακαλύπτουν, κριτικάρουν, γελάνε και μεταφέρουν πληροφορίες, παράγουν πολιτισμό… και όποτε χρειάζεται κάνουν ΚΑΙ ρεπορτάζ…

Κανείς δεν έχει προσέξει ότι η νέα γενιά είναι μελαγχολική, αδιάφορη και βίαιη;

Υ.Γ.: Και για να μην ξεχνιόμαστε την Ακρόπολη την έσβησαν και σήμερα στις 02.30 το πρωί. Αν θα νικήσω; Οχι βέβαια… ακούστε με που σας λέω… όσο το θέμα είναι πολιτιστικο-ιστορικο-φλούφλικου ενδιαφέροντος θα με γράφουνε κανονικά… Αν πέσει κανένα τυφλό ιδιωτικό αεροπλανάκι (φτου κακά!) πάνω στον σκοτεινό Παρθενώνα… κάτι μπορεί να γίνει και να την ανάψουν… και μένα να με φωνάζουνε στα παράθυρα για να τους λέω πώς φωναζα, αλλά δεν με ακούγανε…

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης