Αν και το Υπουργείο Οικονομικών βιώνει μια δική του εσωτερική κρίση, ελπίζουμε το νέο πρόσωπο που θα αντικαταστήσει τον κ. Ράπανο να είναι της ίδιας «κοπής». Το Υπουργείο αυτό, όπως και κάθε Υπουργείο, χρειάζεται «εκτελεστές» για να επιβιώσει στη δύσκολη συγκυρία της χώρας και όχι γλυκανάλατους πολιτικούς.
Το lifestyle που χαρακτήριζε λίγο παλαιότερα, επί κου Παπακωνσταντίνου το Υπουργείο Οικονομικών –και όχι μόνο– μετακόμισε μάλλον σε άλλα υπουργεία στις ημέρες μας. Το Υπουργείο Εξωτερικών, που εδώ και καιρό παίζει το ρόλο της «Ωραίας Κοιμωμένης», ανταγωνιζόμενο το Υπουργείο Ανάπτυξης στον εν λόγω τίτλο, φαίνεται να κατέχει πια τα πρωτεία. Ακολουθεί μάλλον το Υπουργείο Άμυνας.
Ο νέος Υπουργός Εξωτερικών, ένας από τους ελάχιστα οργανωτικούς και λίαν σπάταλος, σύμφωνα με το έργο που άφησε στο Υπουργείο Υγείας (και δεν πρόφθασε, ευτυχώς, να αφήσει στο Υπ. Άμυνας), έχει να αντιμετωπίσει τον «εκτελεστή» ομόλογό του και αρχιτέκτονα της σύγχρονης εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας κο Νταβούτογλου.
Ως προς το Υπουργείο Ανάπτυξης –το εξίσου φτωχό σε επιδόσεις με το προαναφερθέν Υπουργείο – ο νέος Υπουργός, ο κος Χατζηδάκης, ευγενικός, νέος φέρελπις πολιτικός με παρελθόν στις Βρυξέλλες όπως και στο ίδιο Υπουργείο πριν τον Οκτώβριο του 2009, θα δοκιμάσει πάλι τις δυνάμεις του, για να δαμάσει τη γραφειοκρατία του ΕΣΠΑ. Να σημειώσουμε βέβαια ότι όταν κλήθηκε την πρώτη φορά να ασχοληθεί με θέματα ανάπτυξης, το ΕΣΠΑ ούτε που το άγγιξε. Το βαρύ πακέτο της «Ολυμπιακής» μάλλον τον απορρύθμισε!.
Να υπενθυμίσουμε επίσης ότι εκείνη την περίοδο και ειδικότερα κατά την άτυπη Σύνοδο Κορυφής του Οκτωβρίου 2008 είχε αποφασιστεί το ακόλουθο: Όλα τα έργα ΕΣΠΑ της περιόδου 2009-2010 θα χρηματοδοτούνταν κατά 100% από τον κοινοτικό προϋπολογισμό. Η Ν.Δ. κατάχτησε την 5η θέση το 2009 ως προς την απορροφητικότητα των κονδυλίων, όχι γιατί ο κος Χατζηδάκης (όπως και ο προκάτοχός του) άρχισε να «ξεκοκαλίζει» τα κονδύλια του ΕΣΠΑ, με νέα έργα που είχαν ενταχθεί στο συγκεκριμένο πλαίσιο στήριξης, αλλά γιατί ολοκλήρωσε τη χρηματοδότηση των έργων «ουρές» του Γ΄ ΚΠΣ.
Ως προς το Υπουργείο Άμυνας, ο κος Παναγιωτόπουλος ευφραδέστατος, υιοθετώντας εδώ και χρόνια την εικόνα του νεοέλληνα Δανδή, αντικατέστησε τον υπηρεσιακό Υπουργό Άμυνας τον κο Φράγκο, έναν από τους πιο ισορροπημένους υπουργούς της πρόσφατης περιόδου. Το παρελθόν του νέου υπουργού, ως δημοσιογράφου –που εκτός των άλλων πήρε μια συνέντευξη από τον Ότσαλάν– δεν είναι ικανό για να τον εντάξει στα «γεράκια» της εξωτερικής πολιτικής και άμυνας της χώρας.
Απέναντί του, στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, έχει να αντιμετωπίσει το επιτελείο του αντίστοιχου Υπουργείου, που μεθοδεύει εδώ και χρόνια τον εξοπλισμό του τουρκικού στρατού μέσω της εθνικής πολεμικής βιομηχανίας. Επιπλέον, οφείλει να γνωρίζει ότι αν και ένα μεγάλο μέρος (το 60% σύμφωνα με κάποιες πηγές) των επικίνδυνων τούρκων στρατηγών βρίσκεται σήμερα στη φυλακή, δεν πρέπει κανείς να ξεχνά ότι η Τουρκία σε περιόδους κρίσεις είναι απρόβλεπτη.
Οι πρώτες δηλώσεις του νέου Υπουργού για εκσυγχρονισμό των ενόπλων δυνάμεων, απέχουν μακράν μιας στρατηγικής που οφείλει να δώσει άμεση προτεραιότητα σε άλλους στόχους σε καιρό οικονομικής κρίσης.
Αν κάποιοι πιστεύουν ότι πράγματι η απειλή εξ’ ανατολών είναι υπαρκτή, τότε ας αλλάξουν ταχτική τουλάχιστον ως προς το σκέλος των προμηθειών άμυνας. Η μέχρι σήμερα όμως συμπεριφορά των εμπλεκομένων υπουργών με τις ακατάλληλες προμήθειες και τη γενικότερη αδιαφορία για ενίσχυση της εγχώριας πολεμικής βιομηχανίας δείχνει τα εξής: Πρώτον, ότι όλοι «παίζουν» με μια απειλή που δεν πιστεύουν ότι υφίσταται, οπότε ο στρατός μπορεί να αγοράζει ελαττωματικά υποβρύχια, ή οτιδήποτε άλλο. Δεύτερον, αν πράγματι υπάρχει απειλή, τότε ας σοβαρευτεί τουλάχιστον αυτή η κυβέρνηση, κάνοντας τα αυτονόητα πράξη. Διαφορετικά η γκιλοτίνα φαίνεται ότι θα είναι λίγη!
