Καλή είναι η ενημέρωση μέσω του Διαδικτύου, άγια η διακίνηση ιδεών, η άμεση πληροφόρηση και όλα αυτά τα «καλά του Θεού» που προσφέρονται αδιάκοπα και… τζάμπα. Όμως, είναι φορές που αναρωτιέσαι γιατί τόση ανωνυμία, όταν προκύπτουν σχόλια που θίγουν, προσβάλλουν, συκοφαντούν;
Τον Νίκο Μουρατίδη δεν τον γνωρίζω –τον διαβάζω στο «Veto» και μου φαίνεται νορμάλ – ούτε την τηλεοπτική παραγωγό κυρία Ανίτα Πάνια (την οποία θεωρώ «γάτα» στη δουλειά της, μολονότι δεν συμφωνώ με την εμπορευματοποίηση της δυστυχίας). Ενδεχομένως, και οι δύο τηλεοπτικοί συνάδελφοι να έκαναν κάποια «χοντράδα» στην καριέρα τους, ίσως… Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορείς ΑΝΩΝΥΜΑ να τους βάζεις «στο μανταλάκι» που λέμε εμείς οι παλαιοί γραφιάδες και να ευτελίζεις τη δουλειά και την όποια προσωπικότητά τους.
Θεωρώ μαγκιά της Πάνια να βγει μέσω της εκπομπής της και να θίξει το ζήτημα που την είχε προσβάλει. Παραβλέποντας τις εξηγήσεις που έδωσε, τι μένει; Η ατάκα της: «Όποιος θίγει και δεν βάζει την υπογραφή του δεν φοράει παντελόνια», ενώ ο Μουρατίδης αναρωτήθηκε γιατί «ξέθαψαν» κάποιες συνειδητές αστοχίες του πριν από είκοσι τόσα χρόνια, δηλώνοντας ταυτόχρονα με νόημα «μισώ τα ερπετά…».
Συμπέρασμα: όσο πιο γρήγορα τελειώνουμε με τον φασισμό της ανωνυμίας στην «μπλογκόσφαιρα» τόσο το καλύτερο για όλους. Το κρυφτούλι δεν πρόκειται να βγάλει πουθενά, το γνωρίζουν οι πάντες και κυρίως οι εντιμότατοι Γερουλάνος, Πεταλωτής, Σόμπολος και Ελληνική Δικαιοσύνη. Κι αν κάνουν πως δεν γνωρίζουν τους… ανώνυμους «πιράνχας», οφείλεται σε σπέσιαλ υποκρισία. Ξέρετε γιατί; Διότι, στα media, ΟΛΟΙ ΜΑΣ γνωριζόμαστε πολύ καλά, έστω και αν κάποιοι «φορούν κουκούλα» και δείχνουν με το δάχτυλο κάποιους.
ΥΓ: στο Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ φτάνουν κατά καιρούς καταγγελίες από στελέχη του κλάδου μας που εθίγησαν ανώνυμα από διάφορα site. Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν σαφείς αποδείξεις για τον μπαγαμπόντη, λειτουργεί το αρχείο, διότι δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Κι ας παραδέχονται όλοι πως πίσω από κάθε λέξη παραμονεύει το κόμπλεξ, η ζήλια και εν τέλει το μίσος του «καταδότη».
