Ασφαλώς η κατάρρευση που ζήσαμε και ζούμε δεν έχει τις ρίζες της στην Ελλάδα. Αλλά συντηρείται και μπορεί να οδηγηθεί σε ολική καταστροφή από δικές μας αστοχίες. Βλέπω λοιπόν ότι, δυστυχώς, στις παλιές και γνωστές έρχεται να προστεθεί μια ακόμα: ο εκφυλισμός του, αυτάρεσκα αυτοαποκαλούμενου, «συνταγματικού τόξου» σε «καθεστωτικό τόξο». Σε «μνημονιοδίαιτο τόξο» για την ακρίβεια. Με τον διαχωρισμό σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς» να γίνεται όλο και πιο προσχηματικός, υπηρετώντας μόνο την ενίσχυση της θέσης του ενός ή του άλλου κόμματος στο σημερινό, ξεπερασμένο πλαίσιο. Αυτή η καίρια αστοχία όμως απλώς υπονομεύει την εθνική, λαϊκή ενότητα που είναι απαραίτητη για να δώσουμε τέλος στα σημερινά χάλια, μια ώρα αρχύτερα.
Πρόσφατο κραυγαλέο παράδειγμα: ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επισκέφθηκε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και αμέσως μετά, δήλωσε δημοσίως ότι δεν θα καταγγείλει την σύμβαση με τους δανειστές μας. Παρά την εξέλιξη αυτή, ο πρόεδρος της κυβέρνησης δεν του στέλνει αμέσως πρόσκληση συμμετοχής στη κυβέρνηση με ανοιχτή ημερομηνία αποδοχής. Με σκοπό να ενισχυθεί και διορθωθεί η διαπραγματευτική προσπάθεια που γίνεται με τους δανειστές μας, όπως είναι ανάγκη. Αντί γι’ αυτό, προτιμάει να αυξήσει τις θέσεις των αναπληρωτών υπουργών και να απεργάζεται έναν ανασχηματισμό. Και επανέρχεται, μετά απ αυτό, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης… ζητώντας εκλογές! Αν όλα αυτά δεν είναι συντήρηση της παρακμής και περιφρόνηση του εθνικού και δημοσίου συμφέροντος, τότε τι είναι;
Η κριτική μου στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση λοιπόν, δεν αφορά σε επί μέρους επιλογές ή πρωτοβουλίες τους. Αφορά στην, εδώ και καιρό, αποφυγή της κύριας αποστολής τους: της αντιπροσώπευσης του ελληνικού λαού. Και εξηγεί την αδυναμία τους, εδώ και καιρό, να απαντήσουν στο καίριο ερώτημα «πότε θα τελειώσει η ταλαιπωρία μας και πως;» Πότε, πριν απ όλα, και πως θα δημιουργηθούν δουλειές. Εξέλιξη που προϋποθέτει οι τράπεζες να αρχίσουν ξανά να χρηματοδοτούν τις επιχειρήσεις και οι αγορές τη χώρα. Πως δεν θα αφανιστεί ο ελληνισμός της Κύπρου – όπως ήδη επιχειρείται – και δεν θα μπούμε σε καινούργιες περιπέτειες στο Αιγαίο. Θέμα ζωτικής σημασίας που η αίσια έκβασή του προαπαιτεί την ενότητα δράσης Ελληνικής και Κυπριακής Δημοκρατίας.
Για όλα αυτά τα βασικά μας ζητούμενα, οι δυο φατρίες του «μνημονιοδίαιτου τόξου», «μνημονιακοί» και «αντιμνημονιακοί», κυβέρνηση και αντιπολίτευση, δεν έχουν προτάσεις, σχέδια, χρονοδιαγράμματα. Δεν κάνουν δηλαδή τη δουλειά τους. Ε, από αυτά τα στραβά θέλουμε και μπορούμε να το ξεκολλήσουμε. Το όφελος θα είναι μεγάλο και άμεσο.
